Hoi Mirel,

Wat leuk dat je je droom gaat waarmaken! Ik heb niet veel ervaring met het vervoeren van paarden over lange afstanden, maar ik denk dat het wel goed komt als ik de voorgaande reacties lees. Ik ben bezig met het verwezenlijken van een soortgelijke droom, jouw bericht inspireert me om daar vooral mee door te gaan

Heel veel succes en plezier, en houd ons op de hoogte

Hey Fem,

Je maakt me nieuwsdierig naar jouw droom.
Wil je hem delen? Mag per PB. Weet natuurlijk niet of het allemaal gaat lukken maar kan achteraf nooit spijt hebben en denken had ik maar....
En hoe dan ook is het een enorme ervaring. Vind het spannend maar elke reis is begonnen met eerste stap, een idee.

Groetjes Mirella

2500 km dat is de dubbele afstand.
Wat een eind!
Uiteraard snap ik dat hij bij moet komen. Hij gaat daar lekker de wei op, lekker lopen, en bewegen. Pas als alles oke is gaat hij de kudde in.

Moet eerlijk zeggen dat jullie opbeurende berichten me wel goed doen.

Dank daarvoor!

mirel schreef op woensdag 16 mei 2012, 9:52:


Wie weet geef je hem hiermee wel een groot cadeau!!!
Wordt het voor hem een positieve ervaring waar hij je eeuwig dankbaar voor zal blijven...

Paarden zijn trekdieren, die zijn niet zo vies van verandering. Als je m maar de tijd geeft om rustig te wennen en alles te verwerken.

mirel schreef op woensdag 16 mei 2012, 11:19:


nog een opbeurend berichtje: ik heb al heel wat keren in mijn leven het roer omgegooid, niet zozeer omdat ik het oude niet meer leuk vond maar omdat ik iets interessant nieuws tegenkwam. Al van heel wat banen ontslag genomen vanwege een nwe uitdaging. Nooit spijt gehad. Nooit gedacht dat ik ooit een paardenopvang zou hebben. (nu neem ik overigens geen nwe paarden meer op, wat ik heb mag blijven (nog 9)

over vervoer kan ik niets zinnigs zeggen... over passie wel.
Ik heb net als joop ook al heel wat keren het roer omgegooid en er nooit spijt van gehad. Soms is het top, soms niet. Maar je leert er altijd van, wordt altijd een ervaring rijker en je blijft nooit met de gedachten zitten 'Had ik maar.....'

Ik heb meer respect voor de mensen die hun hart volgen en het gewoon proberen, dan al die mensen die blijven zeuren over het leven wat ze leiden en over wat ze hadden willen doen, maar een hele rits excuses hebben om de stap niet te nemen, als de kans zich voordoet...

Voor zover kansen zich voordoen, dan. Meestal moet je die kansen gewoon zelf creeeren.