Monique Meijer schreef op woensdag 7 december 2011, 15:02:

Misschien dachten ze dat Liltje verder weg stond

Anne Maria schreef op woensdag 7 december 2011, 15:06:

Klein detail

Ilma Meijer schreef op woensdag 7 december 2011, 21:03:

Ik moet ze altijd zelf verkleinen (ondanks dat PN zegt dat te doen) anders krijg ik er nooit foto's op. Ligt denk ik aan de grootte van je originele foto???

Over dit soort dingen kan ik me ook irriteren (wat men normaal vindt ivm paarden). In een dorpje hier in de buurt zit een kunstsmid. Op z'n website staat een sierstuk met de tekst 'voor paardenliefhebbers' erbij. En dan bestaat dat ding uit een paardenhoofd + zweep + hoefijzer aan elkaar geplakt.... Hoe kan dat in hemelsnaam voor een paardenliefhebber zijn grrr.
Je komt zo vaak zo'n stuk ijzer aan een paardenhoef tegen in de "leken wereld" of in de medische boeken wereld. Meestal is de leken beter uit te leggen wat niet klopt daarbij, is mijn ervaring.

Lena schreef op maandag 12 december 2011, 21:28:

Ik heb er hier ook 1 die dit heel erg doet. Vooral als hij vrolijk en speels is. Maar je ziet toch verschil tussen echt boos oren in de nek en "voor de lol" laten we het maar noemen. Er zit veel meer spanning in het hele hoofd rond de neus en ogen bijvoorbeeld als het boos bedoeld is. De hele blik wordt anders. Ontspannen oren in de nek is een speels gebaar hier. Prelude tot dollen, zie ik hier vaak. En ik haak er vaak op in door ook ff een speelse huppel te maken en mee te rennen. Meestal komen ze dan allemaal op gang en het speeluurtje is begonnen Allemaal oren in de nek maar niks boos. Speels en aandachtig.
Die ene van mij komt met z'n hoofd (staat verder stil) met open gesperde mond en oren in de nek je toe en als je dan naar 'm toe beweegt of hij bij je is, is hij onmiddellijk enorm zacht en bijna teder met je, ff aan je hand snuffelen of zo. Een kroebelbeurt vragen op z'n hoofd. Oren meteen naar voren, vrolijke zachte ogen. Bij elkaar zie ik ze dat ook doen en het andere paard reageert dan bijna altijd door speels terug te doen.

Is dat niet griezelig...? Kunnen die jagers wel goed schieten vraag ik me altijd af...
Een paar maanden geleden werden in het weiland naast het onze vanaf het balkon van het huis ernaast een paar hertenbokken afgeschoten. Onze schimmel gaat daar dan doodleuk naar toe. Es ff kijken wat daar loos is. En staat dan langs dat hek in het verlengde van de schotlijn. Ieuw. De schapen lopen dan ook nog ergens in the line of fire.

Monique Meijer schreef op dinsdag 13 december 2011, 14:05:

Christel Provaas schreef op dinsdag 13 december 2011, 23:14:

Ik zie daar de zin ook niet van in. Als je goed kijkt zie je ook wel het verschil tussen speels of geconcentreerd de oren in de nek en oren boos in de nek, ligt waarschijnlijk ook een beetje aan je paard. 2 van de 4 hier zijn ontzettend expressief, daar zie je als mens zelfs makkelijk de nuances. Oren in de nek met een grijns op z'n gezicht... Bij de andere 2 is dat minder makkelijk. Boos oren in de nek moet je uiteraard niet belonen. Oren in de nek is veel genuanceerder dan simpelweg 'boos'.

Frans Veldman schreef op zaterdag 17 december 2011, 10:30:

Hahaha, ik vroeg me ook al af of het forum stuk was. Ik had nog nooit meegemaakt dat ik zo lang geen nieuwe berichten vond. Long time ago lagen er 's ochtends wel es meer dan 100 nieuwe berichten klaar om te lezen... maar dat was een hoop inhoudsloos ego-gebral. Liever geen nieuwe berichten dan dat soort berichten, vind ik dan. Facebook en zo kom ik nooit.
Wat mij betreft heb ik ook weinig paarden verhalen. We zitten nu in 30cm sneeuw. Veel werk daaraan maar prachtig mooi Rijden is ook geen optie (alle wegen de berg af zijn met een laagje ijs belegd). Dus dan maar verder klussen aan het huis... CV aanleggen. Buizen door het huis trekken pffff. "Leuk"... not.
De kersttijd is hier meestal klustijd.

