Heel leuk filmpje!! Hihi... iedere keer als ik dacht: zo, nu is het voorbij... beginnen ze weer te bokken! Lachen dit!!
Ze vinden sneeuw geewoon heerlijk!

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

Hier was Quiberon gisteren ook lekker aan het dollen op de paddock. Hij probeerde de andere 2 paarden uit te lokken om ook gek te doen door ze telkens in de voorbenen te happen en boksessies weg te geven.

Tijdens onze eerste sneeuwrit vandaag was het ook effen uit z'n dak gaan bij meneer. Een wat onregelmatig bospad met bevroren waterplassen zorgde voor verhoogde adrenaline bij hem maar dat zakte wel weer op de hoofdpaden. Maar een rustig drafje........zat er niet echt in. Gegallopeerd moest er worden met een jolige boksessie erbij. Nog een rustig drafje geprobeerd maar nee een galopje was veel leuker in de sneeuw.
Ik heb ook een nieuwe naam voor Quib bedacht vandaag. Meneer Steeple Chase.
Wat kan hij lekker doorstappen. Cheyenne moet telkens een stuk draven om weer bij ons aan te kunnen sluiten.

Lekker hoor zo'n pak verse sneeuw. Hier ligt wel 10-15 cm.
__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

Ilma Meijer schreef op zaterdag 8 december 2012, 19:50:


Sow, zo te horen gaat het goed met Quib. Fijn dit te lezen. Is de sarcoïd nog steeds weggebleven?

Doe hem de groeten van mij!

Spirithorses schreef op zaterdag 8 december 2012, 20:26:


Zal ik doen
En ja, het gaat goed met hem. Geen sarcoïden meer te vinden. Zit ik nu met 2 volle potjes zalf

__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

Heerlijk filmpje. Wat een lekkere Tinker zeg! Je zou er zo verliefd op worden. Ik moet altijd zo lachen om dat gnarfen... Twee van mijn paarden doen dat om de haverklap. En dat fluimen (Bovenlip omhoog) is ook al zo jolig om te zien. En dan die shet die als een schaduw achterin ook loopt mee te dollen. Echt kostelijk.

Heb onlangs mijn eerste Tinker getraind. Hier zie je ze weinig de tinkers en ze zijn dan ook goed aan de prijs. Het exemplaar wat ik train was 20.000 dollar en hij kon niets!
Maar da's wel even wat anders hoor, een tinker. Jee wat hebben we een lol gehad. So stubborn as a mulle!!! Ene dag gaat het perfect, volgende dag vraag je je af ofte nog nooit een zadel heeft opgehad. Meneer had de gewoonte om halverwege de rit te bedenken dat het hoogste tijd was om terug naar de trailer te gaan. En niet in galop hoor... Gewoon in stap... Nja als je hem dan gewoon liet draven als hij daarmee begon en hem niet stopte was galop al snel de volgende versnelling... Maar in principe houdt hij alles veiliig en istie een goedzak. Alleen een klein beetje eigenwijs hahahah.
Maar makkelijk te doorbreken hoor en het is een schatje. Beetje ADD, oh kijk een ander paadje, oh kijk een plasje water, oh kijk een hondje.... etc...

En zo'n goedzak met andere paarden. Hij zal nooit zelf ruzie zoeken en gaat gewoon lekker zijn eigen weg. Ik had de tinker te logeren en de eigenaar had gezegd dat ik hem gerust bij het paard mocht zetten dat ik aan het trainen ben. Nja, als beide eigenaren het okay vinden... No problem. Dus Winston liet de Tinker direct zijn achterwerk zien met de nodige bok dreigementen. De tinker kijkt het aan... Draait een ietsje pietsje zijn kont zo van "ja ik wil helemaal geen conflict, maar als je erop aandringt, ik ga het niet uit de weg hoor" Waarop Winston schrikt en een super grote sprong weg van de Tinker neemt en vanaf dat moment waren ze dikke vriendjes.

En ga nu niet vertellen dat het geen Tinker is op het filmpje hahahaha...

Manchita schreef op zondag 9 december 2012, 16:16:


Het is inderdaad een tinker. Mijn twee dames hadden zo veel plezier!

Liltje was 4 toen ik haar kocht van een kindermanege. Je kon er op zitten en dat was het eigenlijk wel. Ze was alleen maar bang, vooral voor kinderen met iets in de hand. Nooit bekapt, ongedierte en wormen, bestond uit botten en haar, borstelen vond ze niet leuk, ze kon alleen van links benaderd worden. Je kon wel zonder problemen een buitenrit met haar maken, maar als ze het niet vertrouwde, kon ze ineens omdraaien en in ferme stap naar huis lopen als een op hol geslagen stoomwals. Of gewoon achteruit blijven lopen, terwijl de sloot wel aardig dichtbij komt.

