Unartica schreef op woensdag 5 oktober 2011, 16:15:


Lijkt mij wel


Ik neem aan dat dit vanwege praktische redenen kan zijn; het valt niet mee het juiste bloedvat goed te prikken als de patient onvoldoende meewerkt.
Ik heb echter ook gelezen dat sedatie afgeraden wordt omdat het sedeermiddel ongewenste invloed heeft op de werking.
Ik ben ook geen DA of farmacoloog en weet niet precies hoe dat in elkaar steekt. Zover mijn ervaring reikt is niet apart vooraf gesedeerd.

Over euthanasie bij het paard: schieten klinkt op zich ook wel goed en snel als ik het zo lees (geen eigen ervaring), maar kan de dierenarts dat ook? Want ik vind het zelf geen optie om met mijn zieke dier naar en slachthuis te rijden, en dan nog, ze zijn alledrie ofiicieel als 'niet voor de slacht' ingeschreven dus ik vermoed dat ze me daar niet eens willen.
Ik hoop het nog in geen jaren in de praktijk te moeten zien, maar twee van de drie zijn natuurlijk wel de twintig gepasseerd intussen.

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 5 oktober 2011, 16:31:


Ik denk dat dat inderdaad de reden is.
Carmen had zodanig veel pijn, ze zou waarschijnlijk panikeren. na haar eerste sedatie voelde ik haar helemaal rustig worden in mijn handen. Ze zette haar 4 benen wel wijd om niet te vallen maar we hebben haar zachtjes kunnen omduwen en opvangen zodat ze vrij normaal is komen te liggen, ze is niet hard neergevallen. Daarna is ze aangeprikt in haar ader onder narcose gebracht en pas als ze sliep is via dezelfde weg het euthanasie middel toegediend.
Ik weet niet welke middelen er zijn gebruikt, ik ga dat nu wel eens navragen als ik haar nog eens zie, Katrien.
Wil het eigenlijk graag weten met het oog op onvermijdelijke dingen die ooit gaan komen....

Bedankt voor jullie reacties en het meedenken. Het e.v.t. vooraf sederen zal inderdaad wel te maken hebben met de moeilijkheidsgraad van het aanprikken als een dier pijn heeft of angstig is. Dat klinkt logisch. Ik zal dat weleens navragen aan mijn dierenarts, hoe dat zit, en in welke situatie dat wenselijk is of juist niet. Ik hoop het ook nog lang niet mee te hoeven maken, maar ik heb wel een behoorlijk zieke 21 jarige pony. Dus ik wil niet op een dag ineens overmand worden door onwetendheid terwijl er dan toch ingegrepen moet worden. Zolang hij nog lekker pony kan zijn met behulp van medicatie vind ik het prima, maar hij moet zich natuurlijk wel happy blijven voelen en de goede dagen moeten er altijd nog meer zijn dan de minder goede. Ik ben in elk geval een stuk wijzer, dit topic heeft me toch wel aan het denken gezet (thanks!). En ik hoop dat ik, als het moment daar is, hierdoor betere en kritischere keuzes kan maken in overleg met mijn dierenarts voor mijn ponyvriend.

Groetjes Jolanda

Ik wil voorlopig nog niet aan zulke nare dingen denken
Ik geniet nu liever van mijn schatje inplaats van aan de tijd te denken waneer dat niet meer kan

JIJ hebt makkelijk praten, met je 13 lentes

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Nils Vellinga schreef op donderdag 6 oktober 2011, 21:03:

ja,toen had ik nog niet eens een paardje

ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

Trudy schreef op donderdag 6 oktober 2011, 21:45:


Soms ... Héél Soms ... denk ik wel eens ...
toen had ik ook minder zorgen

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Zoveel mensen zoveel meningen.... Eigenlijk ook normaal bij zo'n onderwerp, heel persoonlijk en gevoelig natuurlijk.

Ik laat mijn paard als het zover is (en daar ga ik nog laaaaang niet vanuit) inslapen en hij wordt gecremeerd. En ik weet dat ik voor dat geld andere paarden/doelen kan steunen en dat hij het niet meer merkt. Of dat ik dat geld al bij zou kunnen leggen aan een nieuw paard. Dat er "goed" vlees verspild wordt, staat voor mij buiten deze kwestie. Het is een gevoel en hoewel ik er absoluut niet tégen ben, zou ik zelf mijn paard nooit laten slachten.

Edit: En als ik zou komen te overlijden gaat mijn paard of terug naar de vorige eigenaar en anders i.o.m. vorige eigenaar naar de dame waar hij volgend jaar bij komt te staan...