Ja ik ben ook wel benieuwd .

Ik was altijd bang dat mijn compostwormen eraan zouden gaan, het is ten slotte een ontwormingsmiddel , maar zoals je zegt is het wel zo dat de wormen nooit meteen in die bovenlaag zitten. Daar gaat dan nog wel een tijdje overheen. Vanuit dat oogpunt heb ik het nooit bekeken. Ik zal de volgende keer de mest met ontwormingsmiddel ook als bovenlaag op de mesthoop verspreiden. Dat scheelt dan toch weer een extra mesthoop die ook weer ergens moet komen te liggen. Bedankt!

Groetjes Jolanda

Ik gebruik altijd grasbrokken, die komen het dichtst bij hun natuurlijke hooi/gras menu. Ik maak de grasbrokken goed nat, totdat het echt een papje is. Dan de AB erdoorheen roeren, en dan geef ik dit.

Bij die van mij moet je juist weer niet met een spuitje aankomen, daar is hij panisch voor en dan kom je de eerstvolgende dagen niet meer bij hem in de buurt . Zo zie je maar, elk paard heeft een andere gebruiksaanwijzing .

Groetjes Jolanda

Myriam schreef op woensdag 30 november 2011, 20:00:


Ik haal die zakken bij een Havens dealer. Maar de grasbrokken zijn niet van het merk Havens zelf. Normaal gesproken weet ik in 1x de naam, maar nu kom ik er niet op. Ik zal eens kijken of ik nog een zak heb liggen.
Ze zijn trouwens niet duur, 7,50 voor 10 kilo geloof ik.

Groetjes Jolanda

Het merk is Hartog dat ik gebruik.
En het zijn 25 kilo zakken. Ik gebruik ze alleen voor het toedienen van medicatie, dus ik doe echt lang over zo'n zak. Eentje per anderhalf jaar ofzo. Als je de brokken na opening in een ton ofzo bewaard, dan blijven ze ook erg lang goed. Minimaal een jaar. Dan zijn die paar euro ook de kosten niet he .
Op de site van Hartog kun je dealers vinden in je omgeving.

Groetjes Jolanda

Saskia van Bommel schreef op zaterdag 3 december 2011, 11:15:


Een paard gaat niet altijd direct zijn tonen ontzien wat die herkenbare "hoefbevangenheidsstand" laat zien. Ook als een paard recht op zijn benen staat kan hij hoefbevangen zijn. Daar zijn ook nog verschillende degradaties in. Dus dat zegt niet alles en is niet altijd een goed uitgangspunt.

Groetjes Jolanda

Wij gaan eigenlijk ook maar zelden op vakantie. Toevallig hebben we dit jaar alles op alles gezet om dat wel te kunnen (omdat ik zwanger ben en dus de laatste keer met zijn 2tjes weg konden), en hadden we een betaalde " professionele" vakantieoppas. Maar dat is niet goed bevallen. De dieren waren wel allemaal goed verzorgd (3 paardjes, 4 konijnen, 5 katten en 2 vogeltjes), maar ons splinternieuwe huis was een ravage. Zwarte strepen in ons bad, heel veel vlekken op de pas geschilderde lichte muren die er niet meer af gingen, en badhanddoeken met schimmel die er niet meer uitging. Onze vaste poetsvrouw was behandeld als een slaafje . Deze oppas heeft 15 dagen in ons huis gewoond. Onze IR pony liep ineens niet goed meer tijdens onze afwezigheid. Ik denk dat ze uit medelijden het strakke menu wat heeft versoepeld met gevoeligheid als gevolg. Ik heb overigens wel heel duidelijk afgesproken dat zij mijn paarden niet berijdt. Ik geef ze dan liever ook "vakantie" zodat de kans dat er iets niet goed gaat zo klein mogelijk is.

Nu hebben wij dus ook geen enkele optie meer om eens op vakantie te gaan. Hopelijk komt er nog eens iemand op ons pad zodat we straks met de kleine toch eens weg zouden kunnen .

Wel fijn om te weten dat wij niet de enige zijn met dit " luxe probleem".

