Nathalie Lagasse schreef op woensdag 14 september 2011, 17:37:


Dat wist ik ook eerst niet.....
De laatste jaren met Indy waren gewoon ongeloofelijk zwaar, eigenlijk te zwaar. Maar je gaat maar door, omwille van Indy, het moest gewoon.

Mijn trainster is een ontzettend zonnig persoon die zoveel begrip heeft. We hebben elke keer weer om kleine stompzinnige dingen ontzettend kunnen lachen. En dat werkt erg bevrijdend.

Monique

Je bent niet de enige die zo enorm op zijn maatje(s) gesteld is! En zeker hier niet.
Gelukkig is het nare randje eraf en blijft gezonde oplettendheid over.
Knap dat je het hier hebt opgeschreven.

(Ik mis een knuffelsmiley)

Liefs Marsha

Je bent niet de enige die zo enorm op zijn maatje(s) gesteld is! En zeker hier niet.
Gelukkig is het nare randje eraf en blijft gezonde oplettendheid over.
Knap dat je het hier hebt opgeschreven.

(Ik mis een knuffelsmiley)

Liefs Marsha

Wat ee verhaal, Monique. Heb het ademloos gelezen. wat kruipen ze toch in ons , onze paarden, onze dieren.
Super hoe je ermee bent omgegaan, zowel met Indy als met jezelf daarna, zo sterk.
Op nu naar vele zorgeloze jaren met Lily en Kim!!

Elk paard heeft recht op een staart