joop schreef op donderdag 9 augustus 2012, 14:39:


Hier zit je er toch naast. Net zo goed een hele hoop gissingen.
Betreffende weide was toen amper 1 jaar in gebruik (en het jaar daarvoor opgehoogd en aangelegd door de eigenaar) 1 jaar probleemloos gebruikt en achteraf gemaaid. De lente daarop compleet (de hele 1,5 hectare) overwoekerd met wikke tot anderhalve meter hoogte.
Zo dus: http://www.mijnalbum.nl/Album=8IS84UTN
Allerminst ook een postzegel te noemen.
De eerste keer laten klepelen, maar toen is uiteraard al wat erop groeit grotendeels mee verloren gegaan. Het jaar daarop moeten spuiten omdat de weide opnieuw hard dezelfde kant uitging. (En voor het plezier doe je dat zeker niet. Al was het maar omdat het behoorlijk in de papieren loopt.) En dit jaar is ze voor 50% opnieuw gespoten op de plekken waar het er terug doorheen kwam. Het zal mij benieuwen hoe jij dit opgelost zou hebben, zonder gebruik te maken van chemische producten?

Wij hebben trouwens 3,5 hectare voor momenteel tussen de 4 à 6 paarden/pony's waarvan 2 veulens. Ik denk niet dat je kan zeggen dat wij dus enorm krap zitten qua grond en de weides overbegraasd zouden zijn. (Alles behalve want ik moet ze steeds nog laten maaien voor de winter omdat mijn paarden het niet afgegeten krijgen. Ik heb dit jaar zelfs weides die geheel niet gebruikt zullen worden.) En toch loop ik met al mijn weides wel eens tegen een punt aan dat ik niet anders kan dan in te grijpen. Meestal beperkt.
Maar ik heb nu thuis toch ook weer een halve hectare liggen die eigenlijk helemaal omgeploegd zou moeten worden, wat dan weer niet kan ondanks de stenige ondergrond. Waardoor er weer niet veel keuzes overblijven naast maaien/klepelen en volgend jaar alles stuk laten spuiten.

Maar soit, ik ben wel eens benieuwd naar jou suggesties.
Je bent altijd wel snel om te zeggen dat iets niet mag/kan maar ik heb nog geen alternatieven gezien.
Hoe zou jij een besmette weide bijvoorbeeld aanpakken? Of een weide die compleet overwoekerd is door distels en ander gespuis?

e m kraak schreef op donderdag 9 augustus 2012, 16:22:


Nee, eigenaar was er inderdaad niet blij mee. Maar dat is los van die wikke.
Loopt zelfs een rechtszaak over, dat het weer afgegraven en gezeefd zou moeten worden. (Laten we hopen van niet, want dan begint het gedoe met die wikke waarschijnlijk opnieuw.)
Voor onze paarden is het in principe een ideale weide (zolang je geen boer nodig hebt om het te bewerken, want er is niemand in de omgeving die er zijn machines aan wil wagen.) Maar een boer zou er inderdaad niet blij van worden.

e m kraak schreef op vrijdag 10 augustus 2012, 10:34:


Dan lees jij blijkbaar mijn berichten niet, want daar heb ik wel op geantwoord.
Ik vind geen boer bereid dat stuk te maaien. Zeker niet in die staat. Ik heb dat eerste jaar elke boer en loonwerker aangesproken die ik ken in de omgeving met de vraag die weide te maaien en de belofte dat ze de opbrengst voor zichzelf mochten inkuilen. (Het ging inderdaad om voederwikke. Wat volgens de boeren goed 'koeienvoer' is. Maar voor paarden giftig in grote hoeveelheden. ) Al die boeren vonden dat eerst wel een leuk plan (opbrengst was ook aanzienlijk want onder die wikke stond ook nog een massa gras. Daar was wel een pak of 40 afgekomen waarschijnlijk.) Tot ze hoorden om welke weide het precies ging.
Het is namelijk nogal algemeen bekend dat er stenen in de ondergrond zitten. En dan was er geen enkele boer die er nog zijn machines aan wilde wagen.
Op zich is die weide zeker wel te maaien hoor. Die stenen zitten vooral in de grond en liggen niet erbovenop. Mijn buurjongen maait ze bijvoorbeeld wel altijd vlak voor de winter. Maar dan is ze grotendeels afgegraasd en kan hij zien waar hij rijdt. Maar de buurjongen is allerminst een loonwerker die de machinerie en de tijd heeft, voor wat jij hier suggereert.
Uiteindelijk is ze toen geklepeld door een loonwerker. Dan was de wikke er wel af, maar met de wikke ook de rest van de opbrengst. + dat al die plantenresten als een dik pak op de bodem lagen en de groei van nieuw gras verhinderden.
En het jaar daarop kwam die wikke in dezelfde getallen terug. Zonder te spuiten hadden we toen met hetzelfde probleem gezeten. Dit jaar weer trouwens, maar nu was het beperkter en is ze maar voor ongeveer een derde gespoten.

