Vandaag was dé dag: Vivian is
bitloos aan de start verschenen in een officiële KNHS-springwedstrijd.
Haar pony heeft een "verleden", waardoor hij extreem angstig was toen we hem kochten. (En misschien was de keuze "groene pony + groene ruiter" ook niet zo verstandig van mij.....maar ja, die 2 waren op slag verliefd op elkaar...)
De keren dat Vivian met 3 weigeringen de ring mocht verlaten waren dan ook talloos. Maar toen reed ze nog mét bit en omdat ze besloten heeft nóóit meer een pony met bit te rijden, verscheen ze vandaag dus
bitloos.
We waren beiden helemaal voorbereid op vervelende opmerkingen bij de losrijring (zeg maar gerust dat we bloednerveus waren), maar hoewel we ze wel hebben zien kijken en elkaar aanstoten, zei niemand iets
.
Toen ze de ring in reed ontstond er consternatie in het jury-hok en de hoofdjury stak zelfs zijn hoofd door het raam om goed te kijken. Ik dacht "oh shit, nou gaan we het krijgen", maar hij ging zitten en belde gewoon dat ze mocht starten!
Mijn hartslag zat denk ik aardig boven de 200, want als ze nu wéér 3 weigeringen zou hebben, was dat ten eerste niet goed voor haar zelfvertrouwen en zouden we ten tweede ongetwijfeld alsnog alles over ons heen krijgen wat "ze" tot nu toe buiten de ring alleen gedacht / tegen elkaar gezegd hadden.
Maar ze reden een foutloos parcours, gevolgd door een foutloze barrage en werden 4e!!
Even was ik nog bang dat ze bij de prijsuitreiking (dan staat het jurylid immers met z'n neus boven op dat bitloze hoofdstel...) nog moeilijk zouden doen, maar niets is minder waar: de hartelijke felicitaties en veel succes voor de toekomst van deze combinatie!
Toen ze met haar stralende koppie de ereronde reed, met haar pony duidelijk ook lekker ontspannen en vrolijk, was ik zó trots dat ik een traantje moest wegpinken
Warboel
