Niet moedeloos
.
Afgelopen weekend twee erg leuke
bitloos opmerkingen.
De eerste van vrouwtje hier in het dorp. Zij is ergens ver in de tachtig, misschien wel negentig, elke dag strompeld ze een half uur (over een paar honderd meter) om voor haar New Forest ponietje van 34 te zorgen. Zaterdag hadden we een babbeltje terwijl ik op Paddy langskwam. Ze vroeg oa of ik altijd op een touwhalster reed. Ik een beetje uitleggen, en toen zei ze dat ze dat eigenlijk allemaal wel super vond! Dat, als ze nog had gereden, ze dat best had willen doen. Ze had natuurlijk wel eens met stalhalster gereden, maar er verder nooit over nagedacht. Echt superleuk gesprek!
En zondag eigenaresse van veld waar ik de ponies houd. Superleuk en enthousiast mens, die zich in het jaartje dat ik er nu sta af en toe verbaast heeft, maar zich keurig aan alle regels heeft gehouden.
Een voorbeeld, in haar enthousiasme was ze vorige winter nog van plan 'zo'n lekker warm dekentje' voor Paddy te kopen, maar ik heb maar 1 keer uit hoeven te leggen waarom dat niet hoefde, en ipv een deken te krijgen werden we toen overspoeld door wortels en appels
, ook maar weer even uitleggen...
Anyway, ze gaat vaak voor werk op reis en doet dan vaak van die paardrij tochten. Elke keer komt ze met verhalen terug, hoe de paarden behandeld worden, en dat dat toch wel heel anders was dan mijn omgang. En elke keer verteld ze die mensen dat ze thuis een pony heeft lopen waarmee de eigenaresse (ik dus
) de raarste dingen doet, zonder bit, sporen of zweep. Deze keer was ze in Jamaica wezen rijden, en ze vond de vrouw die voor de paarden zorgde veel te streng. Had ze dus weer over Paddy en mij verteld, en die vrouw vroeg haar toen 'ja maar, hoe disciplineerd ze die pony dan?' en had ze geantwoord 'volgens mij doet ze dat bijna niet, daarom gaat het denk ik zo goed'.
Leuk om te horen, toch?
Als vorm van dank heb ik haar nogmaals een ritje op Paddy aangeboden (ze vond dat
bitloos dan wel interessant, maar ze durfde het zelf nog niet zo), en dit keer nam ze het aan. Ging hartstikke goed, en ze was ontzettend onder de indruk van hoe makkelijk en licht op de hulpen hij was. En weer, ik heb maar 1 keer hoeven te zeggen dat die teugels wel wat losser mochten, en de rest van de rit er niet meer naar hoeven om te kijken.
. Ben dus erg benieuwd wat ze volgende keer te zeggen heeft als ze weer ergens gaat paardrijden. Geloof me, als er één iemand de boodschap positief en enthousiast de wereld in kan helpen, is zij het wel! Ik heb dus m'n eigen
bitloos ambassadrice
* * *
Paddy & Murphy, mijn heldjes op blote voeten
Warboel
