Christel Provaas schreef op maandag 4 juni 2012, 19:53:


Meerdere redenen, uiteraard. Hebben jullie even de tijd ?

In 2004 kochten we de wei voor ons huis. Mogelijk omdat buurboer ons dat gunde en we twee mini-mensen-mannen hadden (lekker ruimte extra voor ze, misschien poonietje?), we het roestige 100-jarige zeilschip van de hand hadden gedaan en ik uit een gezin kom waar vader en zusje hinniken en briesen...

Ik ging lessen op naburige manege en brak in les acht, dierendag 2004 - in volle galop eraf in de bocht - mijn linker bovenarm zo netjes dat na 2 operaties 't ding nu 40 graden scheef naar buiten, aan m'n lichaam zit, met een plaat op het bot en naar mijn mening 7 imbus-schroeffies. Als ik 's nachts 'op links' heb gelegen heb ik altijd 's morgens 7 regelmatige blauwe mini-rondjes aan de binnenkant arm. Arm is wel sterk, 20 kilo balen geen probleem, maar met Siggy naar links gaan, moet ik haar, hoewel bitloos, toch af en toe met de rechterhand aan de linkerteugel aangeven. pff... Voor Sig ben ik 'als een baksteen' gevallen' tijdens de revalidatie in 2005. Gekocht, natuurlijk, hoewel streskip met overbeet.

Cool kwam als 1,5 jarige als maatje voor Sig , is te vroeg, bijna 4 jaar, maar binnen een maand en zonder druk, ingereden. Heb haar thuis denk ik 6 x een kwartiertje, bitloos onder het zadel gehad.Toen we thuis de bak/paddock van 16 bij 32 meter af hadden en er een schuilstal aan bouwden, gleed ons kaleutertje in spreidstand met de achterbenen uit, van schrik bij bekijken schuilstal, en bleek ze rechts achter haar korte bilspier te hebben doorgescheurd (!). Pijnstilling, 'raar' knikje rechts achter net boven de koot bij stoppen en aan galopperen. DA zei toen 'einde verhaal', atactisch 'plaatje', maar omdat ons bloedmooie meisje na 2 maanden geen pijn meer aangaf, kon ik het niet. Dat einde verhaal.

Binnen een half jaar na haar ongeluk steigerde ze voor 't eerst tegen Siggy vanwege hooi-voorrang en toen wisten we dat het een goede beslissing was geweest haar te laten genezen.

En toen werd 2,5 jaar terug mijn lief ziek, de mannekes worden kerels - ik ben een super chauffeur - , mijn vader van inmiddels 82 vraagt aandacht waar hij recht op heeft, ik werk me een slag in de rondte (tekstbureau aan huis) om gezin, Old English Mastiffs en bonte knollen aan het (vr)eten te houden en zijn de paardenmeisjes inmiddels 'op zomerkamp' bij diezelfde buurboer. Ze struinen en hap-stappen op een stuk land achter zijn oude melkvee stallen, met kniehoog onkruid, een stromende sloot om te drinken, beton plaat, klauterwerk over gevallen takken en nog zeker 3 weken vreten! Thuiswei en wei achter onze paddock/bak worden weer vol groen, dus de meiden komen niks tekort voorlopig. We poetsen en grondwerken samen en Cooltje blijft met haar korte manen en gedrag echt een kleuter. Ondanks haar 7 jaar.

Lief knapt op, langzaam, en de kids 'hoeven' in de zomervakantie niks, waardoor ik de stille hoop heb meiseke straks toch onder het zadel te krijgen. Of iig meer in de hand, want getuige mijn stukjes ervaring gericht aan Els en haar kleine 'monstertje' met halstergedoe en andere ellende, ben ik wezenloos verslingerd aan dit paintje (van lief, overigens) dat ± 1.50 meter zou worden en inmiddels weer gegroeid is, tot boven Siggy d'r schoft van 1.62.

Kortom, ik blijf beginner en gelukkig is Cool dat ook. 'T Komt wel, dat rijden, want ik leer nog dagelijks van mijn meiden en ze brengen ook vooral 'rust'!

Duidelijk?

Vergaelen Tanja schreef op maandag 4 juni 2012, 18:42:


Geen twijfel of je het beste met je paard voor hebt en er goed voor zorgt. Het probleem is dat je paard niet goed loopt en wat je daaraan zou kunnen doen. 1 van de opties is: afstappen van het idee dat je langere ritten met hem moet kunnen maken dit jaar en je doelstelling verlegt naar wat wel mogelijk is. Je kan moeilijk verwachten dat iemand hier zegt: sla er maar ijzers onder en kijk maar waar het schip strand.

