Sandra van Bommel schreef op maandag 22 augustus 2011, 10:29:

Wat sowieso helpt, is de korte kant oprekken dmv targetoefeningen. Laat het paard een plukje gras uit je hand nemen vanaf diverse plekken op verschillende hoogtes waardoor hij zijn hals oprekt.
Om een groter deel van het lijf te buigen laat je het paard 'ubertreten' langs een rand (fietspad, hoefslag, afrastering). Zet paard in een kleiner dan 90 graden hoek met zijn neus richting de rand. Jij staat in de driehoek die daardoor ontstaat. Je vraagt het paard voorwaarts/zijwaarts te gaan waarbij hij zowel voor- als achterbenen moet kruisen. Als het paard dit nog niet snapt, maak je de hoek zodanig klein dat hij meer voorwaarts dan zijwaarts stapt, dat houdt ook de gang erin. Langzaam maar zeker vergroot je de hoek, zodat het paard verder moet overstappen wat meer bekkenbeweging oplevert. Zorg dat je zelf rechtdoor blijft lopen en niet afwachtend naar het paard toe draait. Prachtige oefening om laterale spieren op te rekken.
Laat hem volledig vrij in zijn hoofdhouding. Geen AR dus!

Later kun je deze oefening ook doen met langeteugelen, waardoor je ook de stelling (en dus het niet vallen op de bolle schouder want dat willen ze) kunt beïnvloeden. Daardoor is je rek-opbrengst nog groter.

Christel Provaas schreef op maandag 22 augustus 2011, 13:50:


Máár als ik kijk naar die foto's die je op dat ene forum had gezet (waar toen hier zo'n ophef over was), dan rijd/reed jij wel met vrij strakke teugels en dus een gedwongen houding en je vroeg meer van het paard dan gewoon lopen in de natuur. Das wel een verschil...

--
Ilona

Sandra van Bommel schreef op maandag 22 augustus 2011, 13:53:


Nou, de enige eis die ik stelde was dat hij niet kreupel liep.
Als ik hem op zijn eigen boerenfluitjes laat hobbelen, raakt hij langzaam maar zeker onregelmatig en uiteindelijk kreupel. Als zijn spieren verstijfd zijn (bv na regen en wind), zet hij zich vast in zijn comfi houding en neigt dan al naar onregelmatig gaan. Dat wil ik niet!

Toen Buck kreupel werd, was boshobbelden onze voornaamste activiteit, we hebben een endurance-achtergrond. Het is juist door dat stofzuigerend vrijblijvend boshobbelen gekomen dat hij kreupel werd. Dressuur vond ik altijd een noodzakelijk kwaad en voor mutsen en niet leuk, maar de situatie toen heeft mij duidelijk gemaakt hoe belangrijk het is. Na 8 maanden zinloos kliniek-gedoe kreeg 1 dressuurtraining van Antoine mijn paard namelijk weer rad.
Weet je, als je dat met eigen ogen hebt gezien en je hebt er 8 maanden onoplosbare kreupelheid op zitten, dan gooi je je vooroordelen overboord, neem je les bij zo'n man en dan ga je gewoon dressuren! Nu kan ik het niet eens meer uitschakelen, ik wil een recht paard onder me dat van achteruit beweegt. Omdat ik weet hoe het kan ontsporen als je er geen aandacht aan schenkt. Preventief dus.
Ik zie dressuur niet als doel, maar als middel. Ik ben geen dressuurruiter, maar ik zie wel wat goede dressuur kan doen. Het geeft je een soepeler, draagkrachtiger, symmetrischer, wendbaarder buitenpaard. Dát is mijn doel.

Ilona Kooistra schreef op maandag 22 augustus 2011, 14:07:

Dat was een ander paard dan waar ik het nu over heb. In een andere context en tijd.
Buiten dat, vraag ik met rijden altijd meer dan gewoon lopen in de natuur. Zie mijn eerdere post aan Sandra.
Wat ik wil aanduiden, is dat "gewoon buiten leven met voldoende beweging en geen stalstress" geen garantie zijn voor een recht paard, zoals Joop schreef.

