Het is jammer dat je in Belgie woont, aangezien wij van plan zijn terug te gaan naar NL en ik ook een plek zoek voor mijn paardjes en met zijn tweeen is het over het algemeen gezelliger vind ik

Ik ben ook zo'n vreselijke controlefreak als het op mijn dieren aankomt, niemand zorgt zo goed voor ze als ik vind ik zelf dan, dat maakt het niet makkelijker hahhaah.
Toch laat ik soms wel aan mijn schoonouders over, heb mijn schoonvader een kleine cursus grondwerk gegeven en zij zijn gelukkig ook voorzichtig met de dieren.
Ook heb ik nu nog de mazzel dat mijn buurjongen (die is frans en spreekt ook engels) bij noodgevallen zou kunnen bellen etc, al met al gaat het goed.

Vandaag lag mijn kleine pony in het land, nat gras in de schaduw ik was gelijk in de stress en dacht dat ze een hartaanval had gehad en rende de berg af met de tranen al in mijn ogen, goddank lag ze gewoon te slapen pfffff, hoe bedoel je stresskip als het om mijn dieren gaat.
Vreselijk, dus als wij weggaan probeer ik het wel een beetje los te laten anders wordt ik zelf gek!

Aoife Berserik schreef op zondag 11 december 2011, 21:19:


Wat zijn we toch verschillend allemaal. Want jack en ik vinden het heerlijk om eens even niet de zorg over de dieren te hebben. Maar we hebben wel een goede achterban, dat scheelt.

Katrien Imbrechts schreef op zondag 11 december 2011, 20:37:


Straks ga ik nog twijfelen om er toch maar weer eens wat serieuzer over na te denken...
Ik zou bijna zeggen, bel maar als je plannen hebt.
Maar ben langs de andere kant ook wel bang voor aansprakelijkheidskwesties etc...
Soit, dan moet ik sowieso eerst bedrijfsbeheer gaan doen aangezien ik economieloos het secundair ben door gekomen.

Katrien Imbrechts schreef op zondag 11 december 2011, 20:37:


Wat ontzettend herkenbaar is je verhaal! Het is zo makkelijk allemaal nog niet als je niemand hebt om op terug te vallen. Wij hebben geen ouders of schoonouders, of zussen of broers die ons kunnen helpen. Je wringt je dan alsnog in allerlei bochten om die mogelijkheid voor vakantie toch voor elkaar te krijgen. Ik heb dat lang via bijrijdsters geprobeerd, maar dat waren vaak jonge meiden die dat niet mochten, konden of durfden (we wonen een beetje in de middle of nowhere, waar het 's nachts nog donker is en zonder buren ). Daarmee konden we dus nog niet weg. Een paardenvakantie ziet mijn vriend helemaal niet zitten, aangezien het echt niet zijn hobby is maar de mijne.

Tegen de vakantiegangers zou ik willen zeggen, koester diegene die dit voor jullie mogelijk maken !
En wie weet ontstaat er voor de thuisblijvers nog weleens een PN vakantieoppas-databank

Groetjes Jolanda

Unartica schreef:

Weet je dat dit een heel goed idee is?
Wie wil zoiets uitwerken?

misschien gewoon op dit forum een database (frans ilona?)
heel goed idee inderdaad!

*******************
Eva Saegerman
clickertraining.be
paardentaxi.be

Ja idd waaron niet
Voor de mensen die geen oppas kunnen vinden is het een uitkomst

Ja het zou voor velen een uitkomst zijn. Ik vraag me alleen af of de balans tussen vraag en aanbod een beetje aanwezig is? Bijna iedereen hier heeft eigen paarden geloof ik zo? En die kunnen daardoor waarschijnlijk moeilijker van huis. De weinige die wel makkelijk van huis kunnen zouden dan misschien wel overspoeld worden met oppasadressen ??

Nu we het er toch over hebben ben ik wel benieuwd wat jullie van een vakantieoppas verwachten?
Vanaf welke leeftijd zou iemand bij jullie mogen oppassen? En zit die persoon dan helemaal alleen? En hoeveel ervaring op paardengebied zou die persoon dan moeten hebben? Gewoon fulltime in huis, of iemand die op en neer reist? Zijn er dan nog meer dieren waarvoor gezorgd moet worden? Mag een oppasser ook op jullie paarden rijden? Gewoon wat vragen die bij me opkomen...

Groetjes Jolanda