Daarnaast moet je ook maar eens het financiële plaatje maken, van wat jij nu zegt. Als je de huur van die weide in beschouwing neemt, indien ik het gras op die weide niet kan gebruiken als 'voer' voor mijn paarden. En dan daarnaast de kosten van het klepelen/ maaien en de werkuren van de loonwerker etc... Voor een weide van die grootte zit ik dan met een verlies dat dik in de 4 cijfertjes loopt. En dat dan meerdere jaren na elkaar?
Dan kan ik mijn beesten beter allemaal ergens op pension zetten, lijkt me?
Spuiten is ook niet goedkoop, maar dan verlies ik de rest van de opbrengst tenminste niet + dat het hopelijk een eenmalige ingreep is.

Ik vind het dus op zich een goede suggestie indien het zou gaan om een beperkter stuk, zodat ik het eventueel zelf wat kan bijhouden met de bosmaaier. Of indien ik zelf over alle machines zou beschikken.
Voor een stuk grond van die omvang is dat simpelweg niet te doen.

Qwienda schreef op vrijdag 10 augustus 2012, 11:07:


Het groeit vooral laat. Je ziet het in april/mei al wel staan.
Maar het wacht tot het gras hoger gegroeid is en gaat dan op enkele weken tijd zeer explosief groeien en overwoekerd het gras compleet. Het klimt erbovenop.
Maaien/spuiten als het nog klein is, heeft naar verluid geen zin. (meermaals nagevraagd bij boeren/loonwerkers)
Maar je moet het te pakken hebben als het aan die explosieve groei bezig is. En dat is vrij laat waardoor je bij maaien de opbrengst van je weide bijna helemaal kwijt bent voor dat seizoen.

e m kraak schreef op vrijdag 10 augustus 2012, 15:52:


Nee hoor, prima zomerweide. Groot genoeg, waterput en een bouwvergunning voor een stal. Misschien niet handig om te bewerken, maar qua ondergrond, door de stenen eigenlijk best goed voor paardenvoeten. En ook 'schraal' genoeg om het overgewicht bij de paarden een beetje binnen de perken te houden.
Beetje jammer van die wikke-invasie. Maar verder zijn we er best blij mee.

Maaien, spuiten, bemesten, kalken etc... komen trouwens normaal altijd voor rekening van de huurder, net zoals alle faciliteiten die noodzakelijk zijn voor het gebruik als paardenweide. Maw omheining en als ik een stal erop wil, zal ik die zelf moeten bouwen.
In dit geval mag ik eigenlijk al 'blij' zijn dat ze al was ingezaaid en dat die waterput aanwezig is. Want genoeg gevallen, dat je dat ook zelf allemaal mag regelen.
Je bent als huurder trouwens ook verplicht die grond vrij te houden van 'grote onkruiden' op straffe van boete bij de provincie.
Ik heb dat nog nooit anders geweten. Het komt zelfs voor dat je een huurweide laat kalken door de eigenaar-boer en je dan een uurloon + de kalk betaalt. Dan betaal je dus de eigenaar om zijn eigen grond te gaan verbeteren. T'is niet anders.

joop schreef op vrijdag 10 augustus 2012, 17:41:


Een week of 2 dus, en dat is in de slechtste omstandigheden.

En welk giftig gas dan wel?
Het degradeert via hydrolyse.

(En als je iets wil aantonen, neem dan ff de juiste stof.)

Els Kleverlaan schreef op zaterdag 11 augustus 2012, 16:04:


Ha, en groenbemestingspremie op wikken. jammer dat ik dat niet wist...

Sandra van Bommel schreef op woensdag 22 augustus 2012, 7:56:


Niet mee eens.
De leidende paarden in een kudde commanderen zeker ook wel de rest van de paarden rond. De ruin hier, neemt bijvoorbeeld altijd een merrie mee, overal waar hij naartoe gaat.
Als hij dorst heeft, moet die merrie mee naar de waterbak en als hij daarna links achter in de hoek wil gaan grazen, dan moet ze voor hem uit mee daarnaar toe lopen en in de buurt blijven grazen.
De merries doen dat soms onderling ook met elkaar. En met de veulens net zo.
Veulens zijn trouwens ook niet altijd even zachtzinnig met hun moeder hoor. Als de melk niet snel genoeg schiet en ze worden chagrijnig, durven ze venijnig tegen hun moeders benen aan meppen. En dan krijgen ze uiteraard ma haar tanden in hun kont om hen tot wat geduld aan te manen. De moeders zijn meestal nog wel redelijk vergevingsgezind naar hun eigen kroost, maar als ze babysitter van dienst zijn over een ander veulen (ze wisselen dat af), wordt er ook serieus wat rond gecommandeerd. En dat is zelden dat de veulens weg of aan de kant zouden moeten. Eerder andersom, dat ze in de buurt moeten blijven zodat 'tante' de boel in de gaten kan blijven houden.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 22 augustus 2012, 12:00:


