Ik zat ooit in Joe's paspoort te bladeren en vond een blz waarop iets stond over' officiele verklaring dat dit dier niet geschikt/bestemd is voor consumptie' Toen aan de
da gevraagd waar dat voor was (wist ik veel, ik had allang bedacht dat joe niet voor consumptie was!!
) idd iets met bepaalde medicijnen. Ik heb hem het maar vast laten ondertekenen, zodat joe in elk geval NOOIT geslacht kan gaan worden. (stel dat mij onverwacht iets overkomt).Pip idem uiteraard.
Ik moet er niet aan denken dat een van beiden ooit naar graziger weiden overgaat, maar heb wel voor mezelf besloten wat ik dan wil. In elk geval afscheid nemen op mijn manier, en voor de paarden met zo min mogelijk stress.DUS op eigen erf,althans waar ze dan staan (had ik maar een eigen erf). Vertrouwde omgeving.
Ik weet dat er genoeg mensen zijn die hun paard zonder moeite wel (zouden) laten slachten, maar ik weiger mijn vrinden als toekomstig vlees te zien. Net alsof je nu een paar jaar op een biefstuk-to-be aan het passen bent...
Nouja, zo zou het voor mij voelen.
Ieder op zn eigen manier, de wereld is een wrede plek. (ik eet geen vlees, voor de volledigheid. Er worden niet alleen gezonde paarden geslacht, maar ook duizenden gezonde andere dieren!)
Ik geloof niet dat je een gezond paard van de slacht redt door je eigen paard te laten slachten, er is toch geen slachtquotum voor paarden??
The horse is never wrong
Warboel
