Suzanne Graauw schreef op vrijdag 6 januari 2012, 16:00:


Yeeeesssss!!!!!!!!!
Ik ben heel blij voor je. Foto´s maken he....

Gááf!!

Leuk, leuk geniet ervan!!!

Suzanne Graauw schreef op vrijdag 6 januari 2012, 16:00:


Plankenkoorts ) Leuk!!! Foto's!!!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Leuk joh, over een tijdje weer een lekkere puber in de wei
Veel succes en geniet er van..

Pffffff jeeeeeeetje wat een dag!
Vanmorgen Cuba gehaald, zo in de trailer, onderweg rustig, rustige kennismaking met Damien, hele middag heel schattig samen gegraasd en na 3 1/2 uur begon Damien aan te vallen en hield niet meer op!
Cuba bijna in de sloot en dwars door schrikdraad, wat een toestand!
Nu Cuba samen met Lucifer en Damien maar even apart.
Pffffffff en het begon zo goed.....
Ik zag geen enkele aanleiding, vanuit grazen ineens aanvallen met tanden ontbloot, wat zou er nou in zo'n koppie omgaan?
Even eten en dan gauw weer kijken.
Ben nog niet echt heel erg aan het genieten hoor

Tjee, fingers crossed for Cuba!

Suzanne Graauw schreef op zondag 8 januari 2012, 19:19:


Komt goed Suus!
Damien ziet een rivaal in Cuba. Hij moet natuurlijk nog doorkrijgen dat Cuba er vanaf nu ook bij hoort en dat je hem echt niet vergeet.
En er zal ook een soort strijd van de rangorde gaan plaatsvinden.
Laat ze lekker even wennen.
Verleg je plannen en verwachtingen en have fun!
Geniet wel van je lieve nieuwe vlam, hoor!

Liefs Marsha

Heel herkenbaar. Hier is het na een maand lekker rustig geworden. De plek en de signalen zijn duidelijk dus bij jou komt het ook wel goed.......

Bij de jonkies hier ging dat ook zo: zolang ze maar bleven "wijde-lippen-trekken" was alles koek en ei. Hielden ze daarmee op en gingen ze "gewoon" (maar wel dichtbij) grazen, dan joeg Banjer ze heel de wei door, inderdaad ook dwars door het schrikdraad.
Damien is aanvankelijk heel vriendelijk geweest, dus Cuba heeft zich op z'n gemak gevoeld en is daardoor "vergeten" zijn onderdanigheid telkens te bewijzen. En dát pikt Damien dus niet.
Maar wees gerust, de komende dagen zal de kleine er álles an doen om Damien te bewijzen dat hij de baas is en blijft (althans, zo lang Cubaatje nog klein is....).

Suzanne Graauw schreef op zondag 8 januari 2012, 19:19:

Ja hoor, hier ook heel herkenbaar. 1e alles vrij snel koek en ei en dan een halve dag later is het oorlog met de dominantste in de groep. Totdat die rangorde voldoende herbevestigd is hou je het knokken.
We hadden toen een te klein terrein ter beschikking omdat we 2 maanden later pas gingen verhuizen. We hadden gelukkig wel 2 soort van rondjes die er gelopen konden worden zonder dat ze de ander te pakken kregen (het waren er maar 2 die ruzie hadden). Zo kreeg de agressor de ander nooit echt te pakken maar kon z'n punt wel duidelijk maken.
Het paard dat het hardste met de toen nieuweling knokte is nu het enige paard dat bij de "nieuweling" in de kleinste schuilstal mag. De 2 knokkers zijn nr. 1 en 2 in de rangorde geworden.