Misschien moet je het ook nog wel veel verder trekken dan alleen de "paardenwereld"?
Hoeveel mensen die hier operante conditionering toepassen bij hun dieren doen dat ook naar andere mensen toe? Wordt niet in onze hele wereld meer nadruk gelegd op de fouten die er gemaakt worden in plaats van op de goede dingen die gedaan zijn?
Hoe vermoeiend is het niet voor de "die-hards" op het forum om telkens weer hetzelfde te moeten uitleggen, hoe vaak schiet er niet eens iemand uit zijn slof tegen een nieuwkomer over alle "fouten" die die maakt, in plaats van van de goede wil uit te gaan en die te belonen?

Zolang mensen beloond worden met een gouden medaille en alle lof van de hele wereld zullen ze geen ander systeem gaan proberen. Zolang hoefsmeden worden beloond voor het ondertikken van een ijzer, gaan ze niet anders werken. Zolang manege-houders geld verdienen, gaan ze niet veranderen. Of het moeten idealisten zijn, die de beloning van een gelukkig paard boven geld en goud stellen.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 21 augustus 2012, 13:36:


Jij hebt helemaal gelijk. We zijn eerder geneigd om het negatieve i.p.v. positiviteit te zien, en te straffen i.p.v. te belonen. Waarom? Tja, zou het niet zo zijn dat we dit van huis uit hebben meegekregen? Dat we zo opgevoed zijn en dat dit idd. in onze genen verankerd zit? Omdat we dagelijks k....berichten lezen via radio, TV en internet?

Wat eigenlijk is het van de zotte dat er oplossingen zijn in div. trainingen, maar het gros ervoor kiest om lekker moeilijk te blijven doen.
En niet alleen in paardenland. We straffen ook nog onszelf door het negatieve denken. Wat we denken, worden we. Toch? Ffff... doordenkertje.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op dinsdag 21 augustus 2012, 13:51:

Wat is makkelijker, het beest een klap te geven als ie z'n voet niet op wil tillen, of een stappenplan verzinnen en een perfecte timing hebben...? 1 van de paarden hier kreeg ooit op de manege waar ie vandaan komt een schop onder z'n buik door een smid. Hij wilde z'n voet niet geven. Die smid kreeg daarna een dubbele kaakbreuk van het paard toebedeeld. Zou dat elke keer gebeuren denk ik dat zo'n smid wel z'n methode zou veranderen...
Ik denk dat straffen vaak sneller makkelijker werkt voor de mens? Want zou niemand er succesvol mee zijn zou het vanzelf uitsterven toch? En inderdaad, jong geleerd, oud gedaan.

Martina schreef op dinsdag 21 augustus 2012, 14:30:


'm een béste optater verkopen ) Altijd bij de hand en je hoeft er vooral niet over na te denken! (voor de serieuzen onder jullie: dit was een grapje!!)


Bij de blauwe buren kun je nog aardig wat leren over methodes om je paard tóch nog te laten luisteren. Hoefsmeden die paarden in de buik schoppen zijn helaas geen uitzondering. Gelukkig blijken ook daar mensen te zitten die dit niet nodig vinden en zo'n smid de deur zouden wijzen. Als ieder paard gelijk een beste dreun terug zou verkopen... eh... zouden hoefsmeden allemaal op een clickercursus gaan vermoed ik zo....

De ervaring leert dat straffen niet werkt. Kijk b.v. naar gevangenissen... ze puilen uit van de gedetineerden en hoeveel daarvan zijn, in herhaling van 'n strafbaar feit, wederom opesloten? Misschien moeten er werkkampen opgericht worden waar uitsluitend met positieve beloning gewerkt wordt.

Het is moeilijk ingesleten gedragspatronen te veranderen.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Martina schreef op dinsdag 21 augustus 2012, 14:30:


dat getuigt van perfecte timing in combinatie met negatief belonen, kennelijk maakt een paard daar ook gebruik van. Trouwens, in de kudde zie je ook deze combi vaak toegepast. Dat paarden zelf zo te werk gaan heeft misschien ook te maken met de hartnekkige toepassing van straffen. Hoewel, ik heb de indruk dat in de paardenwereld maar heel weinig bekend is over het natuurlijke sociale leven van paarden.

joop schreef op dinsdag 21 augustus 2012, 16:23:


"Moet je maar eens kijken hoe ze onderling doen," is een veelgehoorde kreet. En dat klopt. Paarden gaan niet met elkaar om op basis van positieve bekrachtiging. Dat is een bedacht mensen-ding. Paarden werken met druk, energetische of fysieke druk.

Of weet iemand misschien voorbeelden te vinden van paardenomgang op basis van positieve bekrachtiging?

Christel Provaas schreef op dinsdag 21 augustus 2012, 17:03:


Klopt, dat argument heb ik ook vaak gehoord, vooral van mensen die menen hardhandig met hun paarden om te moeten gaan. "ze schoppen mekaar toch ook, en veel harder, etc."

Het hele grote verschil vind ik dat in de kudde er altijd eerst een waarschuwing aan vooraf gaat, beginnend met heel subtiel orenspel of een blik, tot ontblote tanden en/of een opgeheven hoef aan toe. Alleen volgen de signalen elkaar soms razendsnel op, zodat het misschien voor ons trage mensenoog lijkt alsof het uit het niets gebeurt.

Een mens dat een paard 'straft' met een klap of trap of erger,slaat die waarschuwingssignalen over waardoor het paard ook niet eerder al een kans krijgt om weg te gaan/ te reageren. Bovendien is de achterliggende reden voor het paard bijna altijd onbegrijpelijk.(en is het bij de mens heel vaak afreageren van de eigen frustratie).

"To the world it looks like I saved you
Who saved who?
We both know the truth.."
(Mary Ann Kennedy)

Wil schreef op dinsdag 21 augustus 2012, 15:30:

Ehm... goeie. Laat ik er voor de duidelijkheid ook ff expliciet bij vertellen dat ik dus niet het straffen propageer hier.... Je weet maar nooit hoe je tekst begrepen wordt.

Christel Provaas schreef op dinsdag 21 augustus 2012, 17:03:


zit ff te raajen, wat zou dat kunnen zijn.....eehm veulen tov de moeder via het drinken?... . groomen?... kop en kont staan om vliegen te verjagen?.... Spelen?..Sex?
Zit vast wel een goeie bij

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren