Martien van Schubert schreef op woensdag, 30 maart 2005, 22:48:

Dank Nick, dank Martien, leuk dat je er weer bent.
Hoe gaat het met Twister?

Trudy, bij deze nodig ik je uit om eens een kijkje bij ons bedrijfje te komen nemen, ik weet zeker dat je een geheel verkeerd beeld hebt van de manier waarop onze paarden en wij samen ons brood verdienen.

J a c k en ik doen dit (moeten dit doen) om de wereld te laten zien dat er ook een andere manier is waarop mensen met paarden om kunnen gaan. Misschien heel idealistisch, maar we staan waarvoor we staan !

Wij vinden dat wij iets uit te dragen hebben, in het belang van het wezen paard.
Daar worden wij niet rijk van : Integendeel : Het houden van paarden is liefdewerk, daarvan verbouw je geen badkamer in een huurhuissie....

Dat ik mijn paarden daarbij 'gebruik' zoals jij stelt:
Dat valt echt wel mee hoor.
Ze hoeven niet hard te werken, er is geen stress bij ons, we rijden geen wedstrijden omdat ik dat mijn paarden niet aan wil doen, en ze staan lekker in de kudde, dag en nacht buiten en ja : ze moeten een beetje werken voor hun kost, net zoals jij en ik en de schillenboer van vroeger, daar is niks mis mee.
Sterker nog : Mits aangepast houdt het hen jong en fris !

Maar in ruil daarvoor kunnen J a c k en ik ze wel een paardwaardig bestaan bieden, ver weg van stallen, eenzame opsluiting, bitten, zwepen, sporen en ijzers.
Ver weg ook van onbegrip van mensen die zich niet willen ontwikkelen en aanpassen aan de huidige eisen van deze maatschappij.

Ons 7 e paard zijn we gisteren gaan ophalen in Zeeland.
Haar naam is Bay, ze is een Quarter van 21 jaar oud , kerngezond, en ze moest plotseling weg wegens scheiding.
We hebben haar geschonken gekregen, zoals nog 4 van onze overige paarden. Wij zijn daar heel trots op. Er heeft iemand € 500,- slachtprijs voor haar geboden maar ze heeft bij ons een nieuwe kans gekregen.

Nu zal ze meehelepen kinderen te 'vormen' en mensen die in geestelijke moeilijkheden verkeren weer gezond te maken, een taak waarvan ik verwacht dat ze zich er helemaal aan zal geven. Op haar gemakje, in haar tempo, aangepast aan haar leeftijd, met onze steun achter haar en waarvan zij zal weten dat wij haar welzijn bewaken. Voor het eerst in haar leven hoeft zij geen wedstrijden meer te rijden, hoeft zij zich niet te bewijzen, mag zij zonder bit 'zijn' wie zij wil zijn, omgeven door andere paarden, in rust en ruimte.
Door mensen die haar de kans geven nog iets van haar leven te maken.
Zodat ze niet roemloos en onbekend in het slachthuis zal belanden.

Als ik zie hoe onze Haflinger, Stef er altijd voor ons is, ons nooit teleur stelt en altijd belangeloos meehelpt in de lessen kan ik alleen maar zeggen dat ik trots ben op hem en mijn paarden.
Zo hebben wij er nog een paar meer.En ieder paard heeft zijn kwaliteiten.

Wij zijn een team.
Zij werken voor ons en in ruil daarvoor geven wij hun comfort en bescherming. Zonder onze paarden hadden onze 4 kinderen en wij niks te eten en liepen wij nu nog in lompen gehuld.
Maar ook zouden een aantal van onze bijna 8 paarden - ons veulen staat op het punt geboren te worden- allang naar het slachthuis zijn gegaan.
Omdat een aantal van hun afgedankt werd.
Wat was je liever geweest???????

Bedenk je , Trudy, dat je pas kritiek kunt leveren wanneer je met eigen ogen gezien hebt hoe het er hieraan toe gaat. En ik vertrouw erop dat je dan zult zien dat paarden heel realistisch in staat zijn om je een spiegel voor te houden.

Ondanks je vele aanvallen en kritiek op mij wil ik je toch laten weten dat je welkom bent hier. In het belang van onze paarden !

