Heb zoiets idd ook ergens gehoord/gelezen en hoop dat het goed uitpakt.
Hoe dan ook kan ik nu nooit meer spijt hebben omdat ik niets heb geprobeerd.

Leuk zeg, en durven!
Houd je ons op de hoogte van je avonturen? Lijkt me leuk om te lezen (en weg te dromen )
Elk paard heeft recht op een staart

Ga mijn best doen om een blog bij te houden.

Het loopt niet altijd zo goed, ik heb het ook gedaan, MAAR ik ben in ieder geval niet meer ongelukkig in de baan die ik had, heel veel wijzer geworden en heb het ook overleefd, met al mijn dieren erbij...Ik zou toch zeggen, Ga ervoor!!! (met hoofdletter, ja)
Groetjes Marlies

Ik ga toch even een kritische kanttekening plaatsen. Voor jou is het hartstikke leuk natuurlijk. Maar hoe leuk is het voor je paard om bij z'n maatjes vandaan te moeten, 14 h in een rammelend hokje te staan en daarna op een wildvreemde plek geparkeerd te worden?

Mijn moeder, die absoluut NIETS met paarden heeft, heeft mij verboden om meer dan een half uur te rijden met de trailer. Ze vindt paarden in een trailer zetten dierenmishandeling. Eerst vond ik het maar overdreven, maar nu ik er bij nadenk is het voor die arme beesten een heel offer; als vluchtdier gekluisterd staan in een rammelend hokje waar je weinig in kunt zien, laat staan bewegen.....

mirel schreef op maandag 14 mei 2012, 12:36:


Jazeker heeft dat meerwaarde!
Ik ben indertijd van Friesland naar Zuid-Limburg verhuisd.
Met 2 paarden.
Mijn Haf was vervoer gewend, altijd heel braaf op de trailer, maar kwam er wel vaak bezweet en leeg-gescheten uit als ze er alleen op moest: ze vond het eng.
Maar nu met een 2e paard erbij was er geen enkel probleem, niks zweten of poepen.
Terwijl ze het andere paard nog maar net kende: ze hadden vantevoren een week bij elkaar gestaan.

Goed trouwens dat je die stap hebt durven nemen!! Ook al zal het niet altijd gemakkelijk zijn misschien, wedden dat je er nooit spijt van krijgt!?

Coralie schreef op woensdag 16 mei 2012, 8:47:

BEn er van overtuigd dat ik hier vast wel een keer spijt van krijg maar dat ik nog veel meer spijt ga krijgen als ik deze stap niet waag

Uiteraard had ik van jou Arabesk een kritische noot verwacht.
Je slaat de spijker op zijn kop en dat is precies ook mijn grote zorg. Aan de andere kant ga ik niet voor een weekje maar voor een paar maanden. En Storm staat niet op een plek waar ik hem maanden achter kan laten zonder mijn zorg. Dat is dus mijn dilema plus dat ik hem natuurlijk heel erg graag bij me wil hebben.
Ben me er heel erg van bewust dat ik voor hem heel erg veel overhoop haal is dat eerlijk... waarschijnlijk niet.
Worstel dus wel degelijk een beetje met dit probleem.

mirel schreef op woensdag 16 mei 2012, 9:52:

Hier is ooit iemand regelrecht uit Noord-Holland gekomen met 1 paard in 'n 2-paards trailer. Waren 3 chauffeurs, ze hebben in 1 stuk doorgereden. Paard is er onderweg dus niet uitgeweest. Paard had goed gedronken, hooi gegeten, zag er comfortabel uit.
Natuurlijk wel moe... want we praten hier wel over zo'n slordige 2500 km.
Ook dit paard is (bij 'n kennis van ons) hier ongeveer een half jaar geweest.
Het zag er niet naar uit dat er problemen waren voor het dier. Natuurlijk moet je zo'n dier wel eventjes een paar dagen laten 'bijkomen' van de reis. Logisch.

Persoonlijk zou ik wel 1 of 2 tussenstops maken denk ik. Als je tenminste per trailer reist. Met een vrachtwagen is dat niet noodzakelijk.
Met tussenstop bedoel ik echt paard eruit, nachtje ergens grazen of in 'n paddock of zo...

Verder: tof wat je gaat doen! Hou je ons op de hoogte?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Hoi Mirel,

Wat leuk dat je je droom gaat waarmaken! Ik heb niet veel ervaring met het vervoeren van paarden over lange afstanden, maar ik denk dat het wel goed komt als ik de voorgaande reacties lees. Ik ben bezig met het verwezenlijken van een soortgelijke droom, jouw bericht inspireert me om daar vooral mee door te gaan

Heel veel succes en plezier, en houd ons op de hoogte

Hey Fem,

Je maakt me nieuwsdierig naar jouw droom.
Wil je hem delen? Mag per PB. Weet natuurlijk niet of het allemaal gaat lukken maar kan achteraf nooit spijt hebben en denken had ik maar....
En hoe dan ook is het een enorme ervaring. Vind het spannend maar elke reis is begonnen met eerste stap, een idee.

Groetjes Mirella

2500 km dat is de dubbele afstand.
Wat een eind!
Uiteraard snap ik dat hij bij moet komen. Hij gaat daar lekker de wei op, lekker lopen, en bewegen. Pas als alles oke is gaat hij de kudde in.

Moet eerlijk zeggen dat jullie opbeurende berichten me wel goed doen.

Dank daarvoor!

mirel schreef op woensdag 16 mei 2012, 9:52:


Wie weet geef je hem hiermee wel een groot cadeau!!!
Wordt het voor hem een positieve ervaring waar hij je eeuwig dankbaar voor zal blijven...

Paarden zijn trekdieren, die zijn niet zo vies van verandering. Als je m maar de tijd geeft om rustig te wennen en alles te verwerken.

mirel schreef op woensdag 16 mei 2012, 11:19:


nog een opbeurend berichtje: ik heb al heel wat keren in mijn leven het roer omgegooid, niet zozeer omdat ik het oude niet meer leuk vond maar omdat ik iets interessant nieuws tegenkwam. Al van heel wat banen ontslag genomen vanwege een nwe uitdaging. Nooit spijt gehad. Nooit gedacht dat ik ooit een paardenopvang zou hebben. (nu neem ik overigens geen nwe paarden meer op, wat ik heb mag blijven (nog 9)

over vervoer kan ik niets zinnigs zeggen... over passie wel.
Ik heb net als joop ook al heel wat keren het roer omgegooid en er nooit spijt van gehad. Soms is het top, soms niet. Maar je leert er altijd van, wordt altijd een ervaring rijker en je blijft nooit met de gedachten zitten 'Had ik maar.....'

Ik heb meer respect voor de mensen die hun hart volgen en het gewoon proberen, dan al die mensen die blijven zeuren over het leven wat ze leiden en over wat ze hadden willen doen, maar een hele rits excuses hebben om de stap niet te nemen, als de kans zich voordoet...

Voor zover kansen zich voordoen, dan. Meestal moet je die kansen gewoon zelf creeeren.