Frans Veldman schreef op zaterdag 8 oktober 2011, 23:45:


Misschien moet je dat in de webshop gaan verkopen...

Frans Veldman schreef op zaterdag 8 oktober 2011, 23:45:


Het jodium gehalte accumuleert anders pas tot een niveau waar wij wat aan hebben in levende organismen als wieren en vis.
Maar afgezien daarvan lijkt mij dat zeezout toch wel de meest voorkomende natuurlijke zoutvorm is, en jij streeft naar natuurlijk zout met van alles erin beweer je steeds maar geeft toch toch dat dit niet zo optimaal is omdat je aan het meeste stomweg niets hebt. Ik zou nu wel eens willen weten waar dat natuurlijke zout zoals jij dat precies zou willen, zodat je dat laat namaken, gevonden wordt....

Je overtuigen dat je zoutsteenplan een nmm niet zo goed idee is heb ik allang laten varen hoor

e m kraak schreef op zaterdag 8 oktober 2011, 18:11:


Ik heb hier nog eens verder over nagedacht. Weet je in ieder geval dat je een nuttige taak verricht.

Een van de hoofdredenen waarom we NaCl verstrekken is om het verlies van NaCl middels transpiratie weer aan te vullen. De voedingscalculator hield hier zelfs altijd al rekening mee door paarden die arbeid verrichten een hogere mineralenbehoefte te geven. (Niet zelf bedacht, maar afkomstig uit de gangbare tabellen die onderscheid maken tussen paarden die wel of geen arbeid verrichten).

In zekere zin kun je zeggen dat de mate waarin een paard behoefte heeft aan NaCl een indicatie is van hoeveel hij heeft getranspireerd.

Nou verliest een paard tijdens transpiratie niet alleen maar NaCl, maar ook andere mineralen.

Vanuit deze kennis dringt de vraag dan weer op waarom je alleen maar NaCl zou willen aanvullen als het paard NaCl (plus andere mineralen) is verloren door transpiratie.

Het gaat bij het aanvullen van NaCl dus niet alleen maar om NaCl, in theorie zou je eigenlijk alle mineralen (in de juiste verhoudingen) die verloren zijn gegaan door de transpiratie moeten aanvullen (behalve dan de mineralen die hij toch al teveel had zoals Kalium en IJzer).

Ik hoor graag weer van je waarom supermarktzout hier beter voor zou zijn dan een liksteen die wel sporenelementen bevat.

(Het gaat mij er niet om om van jou gelijk te krijgen maar om het verruimen van inzichten. Ik denk dat het transpiratieverhaal weer een duidelijk argument is waarom het wenselijk is dat mineralenblokken sporenelementen bevatten).

Frans

Ik heb geen echt idee of er meer mineralen "verloren" gaan door arbeid, maar ik kan me wel voorstellen dat er meer "verbranding"(?) een grotere- of sneller stofwisseling is en Daarom de behoefte stijgt.
De meeste mineralen worden tenslotte gebruikt.

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Nils Vellinga schreef op dinsdag 11 oktober 2011, 22:32:


Nee, alleen door transpiratie, urineren en mesten. Bij arbeid is transpiratie de grootste factor. Zweet is zout, het zoute is het natrium dat erin zit en wat het paard dus kwijt is geraakt.


Nee, mineralen worden bij een volwassen paard niet "gebruikt". Mineralen blijven altijd mineralen, je kunt geen mineralen maken noch afbreken (behalve dan met kernsplijting of -fusie maar daarvoor heb je een nucleaire reactor nodig).
Mineralen worden in het lichaam tijdelijk ingezet voor een bepaald doel, maar het blijven dan nog steeds mineralen. De meeste mineralen worden na gebruik weer in het lichaam gerecycled, of ze blijven er levenslang (zoals in botten).
In principe zou een volwassen paard geen mineralen meer nodig hebben, ware het niet dat er voortdurend mineralen verloren gaan via de mest, urine en transpiratie. Om dat verlies te compenseren heeft een paard een regelmatige opname van mineralen nodig.

Bij weefselproductie worden wel mineralen ingebouwd, maar deze komen weer te voorschijn als het weefsel wordt afgebroken.

