Mandyc schreef op zondag 6 mei 2012, 8:32:



Dat zou idd ook kunnen. Sinds Niek nu een maandje weg is wordt Quib duidelijk meer zichzelf en is hij minder gestresst. We zijn nu flink aan het oefenen met beleefd voetjes geven, gewoon stil blijven staan, mij niet voorbij lopen omdat snelwandelen nu eenmaal zijn ding is etc.
Het kwartje begint langzaam te vallen en gisteren heb ik ook geen gaap gezien.

_____________________________________________
Je bent niet verantwoordelijk voor het hoofd dat je
kreeg, wel voor het gezicht dat je trekt

Christel Provaas schreef op zondag 6 mei 2012, 21:06:


Dat is hier denk ik niet het geval. Hij glimt als een spiegel, heeft goede mest, komt lekker aan sinds hij weer op de wei staat. Nee, het zal toch iets meer met onzekerheid te maken hebben.

_____________________________________________
Je bent niet verantwoordelijk voor het hoofd dat je
kreeg, wel voor het gezicht dat je trekt

Ilma Meijer schreef op zondag 6 mei 2012, 22:50:


Waar is Niek naartoe?

toch eigenlijk boeiend.... ik merk dat ik er nu heel erg op ga letten.
Zie ze overigens ook ooit in de wei staan en wat kauwen (buiten wanneer ze gras eten dus )

Gapen wordt als onwenselijk gezien, maar volgens mij is dat niet altijd (als ik erover nadenk) En dan doel ik op een situatie met stress van buitenaf die je niet kunt voorkomen.

Stel er gebeurd iets onderweg of paard raakt om wat voor reden dan ook in paniek en denkt dat het opgevreten gaat worden door bv een link kijkende vuilnisbak. Ik noem maar iets...
Het schiet volledig in de stress.

Op dat moment betekent gapen dat de ontspanning weer komt. Dat paard erop vertrouwd dat het toch niet zijn laatste minuut meemaakt.
Lijkt me dat je op dat moment als eigenaar beseft dat het paard zijn angst/paniek heeft overwonnen en het gapen als positief kan worden opgevat.
(je kon de stress immers niet voorkomen)

Sandra van Bommel schreef :


Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit een van mijn paarden heb zien gapen na een moment zoals jij nu beschrijft. Eerder achteraf na zo'n 'gevaarlijke' rit, terug in de paddock, maar nooit op het moment zelf. Meteen na zo'n incident zelf zie ik wel kauwen/likken.

Spirithorses schreef op maandag 7 mei 2012, 8:50:


Ik bedoel ook niet op het moment van spanning, maar uiteraard erna.
Ik heb het wel gezien.
Ik heb het met silja wel vaker gezien
Na een moment van heftige stress door iets van buitenaf (kan ook gewoon in de wei gebeuren) echt een hele tijd staan te gapen.

Kauwen en slikken heb ik idd ook gezien, na een 'stress' moment omdat ze ergens bang over waren.
Maar na heftige paniek zag ik vooral uitgebreid en lang gapen. (en dan was de stress dus weg)

Spirithorses schreef op maandag 7 mei 2012, 8:50:


Ik vind dit een beetje moeilijk te geloven allemaal ... te meer omdat er ook overal geschreven en beweerd wordt dat dieren maar een zeer korte termijn geheugen hebben. Wil je ze iets aanleren dan moet je binnen 2 seconden belonen, anders beloon je iets anders. Dat een paard gaat staan gapen na een gevaarlijke rit om de rit te verwerken, vind ik dus moeilijk te geloven ... dat het ontspanning kan zijn, vind ik eerder aannemelijk, hoewel dat ook niet bewezen is.

Gapen bij mensen kan al niet netjes worden uitgelegd en de oorzaak al niet worden gevonden. Er worden allerlei oorzaken/veronderstellingen voor gegeven, maar geen enkele is bewezen. Laat staan bij paarden.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Geeuwreflex

Anja Seijn schreef op maandag 7 mei 2012, 9:27:


Nou ja, dat op zich niet.
Als de hele rit gepaard ging met spanningen, dan kan ik mij voorstellen dat de ontlading middels gapen plaats vind in de paddock. Dan zijn ze thuis en durven ze de spanning los te laten.

Ik denk echter wel dat het ook meteen na een spanningsituatie kan voorkomen (heb dat ook gezien) als die situatie erg moment-gericht is. (iets wat plotseling gebeurd)

Sandra van Bommel schreef op maandag 7 mei 2012, 9:33:


Ik heb dat nog niet gezien. Bij plotselinge spannende dingen wel spierspanning door het hele lijf en zich "schrap" zetten om te vertrekken; snorkelende geluiden ... maar geen gapen.
Nadat het spannende moment is verdwenen, zie ik ontspanning door het hele lijf, hoofd laag en gevolgd door "proesten". Ik zie gapen niet als teken van spanning, maar echt als een teken van ontspanning, vermoeidheid of verveling. Het is een reflex van de ademhalingsspieren; ik weiger te geloven dat het bij dieren totaal anders werkt. Nogmaals, oorzaak weet de wetenschap niet; er zijn een boel veronderstellingen oftewel interpretaties.
Als een paard een scheet laat, dan kan hij ook gewoon in de weg zitten hé?

Gapen komt voort een gevoel in het lichaam, dat kan ongemak zijn, zoals pijn, om zichzelf een beter gevoel te geven, het overlevings instinct.
Het kan ook een reactie zijn op wat anders in het lichaam, zoals het mentale aspect. Ook dan kan een gaap voor verlichting zorgen.
Het signaal wat er zich afspeelt in het lichaam wordt doorgegeven naar de hersenen en daar kan een gaap uit voortkomen.
Gapen is een gedrag wat een gevoel met zich meebrengt, dat gevoel is een reactie op de gaap van het lichaam, het lichaam wordt er beter van. Een zelf "herstellende" reactie van het lichaam of verbetering is beter gezegt.

Ik zie gapen als iets "positiefs", het is voor de omstanders duidelijk te zien, dus een signaal, een signaal wat werkt aan verbetering van de sfeer en voor het lichaam. We komen iets aan de weet waar we op kunnen gaan letten, om ook vanuit onszelf voor verbetering te gaan zorgen.
Gaan we de gaap negeren kan het een probleem zijn wat escaleert, mentaal of misschien fysiek.

Anja Seijn schreef op maandag 7 mei 2012, 9:59:

Ik ben bang dat je mij verkeerd begrijpt. Misschien drukte ik mij niet goed uit.
Ik heb het over gapen na een spannende gebeurtenis. Niet tijdens.
Dus direct NA een heel erg spannend moment, als het paard weer ontspant.
Zelf zie ik het dan min of meer als oversprongsgedrag/afvloeien spanning.