Martina schreef op maandag 22 augustus 2011, 14:18:


Het kwam door de pen van de dierenarts. Toen de pen weg was, veranderde ze naar hem toe. Het gaat vooral om kleine stokjes in handen van vreemden die naar haar wijzen of die heen en weer bewogen worden. Mijn dierenarts ziet ze niet zo vaak, die is dus ook een vreemde. Lily heeft vooral problemen met mannen en kinderen. Vrouwen accepteert ze veel sneller.

Binnenkort gaan een buurvrouw en ik samen met Lily op pad: fiets mee en afwisselend rijden. Ze kan goed met paarden overweg, heeft zelf een paard gehad en Lily kent haar ook. Eens kijken hoe ze met een "saaie" tinker overweg kan, haar eigen paard was een racemonster. Ze verheugt zich er al op, eindelijk een gesprek kunnen voeren tijdens het rijden.


Ja jammer he..... Mijn dames staan te eten of te suffen als ik er met een camera aan kom. Heb ik dat ding net weggelegd moeten ze ineens wat raars doen. Nog een geluk dat ik ze ooit heb kunnen filmen toen ze gek deden in de sneeuw.




Nou, ik zou ook wel even schrikken als er zo'n groot paard plotseling achter me zou staan.

Monique

Monique Meijer schreef op maandag 22 augustus 2011, 15:23:

Injectienaalden...? Je gaat van alles verzinnen...
Hoe gaat dat als Klaas met stok(jes) bij haar komt? Die is zeker ook een bekende en niet zo eng...?
Nèèh, vast niet van onze Jackie, onze ambassador of love Alleen als je al een slecht geweten hebt, zoals de jongen van het vrijende stel bij het meisje voor de deur. Die schoof ineens 2 meter naar achteren

Martina schreef op maandag 22 augustus 2011, 15:46:


Klaas zijn stokjes zijn leuk om mee te spelen.


Ambassador of love...

Monique Meijer schreef op maandag 22 augustus 2011, 13:47:



Myriam

Monique Meijer schreef op maandag 22 augustus 2011, 13:48:

Camera mee dus

Monique Meijer schreef op maandag 22 augustus 2011, 15:53:

Goed dat je daar meervoud van gemaakt hebt
Issie eg, schootpaardje in een groot lijf. Iedereen groomt met hem, de nieuwelingen ook meteen (incl. de buurvrouw) Als ik 'm 's ochtends zie word ik meteen happy.

Ben net terug van een stukje op de mountainbike. Onderweg wilde ik afstappen en ff naar een beekje, maar dat lukte niet... Ik heb van die schoenen voor clickpedalen op de fiets. Daar zit een ijzeren plaatje onder, precies onder de bal van je voet. Ik gleed daarmee steeds van de stenen af...
Zou een beslagen paard zich zo voelen, bedacht ik me ineens. De berg op fietsen als het te zwaar wordt is toch makkelijker dan lopen.... je glijdt namelijk steeds uit bij het afzetten, over dat metalen plaatje...
Je zou eigenlijk elke paardeneigenaar die er ijzers onder laat timmeren hier een stukkie moeten laten wandelen met een soort "schoenijzer" onder... Dat maakt het echt zwaarder en kan je behoorlijk in je rug schieten.

Martina schreef op maandag 22 augustus 2011, 17:45:


Misschien maak ik kans op een helmcamera voor mijn 40e verjaardag volgend jaar....
Klaas eens lief aankijken, misschien mag ik hem nu al wel....

Monique