Maria Delavega schreef op vrijdag 16 september 2011, 18:27:


Snijdt dat niet juist nog veel erger? Belangrijk aan stroomdraad is dat het breekt als er een paard doorheen loopt.

Nee, die koorden breken niet.
Wij hebben ze ook overal hangen.
Het is vaak ook een beetje kiezen uit 2 kwaden. Als je dunnen koorden hebt, gaan ze erg vaak doorheen de omheining. Zonder veel erg, omdat het uiteraard breekt. Maar daar zit je ook niet op te wachten in de buurt van diepen beken of wegen en verkeer.
Met die dikke koorden houd je ze beter binnen. Maar als ze er eens in hangen, heb je inderdaad ook meteen zware problemen.
Het beste zou nog staaldraad zijn (Heb ik ook op 1 weide) maar dat breekt eigenlijk ook best makkelijk en is ontzettend lastig materiaal om mee te werken.

Jeetje, dat is schrikken! Fijn dat het goed gaat komen met haar.

Vond het ook erg lastig om het materiaal voor de afrastering te kiezen. Onze wei grenst aan een weg, dus aan de ene kant wil je dan de paarden per se binnen de draad houden, maar aan de andere kant heb je liever draad dat breekt dan draad dat in noodsituaties de benen kan beschadigen.

Bij de buitenomheining van onze wei hebben wij daarom gekozen voor staaldraad met een dikke kunstof coating. Puur staaldraad schijnt ook nog wel lelijke brand-/snijwonden te kunnen veroorzaken. Het nadeel van die gecoate permanentkabel is wel dat het erg duur is. Maar net toen we aan het twijfelen waren welk materiaal we wilden gebruiken, ging op de pensionstal waar we toen stonden een jong paard door de draad, en haar been was heel erg beschadigd. Dat paardje heeft tijden in het gips gestaan en het is nog een wonder dat ze er volgens de arts helemaal van zou herstellen. De behandeling heeft ook een vermogen gekost, dus toen hebben we toch maar voor de duurdere afrastering gekozen.
Het plaatsen van permanentkabel is trouwens ook een flinke klus, maar voor een permanente afrastering vind ik het ideaal.

Er zijn trouwens ook schrikdraadkoorden die gevlochten zijn i.p.v. getwijnd, en daardoor minder snijden. Je voelt zelf duidelijk verschil als je het door je handen laat glijden.

Er bestaan ook van die kleine toestelletjes die een koord-afspanning bij een bepaalde trekbelasting (bvb wanneer er een paard in verstrikt geraakt) doorsnijden net voor er wondes kunnen ontstaan.

Koen Theys

Wieteke schreef op vrijdag 16 september 2011, 23:02:


Als dat spul allemaal zo duur is zou ik het wel weten: gewoon een ouderwets degelijk hek van ijzeren buis zetten. CVbuis uit kassen gesloopt is bijvoorbeeld zeer geschikt. Kost ook wel wat, een euro de strekkende meter schat ik, en het is ook nogal wat werk maar bij mij staat dat spul dan ook al meer dan 20 jaar zo goed als onderhoudsvrij (en dat maakt het buitengewoon voordelig t.o.v. draadjestoestanden).

Koen, ik probeer je al een aantal dagen te bereiken?

