Ik heb een vraag over onze ijslander. Het is een ruin van 13 jaar en we hebben hem nu ruim een jaar. Hij is erg braaf, maar wel heel gesloten.
Het probleem is een beetje dat hij vreselijk stijf is. Hij kan ook niet tölten en niet draven. Hij doet er iets tussenin, schweinenpas heet het geloof ik. Met 2 benen aan 1 kant steeds tegelijk naar voren. Dit kan hij ook alleen maar heel langzaam of heel hard, iets er tussenin zit er niet. Ik heb het idee dat hij door die schweinenpas zijn hele lichaam vast zet. Een beetje soepel een bocht draaien kan hij absoluut niet, ook niet in stap.
Heeft iemand een idee hoe dit op te lossen zou zijn? Ik denk zelf dat hij het beste eerst kan leren draven, om hem soepeler te maken. Maar heb eigenlijk geen idee hoe. Kan iemand ons misschien een beetje helpen?

Beste Zoe,

in telgang kan een paard niet draaien of vb een volte lopen, in telgang (piggy pace, zwijnepas) kan hij enkel rechtdoor lopen, en dit kan in een snel of traag tempo, het snelle tempo is bedoeld als 'vluchtreflex', waarbij een paard (in de natuur) zich snel uit de voeten kan maken, maar enkel dus rechtdoor.

Waar onze ijslander op reageert bij versnellen, gewicht een klein beetje naar voor, dan gaat ze in draf. Als de ruiter het gewicht lichtjes naar achter legt, gaat ze in tölt.

Bij het vragen van een versnelling doen we dit 'gevoelig' , moeilijk om uit te leggen, vanuit de energie van de ruiter, vanuit de zit, buikspieren, ademhaling. Indien we dit teveel afdwingen door benen te geven, dan loopt ons paardje ook veel stijver, ofwel blijft ze staan...ofwel gaat ze in telgang.

Met ons paard gaat het heel goed nu we bitloos rijden. Ze loopt heel ontspannen.
Ze werd vroeger traditioneel bereden (bij vorige eigenaars) en dan liep ze ook wel heel vlot hoor, hoewel leek het mij dat ze toen ook wat overhaast ging lopen. Bij de vorige eigenaars had ze een heel goed leven hoor, prachtig , alles ok, super paardvriendelijk, geen enkel slecht woord voor over de vorige mensen waar ze woonde (voor alle duidelijkheid!!)

We hebben haar nu een maand en zijn vrijwel dadelijk op bitloos overgestapt en paard loopt beetje meer ontspannen, maar ik geef toe dat ik de wandeling ook heel rustig en ontspannen hou, en dat ik de versnellingen heel rustig vraag alsof het lijkt dat ik ze kado krijg (tja, ik weet het allemaal beetje vaag, maar ik kan het niet echt goed uitleggen)

Wat die van ons niet doet, dat is galopperen onder de ruiter, maar ik denk dat ik daarvoor nog méér moet leren 'vloeien'..best wel gevoelige zieltjes , die ijslandertjes!

Ook is het best om inderdaad ook eens te laten nakijken of alles gezond is, vb osteopaat, zijn de hoefjes ok? Zit het zadel lekker, hoe loopt het paardje in de wei ? etc...

succes
Wendy

Wendy74 schreef op zaterdag 17 maart 2012, 10:44:



Bedankt voor je reactie!
Ik begrijp je opzich wel hoor, maar het is inderdaad moeilijk uit te leggen. Dat probleem heb ik ook altijd..
Ik rij zelf eigenlijk nooit op de ijslander, maar op mijn haflinger. De ijslander is van mijn moeder. Daardoor is het wat lastig om te zien wat nou precies de oorzaak is. Ik denk dat haar manier van rijden het in stand houd. Ze rijdt met bit en op de manegemanier. Dus schoppen als hij harder moet en trekken als hij langzamer moet. En omdat hij vaak wat 'sloom' is, gebruikt ze de zweep. Ik denk dat dit bij hem ook voor spanning zorgt, waardoor hij nog stijver word. Ik hoop dat ik haar hier nog ooit vanaf kan praten, maar ze neemt niet zoveel van mij aan...

Er heeft al een keer een ostheopaat naar hem gekeken, hij zat wat vast in zijn rug maar verder was hij geloof ik wel redelijk goed. Zijn hoeven doe ik zelf, zien er opzich mooi uit. Maar hij blijft wel gevoelig lopen over de weg. Ze rijdt eigenlijk altijd met barebackpad. Als hij losloopt vind ik hem altijd nog steeds erg stijf. Vooral als even weg rent (wat niet vaak gebeurt) ziet dat er erg vreemd en stijf uit.

Zijn er ook oefeningen om hem te leren draven en soepeler te worden?

Alvast bedankt!

Zoë Veurman

Ik denk dat dit met enkel wat adviezen niet gaat lukken en dat je moeder beter een goede instructeur kan zoeken.
Dit niet alleen voor het rijplezier dat goede gangen geven,maar ook zeker voor de gezondheid van het paard. Daarvoor is een goed ruggebruik onder het zadel (zeker onder een boomloze) belangrijk.