Als je alle mineralen optelt die het paard tijdens zijn leven heeft opgegeten dan heb je precies evenveel mineralen als het paard tijdens zijn leven heeft getranspireerd, geurineerd en gemest, en wat er bij het vergaan van zijn lichaam achterblijft. Het is dus een volledig gesloten systeem.

Voor planten geldt overigens precies hetzelfde. Ook die nemen mineralen op maar die komen er weer uit als de plant doodgaat. Als je dieren op een weiland zet dan heb je in principe ook een gesloten systeem door de planten en dieren samen, je zou dan nooit mineralen hoeven toe te voegen. Maar zodra je materiaal afvoert (mest, boomblaadjes, dode dieren) dan ben je mineralen uit je systeem aan het slopen. En zul je dus ook weer nieuwe mineralen van buitenaf moeten aanvoeren.

Frans

Van wat voor zout gaat het nieuwe zoutblok gemaakt worden nu zeezout en himalaya afvallen? En met welk middel gaat het bij elkaar gehouden worden?

Frans Veldman schreef op maandag 10 oktober 2011, 23:26:


En voor mij duidt het juist weer op de pluriformiteit waar we mee te maken hebben, of wou je ook speciale likstenen gaan maken voor weinig/veel inspanning? Dat gaat me nogal een assortiment worden....
En zo ja, in welke mate variëren de tekorten die je wilt compenseren dan, of is dat een constante samenstelling... heb je dat onderzocht (en zo ja: klinische analysegegevens, bronvermeldingen)?
Ik weet het allemaal niet (en persoonlijk heb ik geen reden dat te willen onderzoeken), maar paardezweet en dat mooie schuim is natuurlijk vrij makkelijk te analyseren, waarbij je eventuele veranderingen in mest/urine ook moet meenemen en dat afzetten tegen een voldoende aantal simultane mineraalstofwisselingscreeningen om tot een al dan niet significante mutatiemeting te komen. Een bedrijf als http://euregiolab.com bijvoorbeeld kan dat soort dingen technisch denk ik wel, maar voor mij hoeft het niet omdat ik geen reden zie problemen te gaan zoeken waar nooit gebleken is dat ik die problemen heb.

Ik weet gewoon niets nieuws meer toe te voegen dan de herhaling dat de enige gemene deler (van nature en niet alleen voor paarden maar voor veel diersoorten) een fundamenteel natriumtekort is waardoor al die beesten actief naar natrium zoeken en daarmee de reden om wanneer ze dat willen extra NaCl-zout te geven.
Al die andere stoffen behoren ze nmm via hun normale voedsel te krijgen. Als dat dermate scheef loopt dat er problemen ontstaan dan voer je niet goed omdat al die marges best ruim zijn! Als die marges minder ruim zouden zijn, zou een paard een specialistischer geëvolueerd soort dier zijn.
En zoals je naar iemand anders toe recent aangaf i.v.m. mineralen en isotone soluties, moet je waarschijnlijk echte topsport prestaties gaan vragen, die het natuurlijke stofwisselingspatroon van een paard ver te buiten gaan, om daar merkbaar last van te krijgen.

Christel Provaas schreef op woensdag 12 oktober 2011, 7:41:


Himalaya vind ik minder geschikt omdat het geen sporenelementen bevat. Als basis maar dan aangevuld met sporenelementen is het prima, ware het niet dat het gewoon NaCl is wat hier in Nederland ook van dezelfde leeftijd en oorsprong in de bodem zit en het zo zonde is dat er zoveel energie wordt verbruikt om "zout naar de zee te dragen".

Zeezout is daarentegen erg divers van samenstelling. De NaCl die erin zit is hetzelfde als welk ander NaCl dan ook, met "zeezout" bedoelen we de mineralen-mix zoals die in zeewater gebruikelijk is. Voorzover ik heb kunnen achterhalen wordt zeezout niet voor consumptie gebruikt, er wordt van alles uitgehaald (zoals MagnesiumChloride wat ongeveer een kwart beslaat, want dat smaakt wat bitter). Wat er wordt verkocht in de winkel aan zeezout is dus ook nepperij. (Het enige dat echt anders is is de korrelgrootte, puur veroorzaakt door het indampingsproces, en ze voegen er wat kruiden aan toe want anders zou het precies hetzelfde smaken als ander zout, wat eigenlijk ook al uit de zee kwam).