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

@Tineke, heel fijne draad breekt, maar misschien is het ook niet veilig, ik weet het niet. Ik merk dat je vooral àltijd electriciteit moet aanleggen (ik had het afgelegd voor de persoon die naar de boom kwam kijken die op de omheining was gevallen omdat ik moest gaan werken) en zeker paaltjes nemen die snel de grond uitgaan en niet verankerd zijn.
Ze is nu tweemaal geopereerd geweest, moet nog voor 4 weken de tweede gips aanhouden. Door de gips kan de wonde mooi helen en heeft de buigpees de tijd om te versterken want die moet nu de functie van de voorste pees overnemen.
Het waren voor mij verschrikkelijke dagen, ben er echt ziek van geweest. Waren juist zo'n vreselijk drukke dagen en alles kwam op elkaar. Ik heb haar operatie gezien toen ze haar voor de tweede maal verdoofden om de eerste gips te verwijderen en een nieuwe aan te doen. Ik ben blij dat ik gezien heb dat het mooi aan het genezen is, maar je eigen paard met z'n vier benen de lucht in zien gaan om op de operatietafel gelegd te worden was voor mij echt vreselijk (de wonde was erg plat, alleen nog een stuk van 5 op 3 waar geen vlees voor was en waar nu bindweefsel op komt). De gips was de duurste optie, volgens mijn zus is Gent één van de weinige klinieken die dit toepast. Zonder de gips zou ze helemaal niet meer als rijpaard kunnen dienen, want dan groeit er veel meer wild vlees op en kan de pees wellicht niet herstellen. Ik hoef niet met haar te rijden, maar ik wou gewoon voor haar dat alles weer in orde zou komen. Ik voel me nu ergens opgeluchter en heb er weer wat vertrouwen in.
Mijn andere paard krijgt helaas weer problemen van het gras. Ik vind het erg spijtig, wou zo graag geloven dat ik ze niet meer op de paddock hoefde te steken, maar zoals elk jaar krijgt ze eind september enorm veel last (enorm harde spieren in de achterhand en zeer stijfjes bewegen in de achterhand). Ik heb ze weer op de paddock gelaten. Deze week had ze kolieken nadat ik ze uit de weide wou halen, ze smeet haar de hele tijd neer in de weide en wou 's avonds niet eten (waar ze normaal gezien zo goed in is). Ik ging met haar gaan stappen op de baan (was rond twaalf uur 's nachts dat ik het gezien had) en ze mestte normaal, maar stopte en boog door haar knieën. rond 2 uur 's nachts lag ze neer, maar leek ok en rond 5 uur 's morgens stond ze vrolijk op haar eten te wachten . Hoefde gelukkig geen veearts te bellen.
Nu zit ze weer meeste van de tijd op de paddock, haar spieren zijn veel meer ontspannen en ze oogt veel frisser (ze is enorm sloom als ze op het gras zit).
Ik kan het nog altijd niet geloven dat een paard zo'n last heeft gewoon van gras, terwijl de andere er helemaal niets van weten....zelfs haar zus niet...

Wieteke schreef op vrijdag 16 september 2011, 23:02:


Bedankt om dit te delen, ik ga er naar op zoek. Mijn schoonbroer had een band ontworpen, die eruit ziet als hout maar uit plastiek bestaat, maar nu voor mij veel te duur. Het is vooral belangerijk dat er electriciteit op de draden zit, dan komen ze er minder snel aan, want ik heb al gezien dat ze het gewoon direct wéten of horen dat er electr. op zit.
De behandeling die mijn paard nu gekregen heeft kost inderdaad ook een vermogen en ik vermoed dat het dezelfde is als het paard op die pensionstal. De veearts die thuis gekomen was had me gewaarschuwd en stelde me voor de keuze, ze zei dat ik moest beseffen dat dit heel duur zou worden en een herstelperiode die veel zorgen vroeg. Maar wat moet ik doen? Ik kon haar toch niet aan haar lot overlaten, ik ben tenslotte verantwoordelijk voor haar. Ik hoop gewoon dat ik niet nog meer tegenslagen zal krijgen, zodat ik deze rekening zal kunnen afbetalen...

Koen Theys schreef op vrijdag 16 september 2011, 23:22:


Koen, kun je me het merk zeggen van dat toestelletje aub?

Maria Delavega schreef op

Wat een toestand zeg, zo'n stom "ongeluk" met zulke grote gevolgen. Zoals ik je berichten nu lees gaat het uiteindelijk wel goedkomen gelukkig.
En dan je andere paard weer het zelfde septemberliedje. Ik dacht eigenlijk dat je er de vinger achter had gekregen in je zoektocht naar oplossingen, maar toch weer het gras dus als boosdoener. Sterkte ermee.

Maria Delavega schreef op dinsdag 4 oktober 2011, 21:36:


Ik denk dat het deze zijn (had de link vorig jaar opgeslagen): http://ruiterplezier.nl/nl/dept_73.html (even omlaag scrollen naar 'Rope-O-Cut').

Dit zijn de draden die wij hebben gebruikt:

Permanente buitenomheining: http://www.gallaghereurope.com/nederland/getpage.asp?i=70&artnr=053858

(iets goedkopere variant is http://www.horizont.nl/shop/40/koord/383/permanent-koord-equiwire.html)

Binnenomheining: http://www.gallaghereurope.com/nederland/getpage.asp?i=70&artnr=057993