De eerste edities waren bij mijn weten op het voetbalveld in Heppen (deelgemeente van Leopoldsburg). Bij mijn weten had het niets met het leger te maken.

Als ukkiepuk keek ik - op weg naar moemoe en vava, die nog verder achterin woonde - met grote ogen naar al die "rare" mensen met die "rare" kleren en hun haar recht omhoog in alle kleuren. Wist ik veel dat dat een hanekam werd genoemd. Ik denk dat dat het moment is dat ik het woord "raar" heb gedefinieerd. Ik herinner me nog dat ik aan mijn mama vroeg wat dat allemaal was. Papa antwoordde: "Dat zijn allemaal mensen die raar doen om gelukkig te zijn, je moet er niet te hard naar kijken, ze zijn niet helemaal normaal." Eens bij oma hoorde ik de hele avond de muziek en deed mijn uiterste best om nog een glimp op te vangen. Tevergeefs...

Zo'n 15 jaar later werd het een jaarlijkse afspraak, eerst met 1 podium (waar is de tijd gebleven), later met een Marquee, enz... Sinds enkele jaren heb ik afgehaakt, wegens te groot en te snel.
Dit jaar is het eerste keer dat ik me écht zorgen gemaakt heb, enkele goede vriend(in)en en kinderen van goede kennissen waren er. Om 23.30u wist ik dat ze allen oké waren... Ik ben blij dat ik er niet was...

Lena