e m kraak schreef op zondag 30 oktober 2011, 15:33:


dat wist ik hoor Egon. Elska ken ik van op foto, maar 'geitmadam' heb ik nog niet gezien, ben wel benieuwd naar haar....
ik ken nog een geit die huisdier is, op een boerderij. ik vermoed dat de geit zelf vind dat ze niet bij de andere geiten-des-huizes hoort, want ze wil er niets van weten en ligt liever te slapen samen met de poezen voor de open haard.
zij kan ook weg als ze wil (inderdaad, een geit hou je niet makkelijk tegen) maar ze gaat nooit van het erf af. Voorbijgangers lachen altijd, het is precies de erfhond.
deze geit is wel met de fles grootgebracht en daarin zit denk ik (in dit geval) het verschil met de andere geiten.

Om terug over onze Tony te praten, jij hebt dus ook je hooivoorraad beschermd tegen "zelfbediening" van je dieren, ook voor hun eigen veiligheid neem ik aan. om die reden vind ik het ook belangrijk om Tony binnen "onze" grenzen te houden, anders eet ie tot hij erbij neervalt vrees ik.

en eigenlijk is dit alles erg 'of topic' - ik zet het maar in de kroeg daarom
groetjes, Katrien

Vanaf dag 1 is onze merrie Cheyenne het maatje van de ruin van onze stalhoudster. Ze staan echt altijd samen in de wei maar ook samen uit hetzelfde hooinet te plukken.
Niek is dus de eenling in onze kleine groep.
Echter deze zomer zag ik iets veranderen. Zodra Cheyenne hengstig was, koos ze toch liever voor een jongere 'god' en stonden die twee net zo vaak te groomen als gras te eten.
Asran liet zonder problemen zijn Cheyenne een scheve schaats rijden.

Ik vond het wel leuk om te zien iig. dat Niek ook wat meer aandacht kreeg op deze manier. Al zijn zijn manen voor een deel geruïneerd en die van Cheyenne dus ook enigszins. Maar de hengstigheid is weer voorbij dus het groeit al weer aan...
Op de vorige stal had Niek wat meer keuze voor een maatje en speelde hij regelmatig met enkele ruinen. Daar stond hij echter 's nachts op stal zo heeft ieder voordeel dus toch weer een nadeel.