Christel Provaas schreef op maandag 22 augustus 2011, 14:24:
> Wat ik wil aanduiden, is dat "gewoon buiten leven met voldoende beweging
> en geen stalstress" geen garantie zijn voor een recht paard, zoals Joop
> schreef.
En hetzelfde geldt voor mijn paard.
Pête werd finaal afgeschreven als rijpaard toen ze 8 was.
Ze stond toen al jaren 24/7 op de weide en werd alleen gebruikt als occasioneel wandelpaard.
Want dan inhield dat ik 1 keer in de 2 weken eens een uurtje langs de dijk ging rijden ofzo.
Ze heeft van veulen af aan altijd in ideale omstandigheden gestaan. Geboren in de Ardennen, nooit geen hoefijzers gehad en als jong paard altijd extensief gehouden.
En toch 'kapot' toen ze 8 was en zo scheef als een hoepel.
Charly ook trouwens. Die heeft nog nooit op stal gestaan, geboren op een paardenmelkerij en op haar 5 de verkocht aan mijn zusje. Nu is ze 14 en als ze 10 keer op een jaar gereden wordt, dan zal het veel zijn. Ook nooit geen ijzers gehad.
Maar die heeft ook al jaren een vage wederkerende kreupelheid waarvan de oorzaak niet te vinden is. (achterbeen is ook helemaal op foto geweest) Die pony is ook gewoon scheef.
Die vage kreupelheid is eigenlijk wel weg te trainen met dressuurmatige oefeningen. (Maar dat gebeurt dus niet, waardoor het zo nu en dan weer eens tevoorschijn komt.)
Eigenlijk durf ik het zelfs omgekeerd stellen; ik geloof dat 95% van de buitenpaarden enorm scheef is maar dat de eigenaren dat niet eens merken. Niet elk paard toont dat hij er last van heeft. Dus zolang er niks te zien is, wordt dat ook niet als probleem ervaren.
Ik heb alleszins nog nooit op een paard gereden dat niet duidelijk scheef was.
Warboel
