Oh ja, ik zal behoorlijk wat moeten bijspijkeren. Niet erg. Daar ga ik voor op les.
Mijn paarden zijn helemaal niet opgeleidt

Silja is een koudbloeddraver en kende eigenlijk niets anders toen ze hier kwam. Inmiddels is ze wel in de bossen gereden in stap en korte drafjes, maar dan loopt ze eigenlijk vanzelf. In de wei iets doen is andere koek. Ze ziet er absoluut niet het nut van in om in de wei rondjes te lopen (heb geen bak) en dat laat ze ook duidelijk merken.
In mijn parelliverleden en ook daarna nog wel wat gerommeld in de wei met d'r (alleen in stap), maar ze had de ijver van iemand die al zes maanden dood was. Schoot niet zo op. Haar onder druk zetten, betekent serieus herrie in de keet. Haha.
Ik heb alles laten vallen en ben opnieuw begonnen, omdat ik het bij nader inzien niet logisch vond voor haar om te reageren op aangelegde benen en andere hulpen, terwijl ze het eigenlijk nooit echt van de basis heeft geleerd, reeds 16 is en de neus vol heeft van dingen te 'moeten' doen. Dat opnieuw beginnen, doe ik met de clicker.
Ik dacht eigenlijk al voorheen dat ik met de clicker werkte, maar betrapte mijzelf erop dat ik niet behoorlijk in kleine stapjes werkte, teveel van haar verwachtte en toch nog wel geneigd was meer druk te gebruiken dan ik wilde.
Nu ben ik dus begonnen met benen aanleggen, in beweging komen=click en belonen. Waar ze heen gaat en in welke houding e.d. doet er niet toe. Als dat goed gaat wil ik wat meer ijver gaan inbouwen dmv van target naar target te gaan. en dan stilaan criteria voor criteria verder.

Hälga heeft altijd alleen in de bossen gecrossd en weet alleen dat hard trekken ho is (of zoiets) Ze reageert slecht op lichte hulpen vanuit het zadel (eerst ook op de grond, maar dat is al aardig bijgeschaafd) en is net een tank. Met haar werk ik aan het tegenover gestelde; Dus stoppen op lichte cue.

Kortom ze hebben geen 'engelse' basis. Ze hebben eigenlijk niets.
En voor de rest... ik heb geen haast. Als ik de rest van hun leven bezig ben met onnozele zaken... so what? Als we maar lol hebben.
Sil loopt voor het eerst niet meer weg als ze het hoofdstel ziet. Dat is veel waard.

Ik denk alleen dat de buren mij niet voor vol aanzien... ga ik rijden, zit ik er maar een kwartiertje op en sta ik ook nog een groot deel van de tijd stil en geef mijn paard snoepjes.