Het heeft me de nodige moeite gekost een trainer te vinden. Ik wilde haar namelijk bitloos rijden. Trainers met wie ik een afspraak gemaakt had, vroegen op het laatst naar het ras "quarter, paint, appy?" Eh... Tinker. Nou eigenlijk kan ik dan niet, zie net dat mijn auto naar de garage moet. Goh... toevallig. Een ander zei heel bot dat hij geen tinkers trainde, ze zijn dom en lomp. Weer een ander wilde wel, maar absoluut niet bitloos. Zo'n mammoet rijd je met een flink bit, anders kun je haar niet houden! Liltje was toch niet te sturen met bit, dus zelf met een touwbosal begonnen en dat ging aardig. Afgezien van het omdraaien en enorm hard draven, daar wilde ik graag hulp bij. Een trainster wilde zich er tenslotte wel aan wagen, ze had nog nooit een tinker beleerd. Ik rijden, zij op de fiets ernaast en aanwijzingen geven. Tenslotte reed zij haar ook af en toe en reed ik op de fiets er naast. Wat hebben vreselijk veel lol gehad. De trainster heeft zich inmiddels aan een andere tinker gewaagd om te beleren.

Monique

Och arme, wat een geluk dat je haar gevonden hebt! Dan is het filmpje dubbel zo mooi, om haar nu zo gelukkig rond te zien stuiteren en te genieten van de sneeuw.

Leuk dat je het bitloos rijden aanboort. Want met de Tinker die ik hier ken is hetzelfde. Ik Rijd bitloos en de eigenaar van de tinker vindt dat wel wat. Ze rijdt hem nu met een superzwaar bit. Was het eerste wat ik eruit gooide toen ik hem trainde en hij deed het prima op een normaal bitje, alleen... Je moet hem erbij houden, veel met je benen werken,actief rijden dus. De wereld van de Tinker is wel even anders hoor, maar ik had hem snel door Hij zwierf van de ene kant van het pad naar de andere kant, wilde continu omdraaien... Lukte links niet, dan even rechts proberen. Wanneer ik voelde dat hij iets van plan was en direct reageerde door mijn been aan te leggen en te corrigeren en dit vooral volhield en bleef doen... Was er niets aan de hand, krijgt hij meer ruimte dan lijkt het of zijn plan vast komt te zitten en dan drukt hij door. Eigenlijk gewoon heel eerlijk dus van paardje... Hij is actief met zijn omgeving bezig en als berijder zul je dat ook moeten doen anders neemt hij de touwtjes zelf in handen. De leiding op zich nemen kan hij namelijk prima aan.
Ik denk dat hij prima bitloos kan. Wat is jouw ervaring? Gaan ze uiteindelijk met je aan de haal zonder bit?

En ik bemerkte dat hij moeilijk van ingebakken gewoontes af te krijgen is. Dus als je altijd dezelfde dingen met een tinker doet kan dat volgens mij voor problemen zorgen wanneer je het een keer niet wilt. Heb jij die ervaring ook?
Toen de eigenaar hem kreeg vond hij water vreselijk. Dus als reactie heeft ze hem door alle waterplassen laten gaan die ze tegen kwam. Toen ontdekte hij dat hij water hartstikke leuk vindt en nu loopt hij dus letterlijk te speuren naar het water tijdens een buitenrit en wil er ook naar toe als hij water ontdekt...

Springen net zo, eigenaar springt graag over natuurlijke hindernissen met hem. En ook dat vindt hij nu leuk. Dus toen ik hem reed en iemand het een en ander probeerde uit te leggen over paardrijden op het parkeer terrein voordat we gingen rijden.... Wist de tinker al waar de eerste boom lag, waar ze altijd overheen springen... En daar ging hij dus in een leuk drafje met mij naar toe. Maar, hij heeft niet gesprongen, ik kreeg hem er uiteindelijk weer bij. Maar dan kijkt hij je aan met een blik van "Wat nou niet springen?! Zo doen we dat toch altijd?! En het is leuk!!!"
De persoon aan wie ik het paardrijden uit aan het leggen was lag in een deuk en zei... Nou, dat zag er anders redelijk "out of control" uit... Jaaaa, we lieten even zien hoe het niet moet, ook heeeeeel belangrijk!!!

Manchita schreef op dinsdag 11 december 2012, 13:59:


Voor Liltje heb ik 12 jaar een quarterhorse merrie gehad. Een wereld van verschil met Tinker Liltje. Mijn vorige paard had bij nader inzien een gat in de tong en dat verklaarde waarom ze zo raar deed met inrijden. Toen we overstapten op een bosal was het goed. Ik heb, afgezien van een paar keer op de Haflinger van een kennis, nooit meer met bit gereden. Ik vind het doodeng en heb het gevoel juist met bit geen controle te hebben. Dat proefritje met Liltje vond ik doodeng - het moest en zou met bit. Dat was ook de laatste keer dat ze met bit gereden is. Enkele buren verklaren me nog steeds voor gek, een trekpaard zonder bit rijden, levensgevaarlijk en dan ook nog zonder hoefijzers.....

