Wendy74 schreef :
>
> Over het onregelmatig weggetje (bezaaid met kiezeltjes, maar niet
> overdreven, geen grote stenen) loopt ze dus 'gevoelig', naar mijn mening
> niet enkel 'met gevoel', pasje voor pasje, beetje struikelend, vooral
> voorhoeven lijken gevoelig, dit zijn haar 'denkhoeven' of zo , de
> achterhoeven lijkt ze te vergeten (minder gevoelig), we zijn er traagjes
> over het weggetje gestrompeld. Niet leuk voor het paard.
In deze fase kun je een paar dingen doen; of hoefschoenen overwegen, of de kiezelpaadjes even zoveel mogelijk vermijden of gewoon geduldig zijn en je paard op zulke paadjes zelf laten bepalen waar ze wil lopen of desnoods, als het een lang pad is, stap je tijdelijk even af.
Nu moet ik zeggen dat wij hier ook enkele paadjes hebben waar sommigen van mijn paarden gewoon niet blij overheen lopen, da's al jaren zo. Het zijn er gelukkig maar twee die dat hebben en die zijn al jaren bij me. Niet elk paard wordt een rock-cruncher. Ja, als je veel op zand- of bospaden loopt dan valt dat niet op natuurlijk
> Om te streven naar 'rock crunchen', voor mij een droom zal het dus nog
> serieus doorbijten zijn (zoals Pien met Rubio, en Pien , je blijft er zo
> kalm bij, je weet uit ervaring dat er verbetering komt)
Mja, ik blijf er nu kalm bij maar heb ook mijn processen daarin door moeten maken zoals iedereen. Oo wat heb ik dat blootsvoetse vaak vervloekt 12 jaar geleden toen we ermee begonnen, wat denk je, haalde ik mijn Arab die zo prachtig liep als een van de eersten van de ijzers, iedereen verklaarde me voor gek natuurlijk. Ging ze natuurlijk een tijd niet zo lekker lopen als mét ijzers en dan moet je dat verantwoorden, iedereen vond het belachelijk enzo, zielig.
Toen heb ik ook wel vaak getwijfeld, veel discussie gevoerd, geëxperimenteerd, maar het was Jack die ijzers niet bespreekbaar maakte.
Gelukkig maar.
We zijn nu jaren verder en we hebben het 'geluk' dat we veel paarden in onze handen krijgen, eigen paarden, pensionpaarden, bekappaarden, en veel ervaring hebben opgedaan op deze ondergrond dus ach, het zijn maar processen....
Warboel
