Esther schreef op zaterdag, 23 april 2005, 16:07:


Tja, domesticatie.
Ik denk dat de voorbeelden van veulende merries en honden met kleine kinderen alleen opgaan als ze met mensen samen zijn die ze kennen. Omdat ze geleerd hebben dat er van die mens geen kwaad is te verwachten dus vertrouwen.
Want in hoeverre zijn dieren door domesticatie werklelijk verandert?
Mooi voorbeeld vind ik altijd mijn kippen. Tamme kip? ja, als ik me van kuiken af er vreselijk veel mee bemoeid heb. Als het dier maar heel veel in handen is gewqeest zal het niet meer van je weg lopen en kan je het gemakkelijk pakken.
Een kudde kippen vertoont echt nog gedrag zoals het in het wild geweest moet zijn. De hen zoekt een schuilplaats om een ei te leggen, gaat pas tegen de wereld vertellen dat ze inderdaad een ei gelegd heeft als ze weer terug is bij haar roedel om iedereen op een dwaalspoor te brengen. Er is een strikte rangorde, De haan is te vergelijken met de hengst, heeft ook bijna de zelfde functies, behalve dat hij wel degelijk ook nog aanwijst waar gegeten wordt, dan hen 1 , 2 enz.tot en met de laagste kip die van ieder ander op haar kop krijgt.
Dus wat is gedomesticeerd.
Zet honden terug in het wild (als dat zou kunnen) en het worden jagers, zet paarden terug in het wild en het eerste wat er gebeurd is dat de dieren terugkeren naar pre-domesticatie gedrag.
Maar goed, wat was de vraag ook alweer ? :)
Piet

Esther schreef op zaterdag, 23 april 2005, 22:59:


allereerst de benamingen goed hebben he: want daarom raak je in de war
Eeen roