Straffen is emotioneel gebonden (en wij mensen zijn emotioneel, vooral als het niet wil lukken) en in de regel wordt het gedaan met slechte timing, want, zo zeggen veel mensen... Hij WEET dat hij iets fout heeft gedaan.
Je kunt praten als brugman, maar deze groep blijft volhouden dan een dier heel erg goed beseft dat het iets stouts heeft gedaan en dus hoeven ze ook niet zo correct te timen als met belonen.
Straffen veroorzaakt schrikgedrag bij het dier en daarmee het gevoel van macht bij de mens en is om die reden belonend. Ongeacht of de timing juist is. Zelfs beroerde trainers zien een dier in elkaar krimpen en kunnen het moment van macht genieten.

Time je bij beloning slecht, dan krijg je een vervelend dier. Duss.... werkt het volgens de betreffende trainers niet.

Ik denk dat je middels beloning veel meer met je eigen tekortkomingen wordt geconfronteerd en de meeste mensen houden daar niet zo van-
Het is tenslotte veel gemakkelijker om te geloven dat het dier iets expres heeft gedaan, ligt te klieren, weet dat het fout wat etc...
Het feit dat het meestal niet werkt (straf wordt zelden goed getimed) schijnt niet op te wegen tegen het belonende gevoel van macht/het neerleggen van schuld bij het dier.

Spirithorses schreef op maandag 16 juli 2012, 12:11:


Beweging doet ontzettend veel. Ik was daar echt goed mee bezig (al zeg ik het zelf ) en ik zag duidelijk verschil, zeker bij billy.
Week geleden echter serieus rugprobleem gekregen en een tijd niets kunnen doen (en nu nog beperkt. ) Verschil is meteen duidelijk zichtbaar.

Ik herken het wel Jaqueline. Voor mij is het ook schipperen en het lukt niet altijd met het laten werken van paarden, zoals ik dat wil. Hälga moet ook veel bewegen maar was laatst kreupel. Daarna begaf mijn rug het en die is nog niet op orde... maar goed... we blijven knokken om het goed te doen.
Valt zeker niet altijd mee.

Helaas ten onrechte gerust gesteld. De uier is nog steeds niet in orde. Het oedeem is minder, maar er lijkt een 'bal' in te zitten.
Na behandeling met pasta en injecties en daarna behandeling met ander antibiotica en zalf, (alles kunnen doen dankzij de klickertraining, die dit keer werkelijk zijn nut heeft bewezen) ziet de uier er allerminst goed uit en is vandaag na uitgebreid overleg met meerdere dierenartsen en foto's van de uier besloten dat Silja naar de kliniek moet.

Het is niet duidelijk wat er aan de hand is. Het kan een weefselverandering zijn door de ontsteking, maar andersom is ook een mogelijkheid.
Morgen om half negen moeten we met haar bij de kliniek zijn