Heel herkenbaar. Hier is het na een maand lekker rustig geworden. De plek en de signalen zijn duidelijk dus bij jou komt het ook wel goed.......

Bij de jonkies hier ging dat ook zo: zolang ze maar bleven "wijde-lippen-trekken" was alles koek en ei. Hielden ze daarmee op en gingen ze "gewoon" (maar wel dichtbij) grazen, dan joeg Banjer ze heel de wei door, inderdaad ook dwars door het schrikdraad.
Damien is aanvankelijk heel vriendelijk geweest, dus Cuba heeft zich op z'n gemak gevoeld en is daardoor "vergeten" zijn onderdanigheid telkens te bewijzen. En dát pikt Damien dus niet.
Maar wees gerust, de komende dagen zal de kleine er álles an doen om Damien te bewijzen dat hij de baas is en blijft (althans, zo lang Cubaatje nog klein is....).

Suzanne Graauw schreef op zondag 8 januari 2012, 19:19:

Ja hoor, hier ook heel herkenbaar. 1e alles vrij snel koek en ei en dan een halve dag later is het oorlog met de dominantste in de groep. Totdat die rangorde voldoende herbevestigd is hou je het knokken.
We hadden toen een te klein terrein ter beschikking omdat we 2 maanden later pas gingen verhuizen. We hadden gelukkig wel 2 soort van rondjes die er gelopen konden worden zonder dat ze de ander te pakken kregen (het waren er maar 2 die ruzie hadden). Zo kreeg de agressor de ander nooit echt te pakken maar kon z'n punt wel duidelijk maken.
Het paard dat het hardste met de toen nieuweling knokte is nu het enige paard dat bij de "nieuweling" in de kleinste schuilstal mag. De 2 knokkers zijn nr. 1 en 2 in de rangorde geworden.