Mooi verhaal Monique, een plezier om te lezen Zo'n geduld, goed hoor!

Het is niet makkelijk, een ander op je paard... Ik vermijd meestal dat er niet-Parelli-ers op Lolita gaan. Als het dan toch eens voorkomt dan heb ik twee oplossingen:
- eerste en beste mogelijkheid: ze krijgen als optoming een touwhalster met EEN teugel. Dat is immers hoe de eerste lesjes rijden bij Parelli ook gaan, en dat vermijdt namelijk acuut dat je gaat trekken, je moet wel een losse teugel geven als je ergens wil geraken. Sturen gaat niet gegarandeerd vlot natuurlijk zo dus dat doe ik enkel in veilige omgeving. Noodrem kan altijd want dat is de one rein stop.
- tweede wat ik al eens gedaan heb bij iemand die echt wel een goede (tradi) ruiter was: geen hoofdstel maar touwtje om de hals. Dan kan die toch in elk hand iets 'vast' houden, wat immers er zo ingebakken zit, mag zelfs met contact rijden, maar echt trekken zal ook acuut stop tot gevolg hebben.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Martina schreef op dinsdag 30 augustus 2011, 12:33:


O, grappig... Ja, dat heb je met paarden die ieder excuus goed vinden om vooruit te gaan. Cesar had dat ook heel erg, hij kende ook het commando 'galop', en schoot er dan ook als een speer vandoor, maar het is me meer dan eens overkomen dat ik iets anders zei dat met een zachte 'g' begon, of zelfs maar gewoon hoestte, en hij was ook al weg
Met Lolita zal dat minder gebeuren. Ze is al liever sloom dan snel, daarbij nog eens lichte dampigheid en gevoelige voetjes... Daarentegen stopt zij dan wel weer op een zucht En zowel zij als Huppel gaan natuurlijk acuut in de rem als ik 'goedzo' zeg... Hier met die snoep

"gaan we straks...." zoef
M'n schimmel is normaal ook liever lui dan moe, die is makkelijker een versnelling lager te krijgen dan andersom inderdaad. Ik maak altijd een ontspannen zucht-achtig geluid van hoog naar laag en ga meer zitten. Meestal ben ik maar net begonnen, is hij al gestopt of terug naar draf of zo. Soms zelfs sneller dan ik verwacht hahaha...
Ah, bij mij is dat "goedgedaan". Ook allemaal niet zo handig als ik de hond mee heb. "Slim genoeg" luistert die naar zo'n beetje de zelfde dingen "kom maar", "goed gedaan", "eh"... Was ff wennen voor iedereen tegen wie ik het nou had aanvankelijk. Maar het fluisteren als je het tegen de paarden hebt kwam wel ff goed uit

Afgelopen zaterdag ben ik voor de tweede keer met mijn buurvrouw op pad geweest. We hebben nu een grotere ronde gemaakt. Het eerste gedeelte heb ik weer gereden en haar steeds weer laten zien wat de bedoeling is. Halverwege hebben we gewisseld. Mijn buurvrouw was super gemotiveerd om alles goed te doen. Liltje luistert normaal erg goed, let je echter niet op of geef je een commando halfgebakken, begint ze te testen. Dat heeft mijn buurvrouw zaterdag een paar keer ondervonden. De eerste keer dat ze wilde draven was de "klik" niet goed. Liltje bleef lekker doorstappen en reageerde nergens op. Heel goed, zo heeft ze het geleerd, immers. Ik heb niets gezegd en dacht, eens kijken wat de buurvrouw nu doet. Ze begon te mompelen, moeilijk te kijken, toen kwam er een duidelijke klik uit en Liltje draafde braaf aan. Een gelukzalige blik in de ogen van de buurvrouw.

Aan het eind van de weg aangekomen terug naar stap met "walk", geen probleem, Liltje reageerde onmiddellijk met een bijna gelanceerde buurvrouw....

Toen moest de drukke weg tussen Diele en Brual overgestoken worden. De buurvrouw moest Lily laten stoppen. Dat ging helemaal niet goed: "HO" "RUK". Even een gesprekje gevoerd over haar kinderen: hoe vraagt ze haar zoontjes ergens mee op te houden. Eh... ik vraag het ze? En wanneer pas je hardere maatregelen toe? Eh.... als ze niet luisteren? Geef je ze de gelegenheid te reageren? Eh.... ja natuurlijk?

Ach... en waarom krijgt Lily geen gelegenheid te reageren? Fase twee en drie tegelijk! Waar is fase een? Een erg moeilijk gezicht..... Eh....vergeten?

Dus maar even herhaald:
Fase 1: gaan zitten
Fase 2: "HO", desnoods met "LILY, HO"
Fase 3: wat druk op de teugels tot ze stopt en weer los laten

Blijkt dat ze eigenlijk geen idee heeft HOE je een paard op zit kunt stoppen. GRRR.... waarom ZEG je dat dan niet?! Ze wilde niet dom overkomen. Jemig..... dat is toch niet dom?! Ik vind het dom als iemand niet VRAAGT!

Buurvrouw gerustgesteld en er even over gepraat wat ze niet begreep. Na een paar keer stappen en stoppen kon ze tenminste op "HO" zonder de teugels Liltje stoppen. Het gaan zitten was een ramp met de meest komische acrobatische toeren. We gaan volgende keer eerst maar even op het stoepje oefenen. Wellicht kan ze gewoon niet gaan zitten ivm haar bekkenbreuk, dan is "HO" zonder teugels natuurlijk ook prima.