Groet, Pien, Ja c k

BD
Cherokee
Stef
Izzy
Holly
Winner
Bay

Gregoor Lendfers schreef op donderdag, 31 maart 2005, 12:28:


Gaaaaaaaaaaaaap.............. Gaap
Maak je me wakker als ik snurk?
Pien

Nick Altena schreef op donderdag, 7 april 2005, 12:50:


Nick, wat ben je toch een lieverd
Om hier even op in te haken met een paar aanvullingen van mijn kant:

Ons centrum zou ik geen manege willen noemen, ik vind dat te beperkt voor wat wij voor ogen hebben. Je zou het eerder een centrum voor bewustwording en educatie kunnen noemen waar het paardrijden slechts een onderdeel is van een groter geheel.

J a c k en ik geven net zo veel cursussen en voorlichting over hoe je ook op een andere dan de traditionele manier met paarden kunt (leren) omgaan. Kinderen zijn de volwassenen van de toekomst en niks is leuker dan vanaf de grond te leren communiceren met een paard, of gewoon lekker poetsen, wandelen of spelen. Maar ook mensen met angsten, trauma's of gewoon iemand die lekker een uurtje wil ontspannen na een hele week hard werken achter een buro.

Te paard de natuur verkennen, picknicken, of luisteren naar iemand die iets zinvols uit te dragen heeft, ach, er is zoveel naast dat lesgebeuren....
We zijn dit gaan doen opdat de paarden niet méér hoefden te werken dan wij goed achten voor ze, en toch kun je op die manier een heleboel uitdragen, in de hoop dat er mensen zijn die gaan nadenken en bewust worden, want dat is een grotere klus dan iemand technisch te leren paardrijden.
Ik zie mijn paarden nog altijd heel blij meegaan hoor....

Wat jouw verhaal betreft, Trudy; het raakt me niet.
Bespaar jezelf de energie en de ergernis om mij iedere keer proberen in een kwaad daglicht te zetten.
Ik vind dat je pas recht van spreken hebt als je je de moeite genomen hebt om een keer te komen kijken. Als je dan afkeurt waarmee wij bezig zijn, dan heb je werkelijk iets in handen.

Ik merk dat je mijn berichten maar half leest , zo zou je kunnen lezen dat wij ons er sterk voor inzetten mensen te laten zien dat je ook prima zonder bit rijden kunt, en dat er veel meer is dan alleen het 'jezelf op de rug van een paard te parkeren'. Maarja, dat wil jij blijkbaar niet horen.

Ik vind het heel beperkt hoe je denkt en hoe je je op een dusdanig agressieve manier uit, zo erg zelfs dat je jezelf de naam 'forumgek' hebt toebedeeld. Als je je afvraagt waarom mensen je niet serieus nemen, welnu : lees je eigen berichten maar eens terug, met behulp van de zoekfunctie....
Ik heb wel weer genoeg gezegd zo.
Ik ga verder niet in op je aantijgingen, voor mij de moeite niet waard!

Pien

Trudy schreef :

Ik heb me inderdaad nooit met jouw drukpuntentopic bemoeid
en al zeker niks weggelachen.
Heb het Ilona ook maar eens gevraagd, zij kan het zich ook niet herinneren. Pien

Gregoor Lendfers schreef op donderdag, 14 april 2005, 21:27:


Hoi Gregoor.
Het beste is als je verschillende soorten ondergrond kunt aanleggen, zowel hard als zacht.
Wij hebben in de inloopstal een betonnen vloer met betonnen uitloop. Vervolgens een strook vuursteen-puin waarover de paarden moeten als ze naar buiten gaan (of naar binnen willen, zo U wenst). In de paddock zelf ligt zand ( en modder), de wei is gras, we hebben een strook grindtegels en kapot gestampte dakpannen. Ze glijden niet uit over de tegels want ze hebben geen ijzers.

De paarden kunnen liggen in het zand, behalve Holly, die in de inloopstal een gedeelte stro heeft omdat ze vorige week al had moeten bevallen.

Bay voeren we expres bovenop het vuursteen-puin, dat doet haar hoeven goed.

Als ik mocht kiezen zou ik een groot gedeelte platgewalst puin willen, een lange strook of een pad, en een stuk beton, maar dan wel afgewisseld met zand om te liggen en te rollen.

Wij hebben het terrein zo ingericht dat de paarden overdag in de buitenbak hooi vinden, over het pad naar de drinkbaden in de paddock moeten, terwijl de mineralensteen weer ergens anders hangt. Daarbij moeten ze over de verschillende ondergronden lopen, net als bij het uit rijden gaan, dat komt allemaal hun hoeven ten goede.

(Gaat het nog door trouwens, de 24 e?)

Pien