Voor mij zou het ook het belangrijkste zijn dat de pony's in hun vertrouwde omgeving kunnen overlijden. Mijn eerste pony heb ik in een kliniek laten inslapen (toen na onderzoek bleek dat er geen kans op een pijnvrij leven als weide-ornament in zat), en ik vind het nog steeds een rotidee dat hij zijn laatste uren daar heeft moeten doorbrengen.

Waarschijnlijk zou ik gewoon de Rendac laten komen, en dan proberen de pony vlak bij de weg te laten inslapen, zodat ze niet meer naar de straatkant versleept hoeft te worden. Maar dat zou puur voor mijn idee zijn.

Ik hoop ooit nog een keer iemand te vinden aan wie ik de pony's en het land (als dat eenmaal is afbetaald ) zou kunnen nalaten in de overtuiging dat ze gewoon kunnen leven op de manier die ze nu gewend zijn. Nu zou ik geen idee hebben wie voor ze zou kunnen zorgen. Gelukkig is de kans groot dat ik ze met gemak overleef...

Oja, van die ethische bezwaren wat betreft het 'weggooien' van het vlees heb ik niet zo'n last. Dan zou ik sowieso geen dieren (of hobby's, of nieuwe kleren etc.) moeten hebben, want met het geld dat ik daar nu aan besteed, zou ik veel meer monden kunnen voeden dan met het vlees van mijn pony's.

Vraagt een slager voor hij De Pin erop zet, naar het paspoort waarin dan wel of niet die anti-slacht-pagina zit? Gaat hij d chip readen om te weten of het paard bij het paspoort hoort?
Het lijkt mij sterk.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Christel Provaas schreef op zaterdag 24 september 2011, 7:52:

officieel moet dat wel ja,
en anders lopen ze serieus het risiko hun vergunningen kwijt te spelen

Wieteke schreef op zaterdag 24 september 2011, 0:09:


vreemde redenering dat je met geld monden voedt,
je betaalt er vooral een boel transport en industrieel dierenleed mee
in tegenstelling tot een verse weidepony
helaas zitten die de laatste tijd ook helemaal vol met additieven nietwaar....

Christel Provaas schreef op zaterdag 24 september 2011, 7:52:


Volgens mij heeft het ermee te maken dat bv but heel erg lang in het lichaam blijft in 1 of andere vorm, en voor mensen kan dat heel giftig/gevaarlijk zijn. Als het goed is zijn ze verplicht bij wet hierop te controleren, anders hebben zij en de vleesetende medemensen toch echt een groot probleem...
Dat ik het nou aangrijp als een soort anti- naar de slacht met mijn paard-dingetje,daar is het oorspronkelijk niet voor bedoeld he.

e m kraak schreef op vrijdag 23 september 2011, 17:26:


Dit punt is interessant: de slager belt zenuwachtig dat een bepaald paard absoluut ven de slacht moet gered, simpel omdat hij weet dat er medicijnen zijn toegediend. Ik ben er ook eens ingetrapt en Ollie staat dankzij de ventipulmin nog hier. Nu is het de vraag of je dit soort medicatie uberhaupt voor je paard wil gebruiken, best blijft de oorzaak van de kwaal proberen weg te nemen. (Ollie eet nooit hooi en staat altijd buiten)


Volgens mij ook doeltreffend, al maakte ik eens mee dat de DA naast het bloedvat had geprikt


ethiek is toch eigenlijk een sjiek woord voor "wat gij niet wilt dat U geschiet...."


