Sandra van Bommel schreef op maandag 15 augustus 2011, 13:46:

Jep Van zo'n gelegenheid moet je gebruik maken. Ze zaten hier gisteren op het erf aan wat spanenplaten te knagen (ligt er om het mee te geven aan het grof vuil binnenkort). Had m'n handen vol die 4 weg te houden. Ik dacht ff slim te zijn en er een groot stuk zeil over heen te leggen... staan er meteen 2 van die bruine monsters mee door de lucht te wapperen Vond dat wel grappig, want onze schimmel vond dat nooit echt leuk. Maar die was er totaal niet van onder de indruk, zette meteen z'n tanden erin. De nieuwste, het valkje, deed wat z'n grote broer deed.. wapperuuuuuhhhh. Handig, zo'n paard dat de anderen leert wat dat spul is.

Sandra, Martine Joop, Monique,

Jullie hebben allemaal gelijk.

Het enige punt dat in mijn geval nog loopt is - dat ik eerst het totale vertrouwen van Maya wilde winnen. Toen ik dat totaal had ging ze ook vroeger dan verwacht naar de vrije natuur kudde. Toen heb ik haar een tijd weer niet gezien. Kom ik weer bij haar staat Goran totaal te frieken als je dicht bij haar staat.

Ik ben nu weer even niet bij ze. Met een beetje geluk wel de hele kudde voor de hele winter en dat wordt pas echt lol hebben. Trainings mogelijkheden, observatie mogelijkheden. In het sneeuwzonnetje naar ze zitten kijken. Sneeuwsporen volgen en kijken wat ze zoal uitspoken op hun trippies.

En met alle paarden die schriktraining gaan doen, volgens mij kunnen ze allemaal wel een opvolger gebruiken.

De vrije natuur kudde is anders.

Heerlijk toch en uniek, dat kan echt niemand ontkennen.

Met mijn rescue hond Lovche heb ik al zo ontzettend veel bereikt en misschien zie ik het weer verkeerd hoor maar het vertrouwen (of trainen) van honden winnen of van paarden is niet zo heel veel anders. Maar Maya op mijn schoot kruipen dat zie ik nog niet helemaal zo gebeuren

En elk paard dat ons als eigenaar/baasje heeft is gewoon een bofkont. 't komt allemaal goed. Meer kennis is alleen maar beter.

En ik wil echt dat gezicht van Rob zien als die paarden braaf doen wat ik van ze verwacht

Groetjes Marianne

Martina schreef op maandag 15 augustus 2011, 13:30:


Daar is Lily inmiddels ook achter: ook erg fijn om de sokken mee te krabben!



Aan Liltje ook niet besteed, tis zo hap slik weg.....
Iets uitschuifbaars lijkt mij ook wel wat. :)


Als iemand met een attribuut zit te zwaaien, kijkt Lily eerst naar mij of als ik erop zit, komt een oor naar achteren. Met een "Het is goed Lily", blijft ze gewoon rustig tegenwoordig.

Wat ik met mijn vorige paard gehad heb: Overdreven aan de kant gaan staan met een auto om mij als ruiter ruimte te geven en vooral niet te laten schrikken en als ik net bij het raampje ben, raampje naar beneden, hoofd eruit steken en keihard "MOIN!" roepen. Ik dacht ik krijg een hartverzakking....

Sind de bouw van onze garage met allemaal vreemde dingen op het erf, vreemde kerels en rare geluiden is Lily erg gelaten geworden. Vooral dankzij de motorzaag van de dakdekkers is Lily niet meer bang voor brommers en quads. Nu de grasmaaier nog. Ze komt in ieder geval nu wel kijken als Klaas de vangbak leeggooit en komt af en toe zelfs even aan galopperen en uitdagen. Kim staat er bij te suffen en snapt niet wat er nu eigenlijk eng is. Die staat er met haar neus bovenop als Klaas de grasmaaier start.

Monique :)