Verder ging het prima, ik moest haar er af en toe nog aan herinneren dat het geen enkel nut heeft de teugels aan te trekken bij iets engs. Als Liltje weg wil, dan is ze weg, teugels of niet, bit of niet. Het is zaak haar zoveel zekerheid te bieden dat ze bij je blijft. En daar hoort NIET bij dat je Liltje aait als er iets engs is of haar laat kijken. Het is gewoon zaak het engs te benoemen, zeggen dat het niets is, haar hoofd weer recht en vragen de weg te vervolgen. Mijn buurvrouw wil haar er bijna wel langs DRAGEN. Op zich erg lief, maar in Liltje haar geval funest. De drie-seconden-regel ingevoerd: Liltje mag drie seconden ergens naar kijken, dan hoofd weer recht en door. Zij voelt nog het niet aan wanneer Liltje begint met iets "eng" te vinden, dan maar zo. Werkt overigens prima.

Al met al een fijne rit, Liltje heeft genoten, ze draaft graag en kijkt met glanzende ogen en gespitste oren om zich heen. Iedereen tevreden en uitkijkend naar de volgende rit.

Monique

Monique Meijer schreef op maandag 5 september 2011, 11:06:


Oh no... en zo gaat dat denk ik erg vaak mis bij (leren) paardrijden. Op die maneges... die idiote termen die je soms naar je toe geslingerd krijgt die eigenlijk niemand begrijpt maar nooit iemand durft te vragen.
Jeui, goed bericht!!!!!!!! Fijn dat het zo goed is gegaan, of ff het HO intermezzo na dan. Maar al doende leer je Lily voedt je buurvrouw nog wel op

Martina schreef op maandag 5 september 2011, 11:50:


Zo heb ik eens van iemand bitloos les gehad, toen Indy zo ziek was. Even wat afleiding is dan soms niet verkeerd....

En ja.... wat voor afleiding. Achteraf bezien was het precies hetzelfde als op de manege, neus volgt kont, er zat alleen geen bit in de mond. Er werd gereden met ontzettend veel druk op de teugels, ik werd bij elke stap gewoon uit het zadel gewipt, vreselijk. Gewicht/benen/stem werd helemaal niets mee gedaan, wilde paard niet lopen, kreeg paard een mep met de zweep. Paarden over hindernissen heenslaan, kinderen die constant slaan..... Daar ben ik dus snel weer mee gestopt. Ik schaamde me gewoon daar tussen te rijden. Veel paarden hadden hun nek vastzitten en liepen helemaal scheef, maar daar mocht je niets van zeggen. Krijg je naar je hoofd geslingerd: "Ben je nu ook al dierenarts?!"

Dit was gewoon paarden misbruiken...


Lily is gelukkig heel consequent geworden. Klopt het commando niet, doet ze niets. En dat moet ook, mijn knie wil soms niet meewerken en floept ineens uit de stijgbeugel tegen haar buik aan. Dan moet ze natuurlijk niet denken: he, we gaan galopperen. Ik ben blij dat ze op harde aanrakingen niet meer reageert, ze reageert alleen op zachte aanrakingen, gecombineerd met stem of alleen op stem. En dat heeft heel wat hoofdbrekens gekost om haar zover te krijgen. Vandaar dat ik er ook zo bovenop zit dat de buurvrouw niet gelijk met harde (voor haar normale) maatregelen komt. Voor Lily toch veeeeel prettiger.

Ik heb ook liever dat iemand mij vraagt iets te doen, dan tegen mij te brullen en mij te schoppen.

Zoals het nu lijkt, was de buurvrouw een goede greep. Nu maar hopen dat ze niet aan zelfoverschatting gaat lijden en dat ze moet gaan showen bij bekenden hoe goed ze Liltje onder controle heeft. Nou ja..... dan is het dus afstappen en wegwezen.

Dit heb ik een keer met een buurmeisje gehad die af en toe op Indy kwam rijden toen ze nog gezond was. Een erg leuk kind, zeer bereid te leren. Op een dag kwam ze met twee vriendinnen lang toen ze kwam rijden. Wat ze nooit eerder gedaan heeft en waar mijn mond van open viel: Indy tussen de oren slaan met de teugels en JAAAAAA brullen. Indy bleef gelukkig als een rots staan met een vragende blik in de ogen. Ook op haar gewapper met de teugels volgde gelukkig geen reactie. Wat bleek? Ze had vreselijk zitten opscheppen tegen haar twee vriendinnen dat HAAR paard een COJBOJ paard was. En ja, dan moet je dus zo rijden. KOTS....

Meisje in de nek gegrepen en er af geplukt, vriendinnen even verteld hoe de vork in de steel zat en van mijn erf afgetrapt. De volgende dag verscheen het meisje weer, of ze op Indy mocht rijden. Wat een idee... Indy mishandelen om voor haar vriendinnen te glanzen en vervolgens gewoon door willen gaan alsof er niets aan de hand was? Nee dus, wegwezen.

Vandaar dat ik erg oplettend ben. Dit was een keer en nooit weer!

Monique