Ans Jondral schreef op vrijdag 9 december 2011, 19:33:


ik moet nog uitzoeken hoe ik het moet doen, maar ik ga dit onderwerp een ster geven
Bij ons thuis is dit een (hoe zeg je dat ?) heet hangijzer vakantie... of beter gezegd, gebrek aan vakantie. Zelf heb ik er niet zo de behoefte aan om weg te gaan, verre reizen maak ik voor mijn job een tweetal keer per jaar (Afrika, Hong Kong...) das wel werken, maar toch ook een beetje "vakantiegevoel" al is het niet leuk als je mooie dingen niet kan delen, vind ik. Mijn droomvakantie is trouwens vakantie met onze dieren. Maar mijn vriend, die heel veel doet en vooral ook laat, voor onze dieren, die heeft daar echt nood aan. die wil zo graag eens (ver) weg van alle dingen en dieren, zijn batterijën opladen en zo graag eens een dikke week zonder het woord 'paard' te moeten horen
Het doet me pijn te merken dat hij daar soms gefrustreerd over is, en dan zou ik zo graag een oplossing vinden om er eens samen tussenuit te kunnen.

Eva, jij hebt geluk met je schoonouders en je zegt wel hoe moeilijk kan het zijn?
inderdaad, in de zomer kan het erg simpel zijn : zorgen dat er dagelijks water is, effe de omheining checken en de pony hooi geven. kous af. dat de mest eens 14 dagen niet geruimd wordt is echt geen ramp.
Ons vader zou dat ook wel kunnen.... (ik zeg zo maar wat)

ik zou geen dag gerust zijn
want ik wil iemand vinden die ervaring heeft met paarden, als er iets niet pluis is, moet er kunnen ingegrepen worden. en dat kan gaan van een afgebroken weipaal, die moet vervangen worden tot een paard dat ziek of gewond is tot (wat 1 keer gebeurd is, toen we nog een weidegenootje hadden, maar zonder verwijt, want zulke dingen kunnen gebeuren als iemand verstrooid is) 4 paarden die uitbreken en op de landweg gaan galoperen.... (toen werden de paarden op een nieuw perceel losgelaten, waarvan de poort aan de andere kant nog openstond. paarden liepen de wei in, en aan de straatkant er weer uit, ze waren toen nog met 6 .... allemaal zonder halster en met 'kolder in de kop' )
ik zie mijn moeder, of Rudi zijn vader, daar nog niet achtercrossen....

Je moet iemand vinden waar je kan op rekenen, lijkt zo evident... maar onze laatste 'huurder' kwam soms niet opdagen als het haar beurt was om voor de paarden te zorgen. Gelukkig zijn wij (of ik ? ) soms wat freaky en wou ik toch eens langsgaan om te zien of alles ok was. zo vonden we de paarden eens zonder drinken, uiteraard haar eigen paard inclusief. ik kan daar met mijn verstand niet bij.
het is goed dat we haar kwijt zijn. Maar een goed 'weidemaatje' is toch wel handig, zo 2 dagen per week eens niet MOETEN en een keer per jaar zorgenloos op vakantie. we hebben dat geluk bijna 3 jaar lang gehad, maar toen ging die mevrouw verhuizen en haar paard uiteraard ook. De 2 pogingen daarna, waren allebei een flop.

ik dwaal volledig af, het ging over vakantie, voor sommigen onnodig, voor anderen broodnodig. En als Ans, of iemand anders, ons hierbij kan helpen, dan heb ik daar graag een cent voor over.
Katrien

Het is jammer dat je in Belgie woont, aangezien wij van plan zijn terug te gaan naar NL en ik ook een plek zoek voor mijn paardjes en met zijn tweeen is het over het algemeen gezelliger vind ik

Ik ben ook zo'n vreselijke controlefreak als het op mijn dieren aankomt, niemand zorgt zo goed voor ze als ik vind ik zelf dan, dat maakt het niet makkelijker hahhaah.
Toch laat ik soms wel aan mijn schoonouders over, heb mijn schoonvader een kleine cursus grondwerk gegeven en zij zijn gelukkig ook voorzichtig met de dieren.
Ook heb ik nu nog de mazzel dat mijn buurjongen (die is frans en spreekt ook engels) bij noodgevallen zou kunnen bellen etc, al met al gaat het goed.

