Coulash schreef op donderdag 10 november 2011, 11:40:
> Mijn fiets was gestolen uit de schuur: kon met reservesleutel aantonen,
> dat de fiets die 7 boerderijen verdrop staat bij een Leger des Heils
> opvanghuis voor daklozen MIJN fiets is: de dakloze die zegt hem te hebben
> gekocht voor 10 euro (duh?) wil geen afstand doen......
Ooit een keer een dergelijk geval meegemaakt met een medestudent. Hij was dringend een fiets nodig en wat toevallig: kreeg op straat eentje aangeboden. Een aardig goede fiets nog, wel wat roestig maar voor 25 gulden. Hij toegehapt. Twee straten verderop werd hij van de fiets afgeplukt door twee agenten. Hij werd beschuldigd van het kopen van gestolen waar. Die fiets was van een meisje, ze kon aantonen met haar fietssleutel dat die fiets van haar was. Hij moest mee naar het bureau. Hij had die fiets geheel argeloos gekocht, dat hadden de agenten op het laatst wel door. Hij mocht gaan zonder fiets kon blij zijn dat hij geen boete kreeg, want wie is nu zo stom en koopt op straat een fiets.
Hier in Duitsland gelden dieren ook als "Sache", een ding dus. Een aantal jaren geleden waarde een paardenripper rond die paarden met voorliefde in de geslachtsorganen en buik sneed. Indien hij opgepakt zou worden, zou hij voor "Sachbeschädigung" slechts een boete kunnen krijgen. Dat heeft voor veel ophef en verontwaardiging gezorgd, iets veranderd in de wet is er echter niet. Zelfde verhaal de "bijziende" jager die er achter kwam dat hij in plaats van een hert een fjord geschoten had. Hij is stiekum weggegaan, een zwaar bloedend paard achterlatend. De eigenaresse moest het paard af laten maken. De jager konden ze wel achterhalen. Hij gaf toe dat hij het gedaan had, maar zo geschrokken was dat hij het niet gemeld had. Hij mag nog steeds jagen, heeft slechts een standje gekregen, want het was een ongelukige samenloop van omstandigheden. De eigenaresse heeft toen nog wel gezegd dat dit natuurlijk DE manier is om van een lastige echtgenoot af te komen "ik dacht dat ik een rat doodsloeg, bij nader inzien was het mijn echtgenoot. Maar ik had mijn bril ook niet op, en ik handelde in doodsangst, want ik ben vreselijk bang voor ratten,. bla bla." Dit werd haar niet in dank afgenomen.
Monique
Warboel
