Sandra van Bommel schreef op vrijdag 4 mei 2012, 9:53:


Al het natuurlijke, bij het paard passende, gedrag gedesensibiliseerd, weggeclickerd of hoe je het ook wilt noemen, zodat er een perfect luisterend maar "doods" paard tegenover je staat die overgeconditioneerd is en op verzoek zijn kunstjes vertoont ... allemaal naar de maatstaven van ons mensen.
Persoonlijk vind ik dit niets, een paard moet vooral paard zijn en ja ... daar hoort zijn paardengedrag nu eenmaal bij. Het is aan ons om dat te herkennen en daar mee om te gaan, niet het paard moet zich aanpassen aan onze ideeën omtrent wat "natuurlijk" gedrag is.

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 4 mei 2012, 10:02:


Spierspanning is zo'n beetje het enige waar ik op let ... met name de benen (voorbenen). Daarna zie je, als het echt freaky wordt, de rest volgen ... oren, ogen, hoofd etc. Maar de eerste signalen zijn: spierspanning! Kijk maar eens goed, ook in de wei ... als er ergens op het terrein "iets" is, zie je één van de voorbenen onder spanning komen, direct gevolgd door een oor ... als het echt iets is wat alarmerend zou kunnen worden ... gevolgd door hoofd omhoog en de rest staat onder spanning ... ready to take off! Tenminste, zo interpreteer ik het ... wellicht volledig verkeerd, maar ze tonen bij mij niet echt overspannen!

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 4 mei 2012, 11:16:


Ik schrijf nergens dat een clickergetraind paard doods is ... ik schrijf wel dat het overconditioneren een "doods" paard geeft. Volgens mij schrijf jij exact hetzelfde.

Spirithorses schreef op maandag 7 mei 2012, 8:50:


Ik vind dit een beetje moeilijk te geloven allemaal ... te meer omdat er ook overal geschreven en beweerd wordt dat dieren maar een zeer korte termijn geheugen hebben. Wil je ze iets aanleren dan moet je binnen 2 seconden belonen, anders beloon je iets anders. Dat een paard gaat staan gapen na een gevaarlijke rit om de rit te verwerken, vind ik dus moeilijk te geloven ... dat het ontspanning kan zijn, vind ik eerder aannemelijk, hoewel dat ook niet bewezen is.

Gapen bij mensen kan al niet netjes worden uitgelegd en de oorzaak al niet worden gevonden. Er worden allerlei oorzaken/veronderstellingen voor gegeven, maar geen enkele is bewezen. Laat staan bij paarden.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Geeuwreflex

Sandra van Bommel schreef op maandag 7 mei 2012, 9:33:


Ik heb dat nog niet gezien. Bij plotselinge spannende dingen wel spierspanning door het hele lijf en zich "schrap" zetten om te vertrekken; snorkelende geluiden ... maar geen gapen.
Nadat het spannende moment is verdwenen, zie ik ontspanning door het hele lijf, hoofd laag en gevolgd door "proesten". Ik zie gapen niet als teken van spanning, maar echt als een teken van ontspanning, vermoeidheid of verveling. Het is een reflex van de ademhalingsspieren; ik weiger te geloven dat het bij dieren totaal anders werkt. Nogmaals, oorzaak weet de wetenschap niet; er zijn een boel veronderstellingen oftewel interpretaties.
Als een paard een scheet laat, dan kan hij ook gewoon in de weg zitten hé?

Sandra van Bommel schreef op zondag 13 mei 2012, 21:22:

Je zou je eens moeten verdiepen hoe zwaar en frustrerend een maagband is! Dat is absoluut geen kleinigheid en gaat een zwaar psychologisch traject aan vooraf. Als een graaskorf echt met een maagband is te vergelijken, dan is het zwaar afzien voor een paard.