Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 25 januari 2012, 16:20:


Gebruik van een praam zou ik slechts in uiterste noodzaak toelaten. Mijn vorige paard heeft veel meegemaakt, moest vaak pijnlijke behandelingen ondergaan en heeft een aantal malen een praam op de bovenlip gehad. Een / twee keer ging het eigenlijk goed en leek ze onder een soort van medicatie te staan, alsof ze het fijn vond, dromerige ogen, vreemd snuiven. De keren erop dat ze dat ding al zag was het een strijd om hem goed op de bovenlip te krijgen. Hij moest ook steeds vaster aangedraaid worden. Ik ben toen op verdoving overgestapt via een pasta als het helemaal niet meer ging, dan was ze binnen 20 minuten wat versuft en ging het.

Als het werkelijk iets fijns zou zijn dat endorfines vrijkomen, dan zou een paard toch denken bij de volgende keer: JAAAAAA daar is dat zalige ding weer! Ik doe mijn neus vanzelf wel in de lus! Aandraaien maar!

Mijn idee is dat de praam met pijn afleidt van de andere pijn of handeling die doorgevoerd moet worden. Maar dat is mijn idee. Ik probeer met Liltje zoveel mogelijk met "rustig" haar te laten stilstaan en verschillende dingen toe te laten en anders moet het maar een verdoving zijn.

Jean Mclean schreef op donderdag 26 januari 2012, 8:55:


De "deskundigen" die ik ooit over het onderwerp praam gesproken heb (hoefsmeden, dierenartsen, pensionhouders) waren het zeer met elkaar eens dat een praam het aangewezen instrument was. Ze ging voornamelijk om hun eigen veiligheid, het gaat snel en je kunt met een hand het paard in bedwang houden terwijl je met de andere handelingen aan het paard verricht. En er heeft immers nog nooit een paard geklaagd dat een praam pijn doet.

Een oorleltang.... brrr hoe verzin je het. Mijn volgende buitenritten verleg ik maar richting Papenburg in plaats van richting Wymeer.

Hoe gaat het nu Wil?

Monique

Martina schreef op dinsdag 31 januari 2012, 11:15:


Ben blij dat jij het vraagt.....

Daar zat ik nu ook aan te denken.

Helaas geen sneeuw bij ons. Overal waar de paarden gelopen hebben is een maanlandschap. Kim dendert er als een gek overheen. Liltje struikelde gisteren en nu is ze wat voorzichtiger, tot Kim haar weer uitdaagt. De hoeven zien er mooi afgerond uit, mijn dames vinden de min 7 met gruwelijke oostenwind schijnbaar het einde. Ze staan gewoon ergens fijn te suffen, Kim ligt languit aan de voeten van Liltje en geniet van het zonnetje.

Ik heb gisteravond ingepakt in een aantal lagen kleding en een thermo rijbroek mest staan bikken in de bak. Nadat ik een tijdje had staan bikken bij een wel erg lastige mesthoop, roept Klaas doodleuk uit het raam: Moet ik even een breekijzer gaan halen?

Kerels....

Wil schreef op dinsdag 31 januari 2012, 10:59:


He verdorie..... hopelijk knapt hij snel weer op.
Sterkte.