Ilma Meijer schreef op zaterdag 17 december 2011, 20:01:

Wat die mensen allemaal wel niet bedacht hebben Vond die sneeuwpoppen wel een leuke.

joop schreef op zondag 18 december 2011, 18:34:

Ik ook, doe dat met op maat gemaakte fotoalbums op mijnalbum of zo, de één kan ik meer lastig vallen met paardenfoto's dan de ander

Sandra van Bommel schreef op maandag 19 december 2011, 11:08:

Dat hebben we hier ook. Da's een aparte ervaring. 1e een zacht laagje sneeuw en daaronder nog es een zachte laag leemblubber (hier wel een dikke laag sneeuw, je ziet dus de rotzooi niet). Is leuk om daarin te springen, het glijdt niet, zuigt ook niet. Is alleen alsof het een mega dikke laag watte is Er doorheen omhoog lopen is minder grappig

Monique Meijer schreef op dinsdag 20 december 2011, 15:17:

Al dat gedoe met die in de weg hangende draadjes van die mensen pfffff.... ik ga er wel onderdoor
Jep, bij onze 1e twee paarden was het ook liefde op het eerste gezicht. Geen draadje, meteen elkaar's nekken groomen. Bij het 3e paard was het heel anders. Dat was langere tijd knokken tussen de nu nummers 1 en 2, maar toen was het terrein ook niet groot genoeg. Toen het 4e paard kwam hebben we ff voor de zekerheid een draadje gespannen maar dat na 5 min. weggehaald. Plek zat om weg te kunnen rennen, geen hoekjes waar meerdere paarden 1 vast konden zetten (en alleen nr 3 en 4 hadden ff wat meer moeite). Qua leeftijd liggen deze "jongens" (allemaal ruinen) wel dicht bij elkaar (7,7,8 en 9 jaar nu).

Spirithorses schreef op dinsdag 20 december 2011, 19:08:

Hier rommelt het de laatste tijd een beetje in de rangen. Nr 1 is hier wel behoorlijk dominant, tolereert geen tegenspraak. Nummer 2 is ook behoorlijk dominant, hoewel, hij heeft vooral een grote persoonlijke ruimte (waarin hij alleen nr 1 in tolereert, liever ook niet maar anders krijgt ie een gat in z'n vacht). Op dit moment zijn nr 2 en 3 opeens aan het botsen. Nr 3 krijgt meer praatjes (kwam als laatste hier vanuit een manegeverleden en moet weer ff paard worden).
Is wel grappig om te zien eigenlijk. Nr 3 is het kleinste, meest atletische en enorm actief en speels paard hier (dat valkje). Nr. 2 is veel lomper en krijgt 'm eigenlijk niet te pakken. Tot de irritatie zo hoog is en hij ff flink moet uithalen (maar bijt of schopt expres nooit raak). Grote mond, klein hartje Juist als hij de ander kan raken stampt hij op de grond of haalt hij niet zo ver uit.

Nr 4 is een libero in de rangen, en het grootste, onhandigste paard. Hij is het minste dominant maar al jaren het maatje van nr 1. Wat hem speciale gunsten oplevert (stiekem is nr 4 de leider van de groep die aangeeft wat er moet gebeuren en als het eng is de kudde leidt, omdat de dominantste de onzekerste en een enorme naloper is ). Nr 4 mag als enige nr 1 aan de kant duwen en uit z'n emmer pulp eten etc etc. De anderen moeten dat niet in hun hoofd halen...

Ik vind het wel leuk, zo'n soap-serie. Het is een behoorlijk dynamisch iets dat varieert per gelegenheid, weer en stemmingen etc. Vriendschappen lijken rangorde te doorbreken en het klikt op verschillende gebieden tussen verschillende paarden. Nr 3 en 4 zijn ondertussen zo gehaaid geworden dat ze zich achter nr 1 wringen bij het hooi zodat die laatste langzaam opschuift naar nr 2 en in moet breken in de cirkel om nr 2 hahaha... Iets wat nr's 3 en 4 niet zou lukken maar 1 dus wel.