gefeliciteerd! Stoer toch!
Ik heb vanavond het eerste 'buitenritje' met Pip gemaakt; het hek van de roundpen open gelaten, opgestapt en haar laten gaan waar ze wilde- dus de roundpen uit, en het pad af, tot aan het hek!!! Ze liep heerlijk voorwaarts, neusje over de grond, oortjes blij naar voren. Het is maar een heeeeeel klein stukje, ik schat zo'n 30 of 40 meter...

En daar zijn wij al trots op, dus eh..Jij mag zeker trots zijn!

A horse doesn't care how much you know, but he
knows how much you care !

Nou je mag zeker wel trots zijn hoor!
Was ik ook van de week na weer mijn eerste mini buiten ritje over de weg(en ik had nog zelfs iemand mee lopen ernaast).

Sandra van Bommel schreef op woensdag 17 augustus 2011, 21:16:


Weet je Sandra, je bent goed bezig, respect voor hoe je het aanpakt allemaal!

--
Ilona

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Eg nie. Goed bezig jullie

Bedankt allemaal voor de leuke reacties.
Voor veel mensen is een buitenritje (nota bene in stap) niets bijzonders, maar voor mij is het echt heel wat.
En als ik dat zo lees, zie ik dat veel meer mensen stapje voor stapje die weg opbouwen.
Leuk om te lezen!
Ik ben dus niet de enige.

Ik heb het overigens ook stap voor stap opgebouwd en heb eerst veel met haar op straat gelopen, eerst alleen poortje in en uit, daarna op straat gaan staan, daarna stukje lopen etc.
Toen ik wist dat het met leiden geen enkel probleem meer was (na die 2 km) durfde ik ook aan een bosrit te beginnen, met in mijn achterhoofd dat ik altijd kon afstappen als het niet ging omdat ik wist dat het aan de hand geen probleem was.
En dat gaf mij voldoende moed om zelfs een paar moeilijke momentjes, waarbij Hälga op de hakken wilde omdraaien omdat ze het ook spannend vond, goed het hoofd te bieden en te vertrouwen op mijn eigen rijervaring.

Het speelt mee dat Hälga gewoon een goudeerlijk en stabiel paard is. Tuurlijk had ze het ff moeilijk op twee spannende punten. Ze was tenslotte al maanden niet meer alleen buiten geweest en we waren eerder nog niet op deze manier op elkaar aangewezen. Maar ik kon toch steeds haar vertrouwen terug krijgen, gewoon door even rust te nemen en te wachten.
Maar als ze schrikt van iets, bevriest ze eigenlijk alleen maar even. (op die twee keer na dan, dat ze echt ff niet door durfde en rechtsomkeer wilde maken/weg wilde) Ze raakt niet in paniek en is cool in d'r hoofd. Goed voorwaarts, maar ook goed te controleren.
Gewoon paardje met gouden randje. Kan niet zeggen hoe blij ik met haar ben..

En vanaf hier wordt het vast alleen nog maar leuker....

Wat super leuk te lezen hoe je het aanpakt! En zo vreselijk herkenbaar.
Mijn paard heeft eigenlijk ook een gouden karakter. En toch zit die angst er bij mij veel dieper in dan ik had kunnen vermoeden.
Op dit moment zijn we in de fase "alleen op buitenrit met fietsbegeleiding" zodat als er iets engs is, de fiets voor kan gaan en dan loopt hij er braaf achteraan.
Ik ontdek nu het resultaat van al die maanden er langst lopen en stapje voor stapje opbouwen en geniet van alle kleine succesjes die we boeken!
En dat doe jij ook zo te lezen. En zo hoort het ook! Lekker genieten van onze viervoeters.

Groetjes
Danielle