Geertje schreef op zondag 28 augustus 2011, 18:46:
> Hartkloppingen, gewrichtspijn, vermoeidheid.... Enig idee hoe enorm
> aspecifiek deze symptomen zijn?????
Ik vroeg me al af of het iemand op zou vallen.
Stel 100 willekeurige veertigplussers eens de vraag of ze wel eens vermoeidheidsaanvallen hebben, of ze wel eens gewrichtspijn (heupen, knieen, polsen, schouder, elleboog, etc) hebben, en of ze ook wel eens hartkloppingen hebben, en 99% zal beamend antwoorden!
De meeste mensen accepteren gewoon wel dat ze van sommige symptomen wel eens last hebben en dat er ergens wel een gewricht is dat voor min of meer chronische problemen zorgt en dat dit (helaas) normaal is bij het verstrijken van de jaren.
Een andere categorie gaat goegelen en zoekt iets uit wat bij deze "symptomen" past, een schimmeltje in het bloed, een oude lyme-infectie, etc. en eist behandeling voor iets dat a) niet aantoonbaar is, en b) niet echt behandelbaar is, en drijft de hele gezondheidszorg op kosten, ten koste van mensen die wel serieus zorg nodig hebben.
> En denk ook even na over hoe belachelijk veel geld deze bijzondere
> klinieken ontvangen door het behandelen van een mogelijkse zogenaamde lyme.
Exact. Het is een aloude truuk (Leen Taal hanteerde dezelfde): Laat mensen geloven dat jij met een of andere innovatieve techniek een ziekte kan aantonen die de reguliere geneeskunde ontgaat. En laat het nou ook nog eens zo zijn dat jij toevallig de enige bent die de betreffende ziekte kan genezen! Tsja, wel duur natuurlijk, maar ja, je moet het er wel voor over hebben. En zo zijn er klinieken in Nederland die "geavanceerde" apparatuur hebben waarmee zij als enige onbetwistbaar lyme kunnen aantonen, en die ook als enige de lyme kunnen genezen, soms met een jaar lang twee maal per week een antibiotica-infuus. Na een jaar ben je dan verlost van je lyme (en van de inhoud van je portomonee)!
Hoe ik dat weet? Vorig jaar November had ik zelf een periode met wat vage klachten. Daarna de befaamde rode ring. Dus maar eens stevig gegoegeld over wat te doen, en inderdaad mijn haren gingen er van overeind staan hoeveel lieden een slaatje proberen te slaan uit andermans vage klachten. Enfin, western blot was positief, dus drie weken aan de doxycicline, en dat was het. Echt veel meer kun je toch niet doen.
En ja, ik ben soms wel eens moe, en ik heb vaak pijn in mijn rug. En ik kan mezelf en mijn huisarts gek gaan maken en geloven dat ik nog steeds lyme heb omdat ik er sinds mijn 18e niet op vooruit ben gegaan.
Natuurlijk kan het best zo zijn dat er ziekmakers zijn die chronisch aanwezig blijven, maar als dit niet aantoonbaar is en er ook geen afdoende behandeling voor bestaat, wat moet je er dan mee doen? Daar kun je toch niks mee? Dus springen er opportunisten in die deze leemte (en hun portemonnee) wel even weten te vullen. Kortom, ik vind het een goed ding dat huisartsen niet massaal iedereen die met vage klachten komt met een niet 100%-betrouwbare test op lyme gaan testen en ze vervolgens een dure behandeling aansmeren die ook al niet aantoonbaar werkt. Ik betaal al schandalig veel aan ziektenkostenverzekeringen en heb liever dat dit geld niet over de balk wordt gesmeten.
Was het ook niet zo dat 80% van de boswachters hier in Drenthe positief test op lyme, en dat het overgrote deel nergens last van heeft?
Trouwens, hoeveel mensen die regelmatig met paard of hond of zo in het bos rondbanjeren is er nog nooit gebeten door een teek? Volgens mij zo'n beetje iedereen wel. Waarom zijn er dan zo weinig mensen die denken dat hun gezondheid na die tekenbeet fors achteruit is gegaan? En hoe bijzonder is het als je je een tijdje wat minder lekker voelt en je op lyme laat testen en daar als regelmatige bosganger positief op scoort? Eigenlijk toch wel te verwachten? Maar toch geen bewijs dat dit "minder goed voelen" ook maar een sikkepit met die lyme te maken heeft?
Frans
Warboel
