Frans Veldman schreef op woensdag 14 maart 2012, 13:48:

AUW! Mega lullige actie inderdaad. Als je erop gemikt had het zo te raken was het je vast niet gelukt

Zit er nou iets van gips of zo om heen eigenlijk? Irritant zeg, als je niet lekker in schoenen kan lopen.

Ilona Kooistra schreef op donderdag 15 maart 2012, 18:33:

Aaaahhhhh.... vloeken!!! Herinnert me aan toen m'n grote teen nagel eraf lag... M'n vriend had toen zo'n plastic fles door midden geknipt en met touwtjes aan een sandaal vastgeknoopt. Daar kon m'n voet dan in zodat de deken niet m'n teen raakte bij het slapen Godzijdank was het in de zomer en kon ik weken lang met open schoenen rondlopen.
Inderdaad ja.

Christel Provaas schreef op zondag 18 maart 2012, 21:11:

Jep, ligt aan het hooi. Hier krijgt er 1 het overduidelijk van de wat nattere voordrooghooipakken. (Een ander had er totaal geen last van overigens). De mest is iets dunner of zelfs normaal maar dan wel zo'n scheut bruin vocht erbij. Geef je ander hooi, is het meteen weg.
Niet ieder paard heeft last van het zelfde soort hooi. Het is denk ik ff uitvinden wat per paard wel en niet kan.
Onlangs hadden we er hier 3 van de 4 die ook weer ff wat vocht bij de mest hadden en wat dunnere flatsen. En dat is geen voordroog hooi. Mooi lang stengelig paarden gras inderdaad. Het ging ook maar om de laatste helft van zo'n rechthoekig mega pak... Bij het volgende pak, zelfde hooi, was het weer over. Wat daar dus ff in gezeten heeft????

Christel Provaas schreef op maandag 19 maart 2012, 11:20:

Thanks voor de link. Leuke schoen. Helaas weer niet geschikt voor voeten die breder zijn dan lang. Ik ben blij dat m'n paard hier met deze voeten geen schoenen meer nodig heeft! De grootste maat zou misschien net gaan passen hier. Ik ga es uitzoeken waar je zoiets kan testen.

Myriam schreef op donderdag 29 maart 2012, 15:30:

Hoe weet je wat je bodem nodig heeft?

Heb ik hier ook laten doen. Het algemene oordeel was dat de weide licht over-verzorgd is (op deze weide is overigens minimaal 10 jaar niets meer aan bemesting of wat dan ook gedaan). Het gemiddelde beeld van de bodems in deze streek geeft het zelfde beeld als onze weide. Het onderzoek is gericht op een paardenweide en er volgde een exact schema van bemesting en uitleg waarmee, uiteraard de kunstmestproducten uit hun eigen winkel...
Nou zaten we hier met zo'n 70 ton paarden/schapen/geitenmest in de maag. Deze megabult moest opgeruimd worden en is dus op de weides beland. Het was volledig gecomposteerd (had wel een compostwormenwebwinkel kunnen beginnen ). Van de zomer wil ik nog een grasanalyse laten doen.

Ik ben wel benieuwd naar jouw onderzoeksresultaten. Hier hebben we zeer veel kalium, mangaan, ijzer en zink. Magnesium en en fosfaat is ook aan de hoge kant. Boor en Koper was optimaal. pH van 5,5.

Arabesk schreef op woensdag 4 april 2012, 22:07:

