Hoi Sandra,

Toen je de eerste keer het probleem dat je hebt met Chip’s voortvarendheid op dit forum postte, heb ik wellicht wat te kort of te bot gereageerd door te schrijven:
“ jouw vraag is verkeerd..Niet afleren maar beheersen”

Anderen hebben jou inmiddels in veel geduldiger bewoordingen uitgelegd wat ik in feite bedoelde dus daar zal ik nu niet meer aan toevoegen. Je hebt aan één kant gelijk dat het paard gehoorzaam moet zijn, maar je zult je realiseren dat gehoorzaamheid z’n grenzen kent en dat een paard op een zeker moment onvoorspelbaar kan en zal reageren.
Ik denk dat jij op twee niveau’s zult moeten gaan werken met Chip. Op de eerste plaats moet je wel degelijk werken aan de dominantieverhouding en de relatie die jij met het paard hebt. En dan niet te bang zijn om gewoon ook zelf de baas te zijn: een goede baas is een zegen voor een paard! Spelletjes als ‘haasje-over’ kunnen daarbij goed helpen, net zoals het paard gehoorzaam maken op de hulpen en op de teugel ( of je nu wel of niet een bit gebruikt, doet niet ter zake) . En vooral niet te gauw denken “hij is beledigd” of “gekwetst” zoals je ooit wel eens schreef bij de join-up verhalen want een paard leeft niet met dat soort menselijke gevoelens.
Het tweede punt is denk ik het allerbelangrijkste: jouw angst…
Vergeef me als ik het te ‘scherp’ analyseer, maar de kern van jouw vraag, hoe mooi je het ook verpakt in je zorg om wat er zou kunnen gebeuren, is gewoon.. angst. Je hebt een paar nare ervaringen achter de rug en die beïnvloeden je huidige denken en handelen. Jij schrijft: Chip zijn probleem is dat hij niet ingehaald wil worden … Sandra, Chip heeft helemaal geen probleem!
Maar jij wel, want je kunt ‘m niet houden, hij loopt onder je weg en het spook van allerlei rampen doemt in je hoofd op! Ik ga in het kader van dit forum niet de psycho-analist uithangen maar je zult wegen moeten ontdekken in jezelf om je eigen angst te beheersen, in plaats van ze op het paard te fixeren.
Angst is een slechte raadgever en misschien heb je wel eens het aloude spreekwoord gehoord, dat luidt ‘De mens lijdt vaak ’t meest, door ’t lijden dat hij vreest.. en zo krijgt hij meer te dragen dan god hem ooit te dragen gaf ‘…!!

En heus, met ‘angst’ ben je niet alleen: we hebben allemaal wel eens met een kloppend hart op een paard gezeten, of er met trillende knieën naast gestaan als we er af gedonderd waren.. er zijn talloze mensen die met ’t zweet in de bilnaad, ogenschijnlijk rustig op ’t paard zitten.

De eerstvolgende keer dat je, als de omstandigheden het toelaten, je ’s knalhard in de galop kunt schieten, denk dan niet “jéé, wat ging dat hard” ( = negatief en angst-bevestigend), maar “zo, dat hebben we ’s mooi effe gedaan” (= positief en angst-oplossend) – dat is al een eerste stapje om ’t spook in de kast terug te stoppen.

Succes!
Groet, Marianne