Groetjes Jolanda

Merel Stoffers schreef op vrijdag 9 december 2011, 0:17:


In ons geval is het tot op heden niet gelukt om iemand te vinden. We hebben echt heel wat afgezocht op internet, aangezien wij geen enkele bekenden hebben die ons kunnen helpen met enig verstand van paarden, konijnen en katten. Dit jaar dus toch maar een vreemde in huis (paraveterinair notabene), maar in die twee weken is er zoveel misgegaan. Ondanks dat we deze keer even heel de beestenboel voor ons gevoel hadden losgelaten moesten we onverwacht vanaf onze vakantie nog dagelijks aansturen. Het is dus ook maar net wat voor persoon je treft en hoe consequent die je routine overneemt. Nu heb ik ook wel de pech dat onze 2 pony's echt zorgenkindjes zijn waarbij hun menu en medicatie heel nauw komt. Vandaar dat zij een lang weekend vooraf al bij ons in huis zat, zodat ik haar alles goed kon uitleggen en laten zien. Dus aan de voorbereiding lag het niet .

Ik denk dat het ook heel erg scheelt als je iemand vind die bijvoorbeeld net zoals ons ook bekend is met paarnatuurlijk. En die dus ook begrijpt waarom wij de dingen doen zoals we ze doen. Onze vakantieoppas had hier niet zoveel mee. Gevolg was o.a. dat mijn paardjes elke dag uitgebreid werden gepoetst (doe ik bijna nooit en had ook aangegeven dat dat niet hoefde).
Misschien moeten we gewoon een PN vakantieoppas-databank maken?

Groetjes Jolanda

Maru schreef op vrijdag 9 december 2011, 13:30:


Whaha ja dat is het probleem...we hebben volgens mij allemaal dieren die we niet of lastig even achter kunnen laten Een kat ofzo is nog redelijk makkelijk mee te verhuizen, maar een paard/pony wordt vaak toch lastig hahaha. Nu heb ik ook wel het idee dat de meeste PN-ers veel bewuster vakantieplannen maken dan sommige andere paardeneigenaren. Soms zie ik weleens een oproep staan van mensen die eerst een vakantie boeken, en dan ineens met spoed op zoek moeten naar een oppas . Verkeerde volgorde als je het mij vraagt

Nu hoef ik ook echt niet zo nodig op vakantie. Maar vriendlief werkt het hele jaar door hard, en wil dan graag 1 weekje op vakantie kunnen. De rest van het jaar staat ie ook altijd voor mij en de paarden klaar als ik hem nodig heb, dus die ene week zou dan wel heel fijn zijn. En toch...als we weer eens niemand hebben kunnen regelen, levert hij die ook nog in!

Groetjes Jolanda

Aoife Berserik schreef op vrijdag 9 december 2011, 21:05:


Wat lief dat je dit aanbied! Dankjewel daarvoor!
Het zal voorlopig nog wel een tijd duren voordat we weer eens weg zouden willen/kunnen gaan. Eerst maar eens bevallen (kan elk moment gebeuren ) en dan breekt de babytijd aan .

Groetjes Jolanda

Katrien Imbrechts schreef op zondag 11 december 2011, 20:37:


Wat ontzettend herkenbaar is je verhaal! Het is zo makkelijk allemaal nog niet als je niemand hebt om op terug te vallen. Wij hebben geen ouders of schoonouders, of zussen of broers die ons kunnen helpen. Je wringt je dan alsnog in allerlei bochten om die mogelijkheid voor vakantie toch voor elkaar te krijgen. Ik heb dat lang via bijrijdsters geprobeerd, maar dat waren vaak jonge meiden die dat niet mochten, konden of durfden (we wonen een beetje in de middle of nowhere, waar het 's nachts nog donker is en zonder buren ). Daarmee konden we dus nog niet weg. Een paardenvakantie ziet mijn vriend helemaal niet zitten, aangezien het echt niet zijn hobby is maar de mijne.

Tegen de vakantiegangers zou ik willen zeggen, koester diegene die dit voor jullie mogelijk maken !
En wie weet ontstaat er voor de thuisblijvers nog weleens een PN vakantieoppas-databank

Groetjes Jolanda

Ja het zou voor velen een uitkomst zijn. Ik vraag me alleen af of de balans tussen vraag en aanbod een beetje aanwezig is? Bijna iedereen hier heeft eigen paarden geloof ik zo? En die kunnen daardoor waarschijnlijk moeilijker van huis. De weinige die wel makkelijk van huis kunnen zouden dan misschien wel overspoeld worden met oppasadressen ??

Nu we het er toch over hebben ben ik wel benieuwd wat jullie van een vakantieoppas verwachten?
Vanaf welke leeftijd zou iemand bij jullie mogen oppassen? En zit die persoon dan helemaal alleen? En hoeveel ervaring op paardengebied zou die persoon dan moeten hebben? Gewoon fulltime in huis, of iemand die op en neer reist? Zijn er dan nog meer dieren waarvoor gezorgd moet worden? Mag een oppasser ook op jullie paarden rijden? Gewoon wat vragen die bij me opkomen...