Christel Provaas schreef op maandag 22 augustus 2011, 14:02:


Targetten deed ik al met buiging en met ubertreten ben ik ook een tijdje bezig geweest. Anja berens bv is daar een groot voorstander van.
Aan de lt ga je wat eerder over naar schouder binnenw/buitenw.

Met die basis principes ben ik wel bekend. Heb me eigenlijk ook zo'n beetje in alles verdiept.

Ik peins alleen over de meerwaarde en wat nodig/niet nodig is, als je begrijpt wat ik bedoel

De mensen die het onzin vinden en een levenlang gezonde recreatiepaarden hebben, noemen zeker een paar punten waarvan ik denk...mjaaaahhh... klinkt niet onlogisch.

De punten in de KR / AR /LT etc ken ik ook. Ook daar zijn dingen die logisch klinken, maar gezien de trenden en zo, blijf ik tegen de vraag hikken:
Wat is nu echt nodig?

Ik heb daar zelf nog niet echt een vast standpunt in genomen.

Christel Provaas schreef op maandag 22 augustus 2011, 14:17:


Enig idee hoe het komt dat hij zo neigt naar een comfi houding die onregelmatig is?

Ik weet dat endurance veel vergt. Kan dat mee hebben gespeeld?
De meeste enduranceruiters doen om die reden ook dressuur, heb ik mij laten wijsmaken.

prima natuurlijk dat je bij DB veel resultaat had. Ik ken de man verder niet en heb nooit voor hem gereden. Kan er dus verder weinig over zeggen

Het is iig duidelijk dat jij er resultaat bij hebt.

Maar voor mij blijft de vraag nog een beetje hangen...
Wat is werkelijk nodig ?

Christel Provaas schreef op maandag 22 augustus 2011, 14:24:


En hetzelfde geldt voor mijn paard.
Pête werd finaal afgeschreven als rijpaard toen ze 8 was.
Ze stond toen al jaren 24/7 op de weide en werd alleen gebruikt als occasioneel wandelpaard.
Want dan inhield dat ik 1 keer in de 2 weken eens een uurtje langs de dijk ging rijden ofzo.
Ze heeft van veulen af aan altijd in ideale omstandigheden gestaan. Geboren in de Ardennen, nooit geen hoefijzers gehad en als jong paard altijd extensief gehouden.
En toch 'kapot' toen ze 8 was en zo scheef als een hoepel.
Charly ook trouwens. Die heeft nog nooit op stal gestaan, geboren op een paardenmelkerij en op haar 5 de verkocht aan mijn zusje. Nu is ze 14 en als ze 10 keer op een jaar gereden wordt, dan zal het veel zijn. Ook nooit geen ijzers gehad.
Maar die heeft ook al jaren een vage wederkerende kreupelheid waarvan de oorzaak niet te vinden is. (achterbeen is ook helemaal op foto geweest) Die pony is ook gewoon scheef.
Die vage kreupelheid is eigenlijk wel weg te trainen met dressuurmatige oefeningen. (Maar dat gebeurt dus niet, waardoor het zo nu en dan weer eens tevoorschijn komt.)

Eigenlijk durf ik het zelfs omgekeerd stellen; ik geloof dat 95% van de buitenpaarden enorm scheef is maar dat de eigenaren dat niet eens merken. Niet elk paard toont dat hij er last van heeft. Dus zolang er niks te zien is, wordt dat ook niet als probleem ervaren.
Ik heb alleszins nog nooit op een paard gereden dat niet duidelijk scheef was.

Maar volgens mij is iedereen het er wel over eens dat paarden scheef zijn, net als mensen. Maar gaat het nu om de vraag of ze er per definitie last van hebben

Wilde paarden zijn ongetwijfeld ook scheef, maar worden daardoor toch ook niet kreupel.
Toegegeven... onze paarden lopen met gewicht op de rug en dat zal zijn tol eisen

de vraag is, hoeveel tol eist het? En in hoeverre is de scheefheid van het paard daar debet aan?
Moet een paard voor gewoon huis tuin en keuken gebruik helemaal recht zijn?