Nils Vellinga schreef op maandag 19 november 2012, 21:39:


Ik ben genoodzaakt om paarden op een stuk beton met hangar te houden, twee (nu drie) ervan mogen best niet op het gras, in afwachting van een echte paddock (in de maak).
Ik was bang voor slijtage van de hoeven, omdat ze in feite constant op de beton lopen (er is wel een stukje aarde verhard met grint en een stuk met stro beschikbaar)..
In plaats daarvan, merk ik dat de hoeven homogener geworden zijn van structuur (dus gladder aan de buitenkant, dus niet enkel de onderkant wordt sterker. Het verschil was enorm op te merken doordat de verandering zichtbaar is op de hoefwand, op het onderste deel zag je nog een iets onregelmatiger structuur toen ze nog op zachte ondergrond liepen) en dat er nooit meer scheurtjes in de hoeven komen en geen stukken meer afbrokkelen, wat voordien wel het geval was. eentje ervan had bar slechte voeten, sta versteld van het resultaat.
Dus: paarden hebben geen baat om enkel op de zachte grond te staan en kunnen zeer goede voeten krijgen door veel op onverhard te lopen. Beton is misschien beter dan asfalt op straat, waar hoeven misschien meer kunnen van gaan slijten omdat die ruwer is dan de beton waar ze nu op staan.

Als ze het niet geloven, dan komen ze maar eens bij mijn pony's kijken!!
Ze staan in een verharde paddock (tegels) en lopen dagelijks op straat. Ik hoef nauwelijks bij te vijlen, dat slijt vanzelf af. De hoefjes zijn sterk, hard en zien er gezond uit, inderdaad ook hele gladde hoefwanden, nooit scheuren, nooit brokkels.
Noortje heeft nog een stuk van de oude hoef, met ribbels, maar daarboven groeit een mooie gladde hoefwand uit.
Fleur had vroeger toen ze alleen op zachte ondergrond stond altijd hoefrot, stinken, gevoelig, brokkelend en scheurend, hele stukken lieten er los. En op de weg kon ze niet lopen, dat was te gevoelig. Nu nooit meer ergens last van.
Een gedeelte van de paddock bestaat uit zand, maar ze staan veel liever op de tegels

Als ze het niet geloven, dan komen ze maar eens bij mijn pony's kijken!!
Ze staan in een verharde paddock (tegels) en lopen dagelijks op straat. Ik hoef nauwelijks bij te vijlen, dat slijt vanzelf af. De hoefjes zijn sterk, hard en zien er gezond uit, inderdaad ook hele gladde hoefwanden, nooit scheuren, nooit brokkels.
Noortje heeft nog een stuk van de oude hoef, met ribbels, maar daarboven groeit een mooie gladde hoefwand uit.
Fleur had vroeger toen ze alleen op zachte ondergrond stond altijd hoefrot, stinken, gevoelig, brokkelend en scheurend, hele stukken lieten er los. En op de weg kon ze niet lopen, dat was te gevoelig. Nu nooit meer ergens last van.
Een gedeelte van de paddock bestaat uit zand, maar ze staan veel liever op de tegels

Is niet alleen goed voor de hoeven, ook voor de pezen. Door de trilling die veroorzaakt worden door de hoef op de grond te plaatsen, zouden ook de pezen van versterken.