In het begin had ik bij Liltje veel moeite op het juiste moment te reageren. Ondanks haar lomp voorkomen is ze erg subtiel met haar signalen en stelt veel vragen over haar omgeving. Als je ze niet naar haar tevredenheid beantwoord, of niet reageert op haar vragen, dan neemt Liltje de beslissingen. En dat is blijven staan, omdraaien en in ferme stap naar huis. In deze tijd van het jaar is Liltje erg op groen belust en zo in staat de heg van de buren in te lopen als ik niet laat merken dat ik haar wel door heb. Een oor in de richting van de heg is het voorstadium van zich op de heg storten en volvreten. Met NEE en even plukken aan een teugel krijg ik haar er prima langs. Verzuim ik dit, dan sta ik zo voor de heg en kost het veel moeite haar daar weer weg te krijgen.


Ja, de ingebakken gewoontes. Om Liltje de beginselen bij te brengen zijn we menig maal rechtsaf gegaan richting schaars bebouwd industriegebied. Toen ik linksaf wilde, was ze het er helemaal niet mee eens. En zo waren en nog meer dingen, ook veel die nog bij de vorige eigenaar vandaan kwamen.

Monique

Monique Meijer schreef op woensdag 12 december 2012, 8:55:


Deze berichten helpen enorm.. voor mij met Haflinger Joya. Ik moet écht aangeven. En dat verwar ik soms met heel licht aan de hulpen...niet aangeven dus.. er niet genoeg zijn..
Zo dadelijk maar weer eens heel goed in de gaten houden.. ze verschalken mij soms met de pisstand aan te nemen want dan staan we natuurlijk stil en hop daar gaat het hoofd het gras in... geen spatje te zien verder !
...of "ik moet hier aan deze plas nodig drinken" en als ik niet alert genoeg ben hebben ze zó het gras te pakken naast de plas..!
En ik ga nog wel regelmatig grazen met hen (haar; meervoud :) ) Laat maar een dik pak sneeuw komen, is dat groen even weg :)
Gisteren kwam de "handhaving" nog langs ...of ik die paarden wel onder controle had.
"Ja meneer ze zijn dat gewend"...even later gingen ze door het bos crossen!!!!!!! Gelukkig kwamen ze ook weer vanzelf terug ...pfff!

Myriam

Myriam schreef op woensdag 12 december 2012, 12:04:


Haha, Kim neemt Klaas vaak in de maling. Ze heeft het precies door wanneer hij niet oplet en ze maakt er dan grif gebruik van. Het begint heel onschuldig: Ze moet dan beslist even op de grond snuffelen en dan ineens opzij en zich vastvreten in het gras. Gelukkig is Kim een Shetlander, die krijg je nog wel uit de berm. Liltje is van een ander kaliber en heeft er veel voor over om dat groene sprietje te pakken te krijgen. Voorkomen is de enige manier.

Klaas leert het steeds beter Kim haar signalen op te pikken, al ging het laatst wat mis. Ineens een heerlijk rollende Kim midden op de weg. En laat de auto's maar wachten, als Kim jeuk heeft dan gaat ze rollen. Ze geeft dit natuurlijk al van te voren aan, maar je moet het ook net opmerken.

Hahaha...ja, die kennen we ook... Snacken onderweg! Je zou bijna denken dat ze thuis niet genoeg te eten krijgen
Die van het nep-pissen om eten te kunnen snaaien kende ik nog niet, da's wel slim hahahaha.
Dat van die heg, oh dat zie ik de Tinker die ik hier ken ook zo doen. Laat hem een stap de richting uit doen die hij wil... En het is bal hoor...

Die had ik dus niet verkeerd opgepikt, dat van die ingebakken gewoontes... Hekjes platwalsen is een minder leuke vast geroeste gewoonte trouwens. Jessup (Tinker in kwestie) heeft prima door hoe sterk hij is... De eigenaar heeft nu dan ook speciaal "tinker-bestendig" hekwerk rond de wei staan...

Manchita schreef op woensdag 12 december 2012, 15:24:


Mijn Liltje heeft gelukkig geen tinker-bestendig hekwerk nodig. Ze zou zelfs achter een simpel draadje ZONDER stroom blijven. Onze Shetlander is de boosdoener, die moet achter drie draadjes staan, anders vindt ze wel een weg om aan de andere kant te komen.

Mijn Tinker walste in het begin over mensen heen. Overigens niet bewust. Ze had gewoon geen idee dat mensen daar niet tegen kunnen en niemand had haar geleerd dat het niet de bedoeling was. Er werd gewoon erg ruw met haar omgegaan en zo deed ze ook terug. Ze heeft mij menigmaal gewoon neergemaaid met haar hoofd of achterwerk en dan verwonderd kijken wat ik daar op de grond deed. Of ze vergat gewoon dat ik me aan de andere kant van het touw bevond en boog ineens af. In het begin was het een regelrechte ramp met haar te wandelen. Ze kende het helemaal niet.

Tegenwoordig is ze heel voorzichtig en haalt het zich soms in het hoofd bezoek een kus te willen geven. Hiermee jaagt ze het bezoek de stuipen op het lijf: Met rollende ogen, plat liggende oren en vieze snor richting je gezicht graaien om vervolgens je wang even voorzichtig met haar lippen aan te raken. Bezoek denkt altijd dat ze wil bijten. Het ziet er ook wat eng uit, maar schijnbaar is ze dat nodig om goed te kunnen mikken.