Nils Vellinga schreef op maandag 4 juni 2012, 14:46:


Ik heb gelijkaardige ervaringen.
Mijn eigen paard kon ik vanaf dag 1 in galop over de meest idiote ondergronden sturen. Ze gaf geen kik. Haar hoeven hebben misschien niet dé 'ideale' vorm maar ze zijn wel steenhard en erg functioneel. Ik moet er eigenlijk nooit rekening mee houden.

En dan zie ik bijvoorbeeld ook een 3 jarig paard, niet ingereden. Altijd extensief gehouden in kuddeverband, op de weide met een steenpuinpad waar hij regelmatig overheen moet. En verder helemaal gezond. Alleen de hoeven van dat paard vallen er zowat onderuit. Net alsof ze plat geduwd worden onder zijn gewicht met scheuren tot in de kroonrand. Zelfs op egale ondergrond loopt hij gevoelig.
Misschien toch ook wel enige genetische aanleg? Hij had vanaf veulen al slechte voeten wordt gezegd. En zijn moeder staat ook niet bepaald bekend om de schitterende kwaliteit van haar onderstel. Het zal maar net jou paard wezen...

Natuurlijk zie je grote verschillen in kwaliteit voet maar misschien in dit geval ondergeschoven voeten en lange tenen en dus achterstallig onderhoud?
Een verhard pad waar 'regelmatig' overgelopen wordt? In welke verhouding staat dat met de lekkere zachte wei?

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Piet schreef op dinsdag 5 juni 2012, 11:58:


Tja, geen idee. De andere jonge paarden hebben allemaal normale hoeven, dus dan mag je waarschijnlijk wel aannemen dat 'het voldoet' in normale omstandigheden?
Foute bekapping of hoefijzerschade etc... dan heb je misschien nog wel perspectief om er verbetering in te krijgen. Maar als je deze 3-jarige z'n voeten ziet, vraag ik mij serieus af of er ooit iets van te maken valt. En zo zullen er nog wel paarden zijn?
No feet no horse, kan je zo wel erg letterlijk nemen.

Ans Jondral schreef op dinsdag 5 juni 2012, 14:34:


Wat je zegt! No feet no horse. Terug naar de Romeinen toen een paard met goede voeten veel duurder was dan eenzelfde met mindere voeten. . Maar een beschrijving lees je helemaal nooit in advertenties, ook hier op PN niet. Ok, ze worden dan soms wel natuurlijk bekapt en lopen blootsvoets, maar verder?
Als ik ooit nog een paard zou kopen, dan waren goede voeten met een goede vorm en sterke hielen een absoluut vereiste. Belangrijker dan wat ie wel of niet zou kunnen.

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

hoi
m'n Ijslander heeft mooie hoeven, keihard, maar toch verkiest ze de berm wanneer ze teveel kiezeltjes voelt.
Als ik haar wel met hoefschoenen rijd, loopt ze gewoon over de steentjes, maar liefst gewoon in stap. Om een drafje, een tölt of een rentelgang of galopje te rijden (alle versnellingen dus), dan gaat dit het beste op grasweggetjes of zandweggetjes die vlak liggen.

Ach, ik laat haar rustig stappen over wat ruwere ondergrond, nooit haast bij, we wisselen af tussen wandelen met en zonder schoenen. Die tochtjes zonder schoenen zijn inderdaad véél langzamer op de kiezelige stukken , maar wat geeft dat? Ik neem zoveel mogelijk zachte wegen zonder de schoenen en we zijn dan inderdaad veel beperkter in de wandelroute, ardense ondergrond is zelden zacht!! Mijn DROOM is de 'rock-crushers' he, maar naar het schijnt heb je daar veel geduld voor nodig

Ik ben nog steeds heel content van de schoentjes (die joggers van het begin van deze draad he, en ik gebruik er 4 sokken van cavallo in tegen schuurplekjes), prijzig zijn die shoes wel, financieel gezien ben ik nog niet zeker dat ze nu goedkoper uitkomen dan ijzers, gezien toch wel de slijtage die er stilaan op komt... financieel...tja maar de meerwaarde om de hoeven onbeslagen te laten telt dubbel en dik mee.
Het énige pietluttige minpuntje aan de joggingshoes zijn dat ze een zompig geluid maken wanneer ze nat zijn, maar paardje heeft er geen last, dus ik ook niet . En na een natte tocht, stinken jong, die schoenen, STINKEN! haha (ik vind nooit dat een paard stinkt, maar zijn schoenen na een natte tocht, amaai, maar je kan ze in de machine wassen, wat een luxe!)
grtz wendy