Nope, heb er hier ook zo één. Een angloarabier. Vindt het erg leuk om inderdaad vol op een hekwerk af te rennen en dan net op tijd te remmen, en hij staat dan ook in no time stil als een huis, boem. De 1e keer doe je het in je broek als je het ziet. Daarna ben je eraan gewend. Gaat het om een nieuw hekwerk gaat er altijd een verkennend rondje aan vooraf, galop langs het hekwerk, 1 oog duidelijk op het hek Daarna komt de voorstelling "remmen vlak voor hek".
Denk ook wel dat het een beetje paard-eigen is veel later dan een mens te reageren op obstakels. Onder het zadel laat ik deze jongen ook altijd zelf de avontuurlijke routes kiezen. Vindt ie super leuk en hij is er een meester in, soort trail-rijden. Checken waar ie tussendoor kan, zo niet, andere gangetje nemen (tussen dennen door of zo). Wat me dan altijd opvalt is dat je zelf erg veel geduld moet hebben omdat ze veel later beslissen dan jij zelf als mens. Hun beslissingsmoment ligt voor je gevoel echt eeuwen later dan het jouwe Omgekeerd onthou ik echt niet waar je overal hier in de omgeving het beste kan lopen (waar bv. scherpe grote stenen onder gras of bladeren liggen). Zij wel, die anticiperen op dingen die ik of niet zie of al lang weer vergeten ben waar het ook alweer precies lag. Maar dan hebben we het wel over paarden die de kans hebben gekregen terreinwijs te worden en die de juiste beslissingen nemen ondertussen.

Marlies Sanders schreef op vrijdag 6 april 2012, 10:54:

Ben er hier voor de grote onhandige schimmel ook altijd wel wat bang voor. De leem hier is spiegelglad als het nat is. Vorig jaar heeft hij een pees verrekt aan een achterbeen door een gekke draai (hij is ook nog es laag in rang meestal). De andere 3 zijn super handig te been. Daar maak ik me geen zorgen om. Die kunnen dat alles aan met 2 hoeven in hun neus .

Wil schreef op vrijdag 6 april 2012, 12:20:

Jep, vind ik ook. Snap ook niet dat mensen op een paard durven te gaan zitten die dat niet kan, zeker niet als je alleen maar buitenritten maakt. Kennissen (tradi) van me moeten hun paard om alle hobbeltjes of obstakels sturen. Die loopt er zelf gewoon tegenaan. Ik heb hen paard een keer aan het halster geleid (reus van een Fries) en inderdaad, hij kan zelf totaal niet uitkijken waar ie loopt. Struikelde over een blok beton op de grond. Vond het een bizarre ervaring. Zeker als je bedenkt dat paarden miljoenen jaren hebben kunnen bestaan bij gratie van hun kundigheid te been...
Het is een grote zorg minder als je op een paard zit dat zelf weet waar prikkeldraad zit en hoe de wereld werkt. En reken maar dat ze dat wel zien. Je moet het ze alleen leren herkennen. Een van de bruinen hier zit er altijd precies naar te kijken en dan moet je oppassen dattie niet het weiland in loopt als ie de opening heeft gevonden hahaha. Ze zien zelfs die spinnendraadjes in de zon glinsteren en bukken hun hoofd er onderdoor hihi.
Ik geef ook altijd de grove route aan maar het micromanagement is aan hun, de arrogantie beter te weten waar ze met hun 4 voeten kunnen lopen heb ik ook al jaren geleden opgegeven hahaha. Daar bemoei ik me niet mee. Laatst was ik wel zo dom uit schijterigheid om af te stappen bij een mega steile helling omlaag, glibberig leem op harde steen... Na 2 stappen zat ik op m'n kont naast het paard. Hij keek om alsof ie wou zeggen, wat doe jij nou weer, maf mens. Met z'n 4 benen stond ie gewoon stabiel uiteraard hahaha. Ik had beter kunnen blijven zitten.

Toen we ooit een rit maakten in NL nog waren wij met z'n 2en de weg kwijt. We waren nog aan het discussieren toen m'n paard na een tijdje zelf maar vertrok "zeg jongens, jullie lullen nog maar ff door, ik ga alvast wel de goede kant op" hahaha. En inderdaad kwamen we exact weer goed uit .
Terreinwijsheid kweken vind ik dus enorm kikken. Dat laat soms de hersentjes kraken. Na een tijdje gaan ze ook vanzelf op zoek naar leuke paadjes om te verkennen.

Waarom een naald als je voor het zelfde massage kan gebruiken? Zo'n naald in je triggerpoint lijkt mij persoonlijk niet echt lekker (ik heb ervaring met zowel triggerpoints als acupunctuur, hangt ook wel af van degene die de naalden zet...). Misschien moet je het 1e zelf uit proberen...?