Als basis voor onze liksteen wordt, zoals bij alle andere likstenen, NaCl gebruikt, een verder onderscheid naar herkomst is onzinnig omdat NaCl nu eenmaal NaCl is en er verder geen verschillen in uitvoering mogelijk zijn (het bestaat uit 1 Na atoom gekoppeld aan 1 Cl atoom, zo supereenvoudig dat er geen enkele variatie mogelijk is). En uiteindelijk is alle NaCl afkomstig uit zee, alleen het tijdstip waarop het eruit is gehaald varieert. Aan deze NaCl worden andere zouten (sporenelementen) toegevoegd.


Het leuke van een zoutblok is dat er geen middel nodig is om het bij elkaar te houden. De kristallen worden onder hoge druk samengeperst en door hun ruwe structuur houden ze elkaar keurig vast. Behalve dan de kristallen aan de oppervlakte die wel erg weinig houvast hebben, maar dat is ook de bedoeling van een liksteen.

Frans

Is deze steen ook goed geschikt om buiten te gebruiken(neem aan van wel) of is t handiger om een soort overdekte houder te maken?
En de afmeting?ongeveer.
De himalayas die ik altyd gebruik,kunnen vrij goed tegen de weersomstandigheden,terwijl de grote vierkante zo weg smelten met de regen.
Ik heb geen inloop dus moet er wel goed tegenkunnen.

ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

Trudy schreef op woensdag 12 oktober 2011, 12:28:


We zitten er inderdaad aan te denken om een houder met dakje te maken. Dat dakje kun je natuurlijk ook gemakkelijk zelf maken

Maar even over de himalayasteen: Ik heb net een artikel gelezen dat hier fel tegen pleit omdat paarden namelijk maar een heel zachte tong hebben en ze er gewoon niet gauw genoeg af kunnen halen. Voor een normaal zoutblok geldt ook in zekere mate dat het lastig is om er genoeg zout af te halen maar daar kunnen ze vrij gemakkelijk met hun tanden extra vanaf schrapen (wat ze ook heel vaak doen), met de himalaya kan dat niet, of het ding valt in brokken uit elkaar. Blok gaat zo lekker lang mee, ja, maar paard loopt wel erg gauw tegen een tekort aan... Natriumgehalte in gras/hooi kan ook erg wisselen, bij lage gehaltes of wanneer ze gewoon veel zweten, hebben ze soms echt veel nodig en dat lukt nooit met zo'n knoertharde steen. En dan prijst de paardendrogist die keiharde steen zonder noemenswaardige gehaltes aan sporenelementen (terwijl ze dat wél als verkoopargument gebruiken) als "beste keus" aan

--
Ilona

ja,t zal ook niet!
Ik ga ook meedenken over een afdakje!
Dat mag vast wel in t land

ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

Mijn man heeft jaren terug al eens een zoutblokhouder met kap gemaakt. Een rond stuk pijp waar het blok op hing en daarboven een stevige kunststof kap gemaakt van een oude bak. Dit zat dan weer vastgemaakt op een plank met aan de achterzijde een paar haken die over ons hek pasten. Doordat de paarden er alleen van onder aan konden likken, draaide het blok vanzelf om als het daar minder zwaar werd dan aan de bovenkant. Uiteindelijk is de kap gesneuveld, omdat de paarden het als schuurobject gingen gebruiken, maar hij heeft het jaren goed gedaan.
Bij de geiten hing er ook één, maar dan vastgeschroefd aan de muur.
Tegenwoordig liggen de likstenen in de oude drinkbakken in de stal, die worden toch niet meer gebruikt, omdat de paarden in en uit kunnen lopen en dus altijd bij de waterbak buiten kunnen.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Trudy schreef op woensdag 12 oktober 2011, 12:28:


Je moet maar zo denken: een steen die regenbestendig is, is ook likbestendig. Als de steen niet goed in regen oplost dan lost ie ook niet goed in speeksel op. En dan heb je er niks aan.

En dan zegt iedereen dat paarden zo lekker lang likken aan die Himalaysteen. Ja duh! Hoe zou dat nou komen.

Frans

Frans Veldman schreef op woensdag 12 oktober 2011, 14:58:


Je kunt zo'n brok Himalaya natuurlijk wel in de grinder doen; krijg je van dat handige witte spul wat ook in die supermarktpakkies zit