Katrien Imbrechts schreef op vrijdag 28 oktober 2011, 14:34:

[knip]

Is er een speciale reden aanwijsbaar waarom Tony wegloopt? Of begrijp ik het verkeerd en loopt hij niet weg maar doet gewoon van alles wat niet mag (omdat je geen eigen plek hebt)?

Ik vraag dit omdat zelfs mijn geiten (ik ben aan mijn 3e geit, Bella, in successie) nog niet zijn weggelopen en geiten ,bij anderen dan, mij bekend gemaakt zijn als de kampioenen van het niet binnen raster kunnen houden (ik heb helemaal geen "raster" en Bella staat momenteel gezellie naast de kachel te herkauwen)... Els op de uitkijk vanaf ons terrasje en de rest zwerft ook wel ergens op het erf maar weglopen... niet 1.

Helaas heb ik mijn paard ook moeten scheiden van zijn vriendinnetje wegens emigratie, die twee waren ook onafscheidelijk.
Kayo (mijn ruin) is na de emigratie zeker 6 maanden mager geweest en het heeft me een maand gekost om een maatje voor hem te vinden in de vorm van een kleine witte pony.
Het waren op zich ook goede maatjes al konden ze wegen het verschil in lengte niet echt erg kroelen.

Sinds januari heb ik met de buurjongen het weiland gedeelt en zijn er 3 paarden en 2 ezels bij gekomen, in die kudde heeft hij een echt maatje gevonden die hij de hele dag bestuurd .
De twee andere paardjes waren bij de opvang al onafscheidelijk, dus die staan ook de hele dag bij elkaar.
Caramelletje (kleine pony) loopt overal een beetje tussendoor en gaat haar eigen gang, als de rest aan deze kant van de wei staat loopt zij rustig in haar eentje te grazen bij de buurman, geloof niet dat ze het heel erg vind dat ze niet zo heel close is met een paard.
Helaas zijn wij van plan om over een jaar of 5 weer terug te keren naar NL en aangezien mijn paarden de beste maatjes zijn met die van de buurman moet ik toch hier ook weer een oplossing voor zien te vinden .
Omdat een van de nieuwe paarden al aardig op leeftijd is (schatting 27?) kan ik hem misschien zover krijgen dat hij mee mag mocht hij nog leven tzt, even kijken wat de mogelijkheden zijn.

Tot die tijd gaat het prima zo!!

Normaal gesproken zijn Gigi en haar vriend Okkie onafscheidelijk. Meestal lopen zij in de groep op de grote wei. Deze zomer moest ik Pildym daarbij zetten, samen met Mopje (Mopje en Pildym kunnen wel redelijk goed met elkaar opschieten, maar Mopje blijft toch altijd op haar hoede voor Pildym) Het ging weken goed tot (misschien door hengstigheid?) Gigi ineens geinteresseerd raakte in Pildym en Pildym de arme Okkie uit de groep heeft gejaagd. Okkie is gehandicaped (gescheurde pees opgelopen in racen) en stond depressief aan de kant. Gigi was intussen helemaal weg van Pildym en keek niet meer naar hem om. Dus Gigi en Okkie weer uit de groep gehaald en samen in een andere wei gezet. Gigi heeft nog dagen om Pildym lopen roepen en bleef onrustig, nu is alles weer gewoon, zij staan samen met 2 andere paarden geheel rustig en weer bevriend als vanouds. Pildym trok zich niks van het vertrek van Gigi aan.

voor deze topic heb ik de foto gewijzigd, nu zie je Rosa en Docile. Ik ben ontroerd door hun vriendschap. Docile was heel stug naar andere paarden en onvriendelijk. Docile heeft heel veel alleen gestaan in haar leven en Rosa is als halfjarig veulen door een handelaar opgekocht en heeft daarna 2 jaar helemaal alleen in de wei staan wachten tot ze naar de slacht kon. In plaats daarvan kwam ze bij ons terecht. Zij begreep helemaal niks van andere paarden in het begin. Leuke bijkomstigheid is dat ze voor geen enkel paard bang is, dus ook niet voor Docile en zo zijn ze bevriend geraakt.

Ik pikte ook eens de 1 turf hoge Pipi op als veulen, begreep ook niks van andere paarden en liep helemaal alleen weg (de hekken waren te hoog voor hem) Het heeft weken geduurd voor hij in de kudde bleef en werd geadopteerd door een kleine ponymerrie de nu nog op hem past. Hij is intussen veel groter dan zij maar zij zijn goed bevriend.

Ik vind het heel leuk alle verhalen te lezen over dit thema.