Piet schreef op dinsdag 14 februari 2012, 22:32:


)
Ja... het is pure frustratie. Ook omdat ik het paardje ken, en onlangs bekapt heb.
Goed gegaan, met geduld. Braaf en prachtig mooi diertje)

Diezelfde longeermiep kreeg 3 weken geleden (was de eerste keer dat ik haar zag) een zigeunerpaard wat bij haar gedropt was niet eens te pakken. De slimmerik had zich losgerukt van z'n touw en liep heerlijk te fretuh in haar achtertuin
OK... het heeft me toch wel 5 min. gekost....
Achteraf bekeken had ik 'm gewoon moeten laten lopen

Dat iemand iets niet weet Piet, is niet erg. Maar dan niets aan willen nemen en gewoon doorgaan, terwijl je nét gezien hebt dat het anders kan, beter voor het dier???? Dat is m.i. niet willen zien of niets willen aannemen.
Oh ja.... en ze heeft naar haar eigen zeggen toch heus 24 jaar ervaring!
Wauw..... Ik ben zwaar onder de indruk.
Daarom is het beter als ik niet meer ga kijken. Wat niet weet.... kan ik me ook niet aan ergeren en ik slaap er vast beter door.

Kijk hier wel uit 't raam naar onze 'eigen' kudde van (tijdelijk) vier. Veel meer fun.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 15 februari 2012, 9:09:

Wat Chaser betreft... denk dat zijn USA-jaren tropenjaren zijn geweest.
Catcher heeft geluk. Nooit op ijzers en pas met zes jaar beetje aangereden.
Als veulen dagelijks 'beton'training, dus een paar goed ontwikkelde voeten.

Juist. Dát is pas tunnelvisie. Geen nieuwe dingen willen aannemen of uitproberen.
We willen het beste voor de paarden, dus zullen we ego's opzij moeten zetten, toch?
Maar goed.... ik zal proberen me niet wezenloos te ergeren. Vind het alleen zo sneu voor het betreffende dier.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.