Vandaag lag mijn kleine pony in het land, nat gras in de schaduw ik was gelijk in de stress en dacht dat ze een hartaanval had gehad en rende de berg af met de tranen al in mijn ogen, goddank lag ze gewoon te slapen pfffff, hoe bedoel je stresskip als het om mijn dieren gaat.
Vreselijk, dus als wij weggaan probeer ik het wel een beetje los te laten anders wordt ik zelf gek!

Aoife Berserik schreef op zondag 11 december 2011, 21:19:


Wat zijn we toch verschillend allemaal. Want jack en ik vinden het heerlijk om eens even niet de zorg over de dieren te hebben. Maar we hebben wel een goede achterban, dat scheelt.

Katrien Imbrechts schreef op zondag 11 december 2011, 20:37:


Straks ga ik nog twijfelen om er toch maar weer eens wat serieuzer over na te denken...
Ik zou bijna zeggen, bel maar als je plannen hebt.
Maar ben langs de andere kant ook wel bang voor aansprakelijkheidskwesties etc...
Soit, dan moet ik sowieso eerst bedrijfsbeheer gaan doen aangezien ik economieloos het secundair ben door gekomen.

Katrien Imbrechts schreef op zondag 11 december 2011, 20:37:


Wat ontzettend herkenbaar is je verhaal! Het is zo makkelijk allemaal nog niet als je niemand hebt om op terug te vallen. Wij hebben geen ouders of schoonouders, of zussen of broers die ons kunnen helpen. Je wringt je dan alsnog in allerlei bochten om die mogelijkheid voor vakantie toch voor elkaar te krijgen. Ik heb dat lang via bijrijdsters geprobeerd, maar dat waren vaak jonge meiden die dat niet mochten, konden of durfden (we wonen een beetje in de middle of nowhere, waar het 's nachts nog donker is en zonder buren ). Daarmee konden we dus nog niet weg. Een paardenvakantie ziet mijn vriend helemaal niet zitten, aangezien het echt niet zijn hobby is maar de mijne.

Tegen de vakantiegangers zou ik willen zeggen, koester diegene die dit voor jullie mogelijk maken !
En wie weet ontstaat er voor de thuisblijvers nog weleens een PN vakantieoppas-databank

Groetjes Jolanda

Unartica schreef:

Weet je dat dit een heel goed idee is?
Wie wil zoiets uitwerken?

misschien gewoon op dit forum een database (frans ilona?)
heel goed idee inderdaad!

*******************
Eva Saegerman
clickertraining.be
paardentaxi.be

Ja idd waaron niet
Voor de mensen die geen oppas kunnen vinden is het een uitkomst

Ja het zou voor velen een uitkomst zijn. Ik vraag me alleen af of de balans tussen vraag en aanbod een beetje aanwezig is? Bijna iedereen hier heeft eigen paarden geloof ik zo? En die kunnen daardoor waarschijnlijk moeilijker van huis. De weinige die wel makkelijk van huis kunnen zouden dan misschien wel overspoeld worden met oppasadressen ??

Nu we het er toch over hebben ben ik wel benieuwd wat jullie van een vakantieoppas verwachten?
Vanaf welke leeftijd zou iemand bij jullie mogen oppassen? En zit die persoon dan helemaal alleen? En hoeveel ervaring op paardengebied zou die persoon dan moeten hebben? Gewoon fulltime in huis, of iemand die op en neer reist? Zijn er dan nog meer dieren waarvoor gezorgd moet worden? Mag een oppasser ook op jullie paarden rijden? Gewoon wat vragen die bij me opkomen...

Groetjes Jolanda