Dat ben ik weer niet met je eens.
Ik zie wel degelijk de paarden elkaar 'trainen' om bepaald gedrag gedaan te krijgen. Die ruin die zich steeds laat vergezellen door een merrie was daar een voorbeeld van. En wanneer die zich verveelt kan die daar heel fanatiek in worden en de andere paarden echt beginnen afmatten. Maar kijk ook maar eens naar spelende paarden en hoe die elkaar manipuleren om dingen gedaan te krijgen etc...
Ze gaan elkaar misschien niet 'trainen' in de specifieke vormen die jij hierboven schreef. Maar ik denk dat jij de mate van complexe interacties in een kudde wel onderschat.
En veel van de dingen die jij opsomt verschillen in de basis niet extreem veel van 'natuurlijk' gedrag. Wijken voor druk bijvoorbeeld in al zijn vormen, of het verplaatsen van een ledemaat bij aanraking enz...
Ik merk dat bij de veulens ook. Je hoeft die echt niet veel wijs te maken en de meeste basis-dingen die je van hen vraagt zoals voetjes geven, aan de hand mee lopen, opzij gaan als ze in de weg staan, aangeraakt worden etc... Daar zijn ze heel snel mee weg.
Aquilo had bijvoorbeeld binnen de 5 minuten door wat de bedoeling was bij het "aan de koord mee lopen". Links, rechts, halthouden, weer voorruit etc...Heel natuurlijk voor hem blijkbaar? En Soba gaf alle 4 haar voetjes vanaf dag 1. Gewoon beentje aanraken en dan kreeg je het cadeau. Voor haar een spelletje waarschijnlijk, maar ondertussen ben je wel aan het 'trainen'.
En al de rest is toch eigenlijk alleen maar een variatie op één thema?

Ik zat me trouwens laatst nog te bedenken dat positieve bekrachtiging bij een veulen helemaal niet zo vanzelfsprekend is.
Ze drinken melk (waar je als mens niet in kan voorzien ) en ze nemen nog niet echt ander voer aan, aanraking is wel leuk maar niet in die mate dat ze hun grenzen ervoor gaan verleggen. En ook alleen maar als ze eraan gewend zijn. Mama is wel 'heilig', dus dat kan je gebruiken. Maar dan is het geen positieve bekrachtiging meer, maar negatieve.
Je hebt als mens simpelweg geen enkele manier om zo'n veulen 'positief te belonen'.
Ik denk dat daar al een groot deel van de verklaring zit.

+ Dat de meeste mensen toch als doel hebben hun paarden te gaan rijden of in te gaan spannen. En dan wordt het helemaal omslachtig.
Ik heb er al wel eens demo's van gezien hoor, waarin men het rijden mbv positieve bekrachtiging wilde promoten. Maar dat was verre van overtuigend. Het gaat traag, zowel in de beweging als in het trainen zelf. En het is enorm omslachtig.
Terwijl 90% van de dingen die je mogelijk van een paard kan verlangen op basis van wijken voor druk bijna meteen begrepen worden.
(En dan heb ik het dus niet over het verschil tussen NH, Parelli etc. en rollkürtoestanden. Maar puur om wat oa. Piet bedoelt.)

joop schreef op woensdag 22 augustus 2012, 13:10:


Overdrijven is ook een vak... Net zoals veralgemenen...
Slaan heeft trouwens helemaal niets te maken met wijken voor druk.
De vraag was waarom positieve bekrachtiging zo moeilijk aansluiting vindt bij het mainstream-ruiter-publiek.
Ik noem hier enkele redenen. Daar heeft verder geen waarde-oordeel mee te maken.

(En please zoek een psychiater ofzo want als ik berichten van jou lees, vermoed ik altijd dat je onmogelijk gelukkig kan zijn.)

joop schreef op woensdag 22 augustus 2012, 13:27:


Ik schrijf dat het minder omslachtig en sneller is (lijkt?) en doorgaans qua begrip voor een paard geen enkel probleem vormt.
Ik heb daar nergens het woord 'beter' aan verbonden.
Zoiets lijkt mij persoonlijk en afhankelijk van de instelling tov en het doel en de ambitie met je paard.

Maar op basis van oa. filmpjes en demo's etc... die ik er al van gezien heb, kan ik mij goed inbeelden dat mensen daar niet direct het licht in zien. Om een bekend en vertrouwde manier van trainen zoals bijvoorbeeld PNH etc... ervoor te gaan inruilen?
Op de grond kan ik mij er nog iets bij voorstellen en zie ik wel aardige dingen voorbijkomen.
Maar onder het zadel heb ik nog nooit iets overtuigends gezien.
En als je dan al eens iets tegenkomt wat interessant kan blijken, blijkt er vaak jaren van training achter te zitten. Waardoor het weer een stuk minder interessant wordt.
Tja, ziedaar je verklaring.