Vanaf dag 1 is onze merrie Cheyenne het maatje van de ruin van onze stalhoudster. Ze staan echt altijd samen in de wei maar ook samen uit hetzelfde hooinet te plukken.
Niek is dus de eenling in onze kleine groep.
Echter deze zomer zag ik iets veranderen. Zodra Cheyenne hengstig was, koos ze toch liever voor een jongere 'god' en stonden die twee net zo vaak te groomen als gras te eten.
Asran liet zonder problemen zijn Cheyenne een scheve schaats rijden.

Ik vond het wel leuk om te zien iig. dat Niek ook wat meer aandacht kreeg op deze manier. Al zijn zijn manen voor een deel geruïneerd en die van Cheyenne dus ook enigszins. Maar de hengstigheid is weer voorbij dus het groeit al weer aan...
Op de vorige stal had Niek wat meer keuze voor een maatje en speelde hij regelmatig met enkele ruinen. Daar stond hij echter 's nachts op stal zo heeft ieder voordeel dus toch weer een nadeel.