Moniek

Krijgt hij krachtvoer? of natte kuil? want daar kan de stijfheid ook vandaan komen.
De gang die jij beschrijft is telgang. Dit komt voor bij een vastgezette rug, dravers doen het ook wel als je ze een beetje tegenhoudt. Ik zou dan de overgang stap-draf gaan oefenen, eerst aan de hand zonder ruitergewicht, met een stemcommando, belonen als er gedraafd wordt en zodra er enkele passen goed gedraafd zijn, terug naar stap. Dit drafstuk steeds verder uitbreiden.

Op zich hoeft schweinepass niet super erg te zijn. Mijn verzorgpaard is er vrolijk en wel 20 mee geworden en gaat warempel sinds een paar maanden opeens heel stiekem wat tolten, terwijl wij daar niets aan doen. Maar als het paard echt zijn rug vast zet en als een plank door de bochten gaat is er naar mijn idee meer aan de hand.
Beste laat je een keer iemand die veel ervaring met ijslanders heeft er naar kijken. Als je aangeeft in welk deel van het land je woont, kan ik wel aangeven waar je heen zou kunnen. Als je moeders rijkunsten niet al te hoogstaand zijn, is het wel raadzaam dat zij hier ook aan gaat werken.

Als je zelf al een en ander wil doen, werk dan vanaf de grond met het paard. Werken aan de lange lijnen van Piet Bakker is een hele leuke. Ook zou je hem door los te werken (dus in een kleine bak zonder longe te laten lopen) hem onbelast zijn ritme en houding kunnen leren vinden. Balkjes neerleggen en later cavaletti lopen helpen hier heel erg bij. Vaak gaan paarden die heel moeilijk draven dit eerder onbelast doen, dan wanneer er ook nog een (niet al te getalenteerde) ruiter op zit.

Hallo Zoë,

da's inderdaad niet zo simpel, door de combinatie met paard en ruiter.

Misschien kunt u proberen uw moeder duidelijk te maken dat ze nu samen (paard en ruiter) er niet veel lol beleven op de manier waarop ze nu rijdt, en daardoor misschien beter open gaat staan voor iets nieuws...laat een frisse wind nieuwe zuurstof brengen in de paard/mens relatie, zoals in ijsland, een frisse ijslandse bries, heel toepasselijk!

Een paard dat niet aangenaam loopt met een ruiter of niet goed vooruit gaat, is inderdaad weinig plezier aan te beleven op wandeling, en geeft frustratie voor mens en dier.

Helpt het vb om in groep te gaan rijden? Daar worden ijslanders, die uitgesproken kuddedieren zijn, toch enthousiast en blij van. Meestal zijn ijslanders toch goed voorwaarts.

Loopt het paard lekker in de wei met andere paarden? Komt hij op die manier momenteel een beetje aan z'n trekken? Loopt hij dan ook zo stijf?

Enkele dingen waar ik nog aan denk :
Kwaad worden op het paard (zweepgebruik/ harde beenhulpen) werkt super averechts, hoe meer spanning bij het paard, hoe meer het paard zal 'zwijnenpassen' of maw trage telgang. Op de duur is deze gang heel moeilijk te doorbreken.

Als het paard een verstokte telganger is, zal het misschien ook aan de bouw kunnen liggen, nl een stijve, korte rug en dan is dit geen mooi gebouwd rijpaardje. Indien de rug dan nog eens te hol zou zijn, is er ook een probleem met de bespiering...

Misschien moet je hierbij eens proberen om toch wendingen te vragen, om te stimuleren dat het paard onafhankelijker zijn benen gaat bewegen.
Ofwel proberen in te buigen, hand laten volgen.
Ofwel aan 1 kant drijven met been, misschien komt hij dan uit de telgang (dat doorbreek je dan even).
Indien je dan in tölt zou terechtkomen, dat kan je een klein beetje bovenlichaam naar achteren plaatsen zonder te zwaar te worden, zeker niet teveel of te sterk been geven. Laat het paardje z'n eigen tempo zoeken, en ga ontspannen mee in de beweging, niet te veel storen of in de weg zitten, zeker niet met 'dressuurbenen' rijden, maar loslaten! Ijslanders zijn meestal heel zelfstandige paarden, die normaal goed op eigen benen kunnen lopen, dus ook gewoon vertrouwen hebben en zeker niet trekken aan de teugel !

Mijn ijsje gaat meestal makkelijk in draf op een mulle of ongelijke bodem zoals een hobbelig graspaadje, misschien dat eens proberen en eens zien hoe het paard dat soort ondergrond oplost in z'n beweging? Ik ga dan gewoonlijk lichtjes in verlichte zit.
Als de ondergrond wat gelijker is, gaat ze makkelijk in tölt, maar ik mag dit niet forceren, anders maakt ze een rommeltje van de gangen. Een klein beetje ondersteunen (en dat gaat prima met bitloos hoofdstel) en meegaan in de beweging en dan behoudt ze makkelijk haar tempo. M'n paardje reageert ook goed op de stem om haar tempo te behouden, zo kan ik vermijden dat ik extra beenhulpen moet geven en dan stoor ik haar minder in de beweging.

Als we een lichte helling bergaf rijden, kan m'n paardje dit vlot in tölt en lijkt alsof ze daardoor beter kan tölten.

Veel aaien over de manen en de hals, werkt ook ontspannend.

Nu moet ik wel zeggen, ik heb m'n paard nog niet zo lang, het is m'n eerste gangenpaardje en ik moet zelf nog veel leren en ondervinden, het lukt me nl nog niet om in galop te gaan met m'n paard.
Ik ben een doorsnee recreatieruiter, die met volle teugen geniet van buitenrijden, vraag me nu niet door over dressuur, ken ik weinig van. Ook heb ik geen enkele kennis van wedstrijdrijden met ijslanders, maar ik ben wel een echt ijslanderzotke

Waar ik 100% van overtuigd ben, hoe meer ontspannen en open en los de ruiter is, een paard dit overneemt, spiegelt : voor zover het een gezond en sterk dier is, en in staat is om een ruiter te dragen. En dat je daarbij als mens er goed voor zorgt dat het paard blij in z'n vel zit doordat je geeft wat hij nodig heeft (en daarbij denk ik aan een paardvriendelijke huisvesting, weidegenootjes, voldoende ruwvoer, etc etc al die voorwaarden vervullen)

Indien een paard ongeschikt is om een mens te dragen (door de bouw, leeftijd, slechte bespiering etc, kan je dit onmogelijk vragen aan zo'n dier, die zet je dan op rust en kan bij andere paarden in de wei als gezelschap, of zoek je geschikte hulp in het trainen van het paard indien het niet te oud is)

Dus als je een goede lesgever, die wat van gangenpaardjes zou kennen, laat die dan langskomen, een goede instructeur is goud waard!

veel geluk en hopelijk komt er snel beterschap zodat het paardrijden voor uw moeder en haar paardje plezierig wordt, wat toch de bedoeling is!

wendy

Karin schreef op zaterdag 17 maart 2012, 15:21:

Bedankt voor de reacties!
Ik woon in zuid-Friesland. Hij staat altijd buiten samen met mijn haflinger. Ze krijgen alleen hooi en gras te eten. Ik zal alle tips in ieder geval onthouden. Moet eerst maar mijn moeder om zien te halen anders met hem om te gaan denk ik.
Ik hoop dat het goed komt met hem. Ik vind hem zelf altijd wat zielig op een of andere manier. Denk doordat hij zo inzichzelf is gekeerd. Heb hem ook wel eens meegenomen als handpaard, om te kijken of hij het op die manier leuk vind. In stap gaat dat goed, maar als ik ga draven niet. Hij kan alleen heel langzaam of heel snel. En mijn haflinger zit er net tussenin.

Zoë

Zoe Veurman schreef op maandag 19 maart 2012, 7:48:


Zuid Friesland, dan zou je eens kunnen kijken bij

http://www.paradisarheimt.nl/les.html

of

http://www.thrastarsong.nl/lessen.html

Beide kleine ijslanderstallen waar je les kan nemen, al dan niet met een eigen paard. Wel op met bit rijden ingesteld, maar dan kan je moeder wel meer feeling met de gangen (van jullie ijslander) krijgen.

Mijn verzorgijslander staat niet zo ver bij je vandaan, als je het leuk vind kan ik ook wel eens komen kijken? Ik rij mijn verzorgijs ook bitloos en weet wel aardig wat van de gangen.

Groetjes Karin

Karin schreef op maandag 19 maart 2012, 9:18:


Dankje!
Lijkt me opzich wel erg leuk. Alleen al om eindelijk iemand anders te spreken die bitloos rijd. Komende weken word het alleen een beetje lastig. Mijn ouders gaan op vakantie en ik ben erg druk met school. Maar misschien over een paar weken? Waar staat je verzorgijslander?
Ik heb zelf wel iemand die erg goed les geeft vind ik zelf. Ik hoop dat mijn moeder daar binnenkort ook les van gaat nemen. Probleem is alleen dat mijn moeder altijd erg druk is, doordat ze een eigen bedrijf hebben.

Groetjes Zoë

Zoe Veurman schreef op maandag 19 maart 2012, 19:22:


Heeft geen haast hoor. Laat maar weten als je tijd en zin hebt. Kijken we tegen die tijd voor een geschikt moment. Mocht ik niet op het forum reageren, dan PB je maar.

Mijn verzorgijslander staat bij het Tjeukermeer, tussen Joure en Heerenveen in. Wij rijden altijd in het stukje bos bij Joure. Of we rijden over de dijkjes van het Tjeukermeer, maar dat is alleen leuk met mooi(er) weer

Groetjes Karin

Karin schreef op dinsdag 20 maart 2012, 7:02:

Je e-mail adres die bij je profiel staat doet het volgens mij niet..
Ohw dat is best wel dichtbij. Wij rijden altijd in het bos bij Sint Nicolaasga. Wonen ongeveer tussen Joure en Sint Nicolaasga in.

Groetjes Zoë

ik heb trouwens les van Lysbeth van paradisarheimt, bitloos!