Piet schreef op dinsdag 5 juni 2012, 21:36:


Helemaal mee eens!
Ik begin er niet meer aan hoor. Mocht ik ooit nog een ander paard kopen, dan laat ik ze er echt voor staan als ze ooit hoefijzers hebben gehad of zelfs maar gevoelig lopen op een oneffen harde ondergrond. Nee, ik hoef ze niet.
En toen ik papa-hengst voor mijn veulen uitzocht, is mijn blik zeker ook langs meneer zijn hoeven gepasseerd.

Eigenlijk gek hé. Mensen laten vaak paarden met 'kleinere' problemen staan omdat het mogelijk wat extra onderhoud-kosten zou opleveren. En het potentiële nieuwe sportpaard wordt voor de aankoop helemaal binnenste buiten gekeerd op zoek naar mogelijke zwakke plekken die op termijn wel eens geld zouden kunnen kosten. Of waardoor men zou kunnen vermoeden dat paardlief geen 20 jaar zal meegaan. Want zo'n beest kost natuurlijk wel een aardige duit.
Maar dat zo'n dier niet normaal op z'n eigen blote voeten kan lopen, hebben ze dan niet door of ze vinden het geen probleem. Beestje wordt uiteraard met ijzerwinkel en al gekeurd...
En die 80 à 100 euro aan ijzerwaar elke 2 maanden, worden zonder morren opgehoest. Dat is dan 400 à 600 euro jaarlijks. Makkelijk 4000 à 6000 euro op 10 jaar. Dus eigenlijk kan je elke 10 jaar wel al een heel nette en leuke jonge recreatie-sportknol kopen voor het geld dat je eronder laat nagelen...
Dan kan je beter het geld van de keuring en het geld van die hoefijzertjes in je zak steken...Dan mag hij best al voortijdig versleten zijn toch??? Je hebt je 'nieuwe' er dan toch al uit.
Dikke kans alleen dat de oude dan ook nog eens langer gaat meegaan. Of je dat een voordeel of een nadeel vindt, hangt er natuurlijk vanaf... Maar tel uit je winst!

Ans Jondral schreef op dinsdag 5 juni 2012, 22:42:


En zag je daar dan ook iets aan waardoor je kon concluderen: "puike hoeven"?
Ik vraag het alleen maar omdat mijn ervaring is dat m.b.t. stamboek keuringen dekhengsten standaard beslagen worden en er dusdanig aan de hoeven geprutst is dat er niets meer aan te zien is (en ze dus geen slechte punten voor hoeven krijgen; ook geen extreem goede waarderingen maar dat maakt ze niet uit omdat hoeven dan toch maar een ondergeschikt onderdeel van zo'n keuringsformulier zijn... ). Die ervaring van mij betreft hoofdzakelijk de ijscoos maar ik heb niet de indruk dat het elders degelijker is.
Om een en ander echt goed te kunnen beoordelen moet je kijken naar de nakomelingen van je gewilde hengst, of die goede hoeven hebben, etc. Maar dan niet op een keuring want de hengstenhouder laat, als al, natuurlijk alleen die paar nakomelingen zien waarvan hij weet dat de jury die wel OK vindt, dus moet je uitzoeken waar die allemaal uithangen en dan op reis....
Ik ben totaal afgeknapt op het hele gebeuren en vind het makkelijker om half europa af te zoeken naar een knollie dat me wel zint.

e m kraak schreef op woensdag 6 juni 2012, 5:51:


De hengst die ik gebruikt heb, is niet gekeurd. Ik ben hem bij de eigenaar thuis gaan bekijken. En daar liep hij gewoon op zijn blote voeten hoor.
Als ze hem gingen halen moest hij een stukje over asfalt en kiezel en daar liep hij gewoon overheen. + Dat hij geboren is in Portugal, waar de ondergrond wel anders is dan de drassige weiden die we hier hebben.

Maar verder vind ik dat je gelijk hebt hoor.

Er was nog een hengst die ik sterk overwoog, een PRE die veel dichter bij stond dan de Lusitano die ik uiteindelijk gebruikt heb. Ik had daar al filmpjes en foto's van gezien en van kennissen een aantal positieve verhalen over gehoord. Maar ik vroeg toen extra foto's oa. een standfoto voor ik hem zou gaan bekijken. En op die standfoto zag ik dat hij ongelijke voorvoeten had. Ik heb dan ook de moeite niet meer gedaan om te gaan kijken...

