sannie schreef op dinsdag, 9 maart 2004, 13:10:

Hoi Sandra,

Ik heb een soortgelijk probleem met Isabella (althans wat noem je soortgelijk haha). Als wij gaan wandelen (mijn man, ik en Isabella = onze "gehele" kudde) dan wil Isabella perse voorop. We hebben heel wat moeten doen om haar achter ons te houden.
Toch ben ik er serieus mee gaan werken (met tips van leden van de yahoo-kant) en nu blijft ze naast je en soms inderdaad ook achter je. Ze ziet er wel wat chago uit dan hoor, eerlijk is eerlijk. Als ze voorop loopt is ze blij, maar ook bijna niet te houden. Ze probeert het nog vaak overigens.
Maar voor de kar mag, nee moet ze voorop; vindt ze dus geweldig.

Natuurlijk is dit niet helemaal vergelijkbaar met een paardenkudde. Maar wel het voorop willen lopen. Ik zou dus zeggen, niet accepteren, maar proberen "af te leren". Op de juiste manier. Op onze manege was een haflinger die dit gedrag ook vertoonde. Sinds hij met oogkleppen op gereden wordt is dit over, want hij ziet achterop komende paarden niet aankomen, hoort ze wel, maar dat is kennelijk niet hetzelfde. Maar kan me indenken dat oogkleppen voor jou geen optie zijn.

groeten,
Ingrid

Sandra,

Om te beginnen je eerste vraag "Is het haasje-over afleren of helpen?" en je
laatste vraag "Kun je je paard helpen door hem te leren dat het helemaal
niet erg is om achteraan te lopen?". Haasje-over zie ik als een oefening,
een soort van training, wat ook nog 'es een leuk spelletje is. Hiermee help
je Chip het ook 'es anders te ervaren, en door hem die ervaring te geven,
help je hem.

Vervolgens zeg je "Ik denk dat wij, zowel Chip als ik, een probleem hebben".
Nou San, Chip heeft geen probleem hoor, hij zit er echt niet mee! Zoals
Marianne ook aangaf, jij hebt een probleem en dat is inderdaad jouw angst.
Wees je ervan bewust dat je paard jou spiegelt. "Is" er iets met je paard,
ga dan bij je jezelf naar binnen en kijk daar eens goed. Hiermee bedoel ik
niet dat het jouw "schuld" is o.i.d., wel is het vrijwel altijd zo dat het
zogenaamde "probleem" van ons paard een weerspiegeling is van ons
(onderbewuste) zelf. Wanneer je zegt dat bepaald gedrag van je paard
aangeleerd gedrag is wat je hem kunt/wilt afleren, ga je dus aan de
weerspiegeling voorbij (en aan je eigen leerproces dat je paard jou
aanbiedt!) en ben je wederom geneigd je paard te willen veranderen, omdat je
vindt dat hij een probleem heeft.
Nogmaals: wanneer je het probleem bij jezelf houdt, ben je ook in staat om
te kijken wat je bij jezelf kunt veranderen, wat je ZELF kunt doen, leren en
ontwikkelen. In dit opzicht kunnen paarden ons zoveel leren!

De eerste stap hiertoe heb je al gezet, want je hebt dit weekend nagedacht
en je erkent nu dat je angst hebt. Nu kun je er wat mee!
Ik wil wel een stap verder gaan waar Marianne gebleven is en je e.e.a.
uitleggen hoe het werkt met angst en gedachten en hoe je angst kunt
overwinnen; als je daar geïnteresseerd in bent, mail me dan even privé, oké
(tenzij anderen daar ook interesse in hebben?).

Tot slot een paar mooie uitspraken van Monty Roberts:
* Paarden kunnen je leren dat angst angst kweekt.
* Een op angst gebaseerde reactie roept een vicieuze cirkel van negatief
gedrag op.
* Angst gaat aan geweld vooraf; onwetendheid gaat vooraf aan angst.

Zo, dat waren een paar inzakkertjes!
groet, Petra

Petra schreef op Tue, 9 Mar 2004 22:01:10:


Hoi Peet,

we zijn natuurlijk allemaal dappere dodo's die niet gauw toegeven dat iets angst inboezemt, maar ik ben zeker wel geïnteresseerd om te weten wat jouw adviezen zijn!
Dus, brandt maar los!

Groet, Marianne