Groetjes Jolanda

Dat zou in ons geval alweer lastig worden. Dan moet het zowiezo een ruin zijn, anders denk ik dat er onrust ontstaat tussen mijn eigen 3 ruinen. En ik heb eigenlijk ook niet echt plek voor nog een paard erbij. Die moet dan apart op een weitje komen wat ik nu eigenlijk rust geef. Samen met mijn paarden lijkt me ook niet handig. Dan haal je ineens weer heel wat op je hals, terwijl je juist gerust op vakantie wil. En dan heb je ook weer kans op wormbesmetting door andermans paard erbij in de wei te laten. Nee, het valt nog niet mee dan .

Groetjes Jolanda

Aoife Berserik schreef op maandag 12 december 2011, 20:50:


Dat is toch al best een eisenpakket denk ik zo? Ik had vergelijkbare eisen hoor! Alleen kon ik niemand vinden die niet traditioneel was met paarden. Ik vond dat op zich geen probleem, maar heb daarom wel afgesproken dat zij niet op mijn paarden reed. Zij heeft wel grondoefeningen gedaan via natural horsemanship en gelongeerd, daar zag ik weinig mee mis gaan.
Voor mij is het echt een must dat iemand weet wat hoefbevangenheid inhoudt. En hoe dicht dat altijd onder de oppervlakte aanwezig is bij onze IR pony. Mijn ervaring is dat (onbekende) mensen zijn strenge menu vaak niet zo serieus nemen, totdat hij ineens niet goed meer loopt . Dan is natuurlijk het hek al van de dam. Was dus ook bij onze laatste vakantie, en toen heb ik allerlei adviezen moeten mailen vanaf de vakantiebestemming om erger te voorkomen. Zo zonde is dat dan! Want ik baalde er echt van op vakantie.
Daarnaast was er ook nog een inbraakpoging bij ons gedaan in onze schuur waardoor we 's nachts in Turkije ineens alarm kregen op onze telefoons. Dan zit je hart ook in je keel. We hebben de oppas wakker moeten bellen (had nog niks in de gaten), en zij heeft alle lichten aangedaan in huis, en vanuit huis het alarm uitgeschakeld. Ze durfde natuurlijk niet de schuur in om te kijken of alles goed was (ze was alleen) en heeft ons de rest van de vakantie steeds laten weten via mail hoeveel schrik ze had en hoe beroerd ze zich vaak voelde. Ook dat was niet leuk, zo kon je " thuis" ook niet ff loslaten en gewoon genieten van een welverdiende en zeldzame vakantie. Dat was dus geen geslaagde vakantie wat opas betreft .

Groetjes Jolanda

Ja het blijft toch wel iets heel lastigs, op vakantie gaan als je paarden/dieren hebt

Ik ben me er zelf heel erg van bewust dat een van mijn paarden tijdens onze afwezigheid ziek zou kunnen worden op zelfs overlijden. Die keuze maak je zelf, dat dat zou kunnen gebeuren, als je besluit om op vakantie te gaan vind ik. Bij ziekte heb ik liever dat er 1x te vaak de veearts wordt gebeld dan te weinig (noodnummers liggen altijd klaar). En mocht de prognose heel slecht zijn, dan hoeft geen enkel dier te lijden totdat ik weer terug zou zijn van vakantie. Ik ga er dan ook vanuit dat een oppas alles heeft gedaan wat op dat moment kon. De situatie is dan al rot genoeg voor beide partijen.

Verzekeringstechnisch hoeft er volgens mij niet zoveel te gebeuren, zolang je WA verzekerd bent, in geval er iets stuk gaat ofzo.

Ik denk dat een goede voorbereiding met respect en begrip voor elkaars wensen en goed vertrouwen toch echt de sleutel zijn tot succes. Liever uitgebreid de tijd nemen om alles goed door te spreken, te laten zien hoe alles werkt, dan dat je iemand maar "voor de leeuwen" gooit. En dan nog is niet alles te voorkomen. Maar ik ga er wel vanuit dat een dierenoppas hart heeft voor de dieren waarvoor gezorgd moet worden. Als ik daar geen goed gevoel bij zou hebben, dan hoor ik gewoon lekker thuis te blijven en het zelf te doen .

Groetjes Jolanda