Ik heb de Cavallo simples aangeschaft voor mijn haflinger en gebruik deze enkel voor de voorvoeten. Ik ben er zeer tevreden over. Ze passen prima en doorstaan alle testen op alle ondergronden. Ze draaien niet, geen wondjes. Enige minpuntje, ze lijken nogal snel te slijten. Voor paarden met fijnere voeten heb je de cavallo sport als ik me niet vergis. De equine joggers heb ik nog niet aangekocht of uitgeprobeerd aangezien de aankoop toch wat kostelijker is. Benieuwd hoe lang ik met de cavallo's zal kunnen doen met de ommegangen in het vooruitzicht...

@ Arianne,
de cavallo's had ik vroeger ik, die waren idd best ok in hun 'draagcomfort', inderdaad sleten die zolen nogal snel, vooral vooraan aan de buitenkant. Maar na een tijd leek te slijtage wat te stabiliseren, eens ze aangepast waren aan de vorm van de hoef (ik gebruikte steeds dezelfde schoen voor dezelfde hoef).
Wat opvalt in vergelijking met cavallo's en equine joggers, is dat de joggers veel meer grip hebben. En ze zijn ook veel lichter. De slijtage is wel aanwezig, na amper 3 maanden rijden, maar dit is minder dan in de tijd van de cavallo's. De slijtage bij de joggers bij ons zit voornamelijk aan de binnenkant, ter hoogte van de hielen slijten de schoenzolen stilaan door De hielen van de hoeven van m'n paardje zijn mooi laag en niet scherp of zo, maar het is blijkbaar bij m'n paard de plek waar het meeste gewicht op komt (hiel-lander).
Aan de buitenkant van de schoenen is amper slijtage zichtbaar, maar het vooruitzicht op een gaatje ter hoogte van de hielen ...
Het zijn inderdaad prijzige dingen, die hoefschoenen, en dat geldt voor alle merken.
Ik vraag me af of er een oplossing bestaat om de slijtage aan de binnenkant op te lossen, voor de cavallo's had ik gelzolen, echter na enkele keren gebruik verkruimelden die , voornamelijk aan de hielen,...en het is ook een duur grapke die gel inlages, gemaakt om te verkopen, niet om echt te gebruiken!

Heeft iemand een idee, ik dacht vb aan dunne rubber dakbedekking, die ik dan zelf in de vorm van de schoenen zou knippen, om als zool binnenin te gebruiken ? Vastplakken met tec7 of zo? Of heeft iemand nog een idee (om de aankoop van nieuwe schoenen wat uit te kunnen stellen) Op de duur lijken ijzers nog goedkoper! Niet dat ik dit van plan ben, ik ken goed de voordelen van de onbeslagen hoef. Rock-crushen zit er nog niet in, vanmorgen maakte m'n dochter een ritje zonder schoenen, en ze zei dat het paard zo gevoelig liep , ze ging wel vooruit hoor, maar stapte veel korter, lijkt me ook niet goed te zijn voor het paardje, dus zonder schoenen kunnen we nog niet! Met schoenen aan stapt ze helemaal niet te kort, integendeel, vlot en blij paardje!
grtz
Wendy

Een stukje plaatstaal knippen en erin leggen? Heb je je paard toch op ijzer!

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Wendy, zelf een binnenzooltje maken is niet moeilijk. Schaf b.v. neopreen aan, of wat je zelf al schrijft, een rubber matje.
Het is zelfs prima om met wisselende hardheden inlegzooltjes te gaan werken, zo train je prima de voeten.
Kwestie van gewoon uitproberen ) Succes he?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

@ Christel hey idee voor verstokte ijzerfans haha , degelijk zal het wel zijn, maar de schoenen zijn zo flexibel om het hoefmechanisme te laten werken, en ze hebben geen platte, stugge vorm.

@ Wil, bedankt, k ga zeker wat uitproberen, baat het niet, schaden zal het zeker niet.
Ik heb zojuist de schoenen eens goed bestudeerd, de zolen zijn redelijk dun, maar toch van sterk duurzaam materiaal en aan de hielen zijn ze sowieso wat dikker. Dus snel een gat inlopen, zal toch niet zo snel gebeuren! K heb terug wat hoop.
Ik vraag me af wat een normale gebruikstermijn is van hoefschoenen? De vorige (cavallo's) heb ik niet lang kunnen gebruiken, omdat het paard verhuisd is, dus ik kan niet vergelijken.

groetjes