als alle paarden gezond en fit zijn levert inscharen meestal geen probleem op. Gewoon naast elkaar met een draad ertussen laten kennis maken, je ziet snel genoeg hoe het verloop gaat worden. Soms kan je de draad meteen weghalen, soms laat je hem nog een dag of wat staan. Haal je de draad weg, kan je toch nog verrassingen krijgen

Hoi Joop,

Bedankt voor je antwoord. Sommige mankeren wel wat, maar ik denk niet in die mate dat het een kennismaking in de weg zal staan. Zo heb ik zelf een IR pony, en eentje met chronische longproblemen die zich momenteel best goed voelt. De vijfjarige tinker heeft door verwaarlozing een flinke scheur in de rechter achterhoef. Helemaal van beneden tot aan/in de kroonrand als gevolg van verwaarlozing. Hij lijkt verder hartstikke gezond te zijn gelukkig. Mijn paard van 21 mankeert nog het minste van alles. Die is helemaal gezond en wel!

Ik zal ze in elk geval eerst even met een draadje apart van elkaar zetten om het eens even aan te zien. Bedankt voor de tip!

Groetjes Jolanda

Aan het begin van deze zomer hebben wij 2 shetten bij onze 2 fjorden gekregen. Fjorden zijn beide ruin, shetten 1 ruintje, 1 merrie.
Ik heb ze met een draadje ertussen in de bak gezet. Dat leek heel goed te gaan, dus daags erna het draad open en kennis laten maken met één van de fjorden, Willem. Eerst ging dat goed, tot Willem wat opdringerig werd naar Lotte, die bang voor hem was en zich door het draad liet jagen. Vervolgens wilde Lotte helemaal niets meer van de fjorden weten en was ze als de dood als er één in de buurt kwam.
Toen heb ik de shetten dagelijks een paar uur bij Boully, de andere fjord, op het gras gezet (Willem mag niet op het gras). Dat ging vanaf het begin wel goed, er was immers te eten.
Nog weer wat later heb ik in de afscheiding tussen shetten en fjorden een doorgang gemaakt, waar de shetten wel onderdoor konden, maar de fjorden niet. Arco, het ruintje, liep toen al snel tussen de fjorden, Lotte durfde niet. Tot ze hengstig werd, was het opeens allemaal goed.
Alles bij elkaar heeft het zo'n 6 weken geduurd voor ik de draad definitief weg kon halen.

Het hangt er denk ik ook van af of ze continue kunnen eten. Op een weiland introduceren is denk ik gemakkelijker dan in een paddock met beperkt voer. En de leeftijd maakt verschil. Van een jong paard wordt vaak veel meer "geaccepteerd" dan van een ouder paard.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Ja ik zit nog even te dubben waar ik ze (nadat het met een draadje ertussen goed gaat) samen kennis zal laten maken. In de wei hebben ze wat meer afleiding door het gras en zullen ze eerder verder gaan met grazen dan in de rijbak waar alleen maar zand ligt.
Ik wil mijn IR pony ook graag de gelegenheid geven om de tinker zonder zijn graaskorfje op te mogen ontmoeten. Ik kan hem wel even zonder korf in de wei laten, maar dan is dat puur even voor de tijd van de kennismaking. De tinker is veel te dik trouwens, dus ik hoop dat hij een goede klik heeft met mijn IRpony, zodat ze samen op ongeveer eenzelfde rantsoen kunnen.

Ik heb inderdaad bewust gekozen voor alleen ruinen, omdat mijn paard in het verleden de merrie besprong waarmee hij de hele dag samen op de wei stond. Hij deed dit 5x per kwartier...en zowat de hele dag door. Dus uiteindelijk hebben we ze uit elkaar moeten halen en dit wil ik graag voorkomen .

Groetjes Jolanda

Els Kleverlaan schreef op zondag 30 oktober 2011, 15:44:

Hey Els, ik ben altijd stomverbaasd als ik dit hoor zeggen, wanneer het over shetten gaat...
geen enkel draadje (met stroom !!) houdt onze Tony tegen, enkel toen hij nog piepjong was (en ik geloof tot zijn 2 jaar ofzo) konden wij stripbegrazing toepassen bijvoorbeeld, en bleef hij met de andere paarden aan de juiste kant.
nu zegt hij duidelijk "foert" en loop onder, tussen, over of als dat allemaal niet kan: DOOR de draad (of draden) en gaat zelf kiezen waar hij graast. hij denkt vast dat de andere paarden oerdom zijn, dat ze zich laten begrenzen door prikpaaltjes en een draadje.

Katrien Imbrechts schreef op maandag 31 oktober 2011, 11:04:


Dat werd van onze shetten ook verteld.
Lotte, de grootste, ze is, denk ik, ca. 110 cm. schofthoogte, zou "voelen" of er al dan geen schrik op een draad stond en zich er sowieso niet door laten tegen houden. Bij ons heeft ze tot nog toe heilig ontzag voor alles wat maar op een schrikdraadje lijkt, ze durfde zelfs niet onder de hoge poort door, die ik voor de shetten had gemaakt.
Arco is een stuk kleiner, een echte mini, ergens tussen de 80 en 90 cm. Hij is een uitvinder en heel speels (nog maar 4 jaar oud). Hij is één maal in de bak door het draad gekropen, maar toen stond er ook enkel maar schrik op de bovenste en niet op de onderste draad. Verder is hij een keer onder het draad door naar een doodlopend padje gegaan, maar dit was enkel draad en hij durfde niet meer terug. We hebben nu voor hem overal dubbel draad staan en sindsdien is hij niet meer ontsnapt. (Alleen had ik vorige week een keer het hek niet goed afgesloten en toen liepen ze 's avonds alle vier in de tuin, maar da's natuurlijk een ander verhaal )
En ook Boully, onze oude fjord, was volgens zijn vorige eigenaren een uitbreker. Die is bij ons een keer door een stuk draad gelopen waar geen stroom op stond, maar daar hebben we verder ook nooit problemen mee gehad.
Wij hebben wel een goede schrikklok op netstroom, die houdt zelfs schapen tegen en die schijnen ook niet snel geïmponeerd te worden door schrikdraad, door hun dikke vacht.
En we hebben rondom flink brede sloten (polder) en op de bruggen goede hekken, dus ik ben nooit zo heel bang voor uitbraken, ze blijven toch wel op ons eigen terrein.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)