Ik vind het niet billijk dat mijn paarden het beste kunnen sterven als ik er niet meer ben. Ze zijn bijna allemaal gezond en gelukkig dus dat lijkt me niet het beste moment om dood te gaan. (de niet gezonde en zeer oude dieren zouden misschien voor euthanasie in aanmerking komen?) Helaas heb ik nog 14 stuks dus ik vraag me wel af wat er moet gebeuren mocht ik zelf het loodje leggen. Op de lange termijn heb ik wel een oplossing: 20 hect gras en bos waar ze kunnen leven bij vrienden die een stuk jonger zijn dan ik (misschien kan ik daar zelf ook terecht)

Christel Provaas schreef op zaterdag 24 september 2011, 7:52:


Vraag me niet meer welke slager het toen was, maar inderdaad, chip en paspoort werd nauwkeurig nagelezen.

Een paar jaar terug had ik een ezel die sarcoïden had aan zijn penis. De dierenarts voorspelde dat hij de komende zomer bestormd zou worden door vliegen in zijn bloedende gezwellen en dat hij een vreselijke tijd zou tegemoet gaan.
Hij is bij mij kunnen blijven tot het zomer werd. We hebben hem een mooi leven kunnen geven en hebben hem vertroeteld tot die laatste dag toen we hem tot aan de poort hebben begeleidt. Daar heeft de dierenarts hem door één schot naar de eeuwige graasvlakten gebracht in zijn vertrouwde omgeving omringt door zijn vrienden met mijn arm rond zijn hals. Hij heeft er niets van gevoeld en was op een slag weg. Hij heeft nog één nacht aan de poort gelegen met een deken bedekt. De dag nadien is Rendack hem komen halen. Al mijn viervoeters zullen op deze manier hun thuis verlaten tenzij ze sterven op een natuurlijke wijze. Geen van hen gaat naar de slacht, dit staat zo op hun equipas. Ik hoop als ik voor hen kom te sterven dat mijn kinderen voor mijn dierenbende zullen zorgen. Ze weten dat ze me nauw aan het hart liggen en ik ben er van overtuigt dat ze juist zullen handelen in hun welzijn.

Arabesk schreef op vrijdag 23 september 2011, 22:52:


Alles heeft zijn doel, toch? Het paard dat tot doel had de ploeg te trekken, werd waarschijnlijk ook niet geslacht, maar stierf van ouderdom.

Ik heb ook jaren mijn eigen vlees verzorgt en gevoed. Daar heb je een andere band mee.
Maar geen heeft het erf verlaten, vredig en in vertrouwde omgeving vermoord

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Arabesk schreef op vrijdag 23 september 2011, 22:52:


ik ging eens leuk in leiden bij mensen op visite met mn ouders.
Was nog een klein meissie en ik had de hele ochtend met een skattig nijnie gekroeld.
Savonds aten we datzelfde nijnie.
Boehoehoe en truudje heeft nie nooit nijnies gegeten.
Wat ik wel hypocriet vond van mezelf is:dat ik wel in mn leven varkentjes en koetjes heb gegeten en zelfs wel eens een lammeke.
Nu niets meer.
Nog een periode echt scharrelvlees(not supermarkt,die vertrouw ik van geen kant)maar hoef me daar nu helemaal niet meer druk over te maken.
Nu komt leer van mn hoofdstelleke wel van dieren etc etc.
heb nog een hoop goed te maken.
En mensenvlees schijnt ook erg lekker te zijn!
ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

Trudy schreef op maandag 26 september 2011, 23:00:


Hihi, dat ging ook door mijn hoofd heen: als je je paarden laat slachten ivm hongersnood, dan zou je ook je oma op moeten laten eten

Bij mijn ponies staat allebei in het paspoort dat ze niet voor menselijke consumptie gebruikt mogen worden. Dat stond er al in toen ik ze kreeg, en ik zie geen reden dat te veranderen. Hongersnood is niet omdat er te weinig voedsel is, het is omdat het oneerlijk verdeeld wordt.

Zou als de tijd daar is fijn thuis een kogel voor ze kiezen, heb daar wel eens op lopen zoeken, wat het beste is, kogel of lethal injection, en kwam uiteindelijk bij de kogel uit. Heb dat niet lang geleden ook zien gebeuren, het was geen fijn gezicht, maar kan eerlijk zeggen dat ik niet denk dat het paard een seconde pijn heeft gehad, of doorhad wat er komen ging.

Als ik overlijd zorgt vriend er verder voor, die zal dan waarschijnlijk wel hulp erbij zoeken. Hij weet prima hoe ik de omgang met de ponies graag wil zien (wordt daar trouwens ook steeds geinteresseerder in, is wel leuk) en ik denk hem te kunnen vertrouwen nooit de ponies in de uitverkoop te doen.

Anne Maria schreef op dinsdag 27 september 2011, 0:35:


Het staat er wel een beetje vreemd zo hoor! Eerst over die kogel en dan dat je vriend er voor jou hulp bij zal zoeken..

The horse is never wrong

Arabesk schreef op vrijdag 23 september 2011, 22:52:


Ook wij eten vlees van dieren die hier zijn grootgebracht... Mijn schoonfamilie zorgt voor een jonge stier, kippen, en tot voor kort varkens. Buiten vis van de winkel is dit toch zowat het enige vlees dat wij eten. En ergens heb ik het best wel moeilijk met die prachtige lieve stier die dan uiteindelijk nr de slacht wordt gebracht en ik even later de biefstukjes zit in te pakken... Maar: ik weet dat die beesten hier wél een goed leven hebben gehad, vrije weidegang, beschutting en wat je wil. Geen gedrum in akelige boxen en wat nog allemaal. Geen vuiligheid in hun voedsel gedraaid. Kzit hier nog wel mee hoor, ben zelf jarenlang vegetarisch geweest. Maar ik ben toch wel blij dat ik weet waar mijn stukje vlees vandaan komt!
Paardenvlees daarintegen... Nee ik heb het van mijn leven niet gegeten en zal dat ook nooit doen. Ik ben er nog maar pas achter dat mijn vroegere paardje (hoogstwaarschijnlijk) op de slacht beland is met nog een hoop andere, wegens 'al' 18jr en genoeg veulens voortgebracht. Het idee alleen al doet me huiveren...Ik HOOP voor haar dat ze niet teveel stres heeft gehad en dat het snel gegaan is. In ieder geval denk ik niet dat de paardenvlees- handelaar fijn bij haar gebleven is tot de laatste moment...
Ik zou mijn paarden dat respect willen gunnen om thuis rustig in te slapen wanneer de tijd daar is. Ook zoals al eerder hier al vermeld om de andere de kans te geven afscheid te nemen. Het zijn toch je 'huis'dieren, je vrienden... Mijn honden zou ik hier zelf begraven, maar hoe een paardenlijk af te voeren? Begraven is volgens mij niet toegestaan, ik dacht dat dat zelfs niet mocht bij dieren boven de 40kg als ik me niet vergis. Ik zou dit toch ook graag 'netjes' willen laten gebeuren, zou me er niet goed bij voelen als het lichaam zo wreed wordt afgevoerd... Vraag me trouwens ook af wat er met al die lijken gebeurd? Allemaal verbrand?

Hoi, misschien kan je je toch weer over de streep trekken om te besluiten geen vlees( lees dier) meer te eten. Vlees is het product, het resultaat van de slachting van een dier. We hebben als mens geen dier nodig om ons te voeden. Het is gewoon een luxe die je je permitteerd ten koste van een leven van een dier. Er kleven veel meer nadelen aan het eten van een dier, dan voordelen. Voordelen zijn er eigenlijk in het geheel niet.
Het is domweg niet meer goed te praten naar mijn mening om het leven van een dier te beeindigen omdat je het "stukje" vlees op je bord niet wil missen.
Over het feit dat je dan geen deel van een paard wil eten kan ik kort zijn, dat vind ik met 2 maatstaven meten. Een koe, kalf, schaap of welk dier dan ook zijn net zo belangrijk als een paard.
Hopelijk brengt het je op het idee toch geen dier meer te eten en te willen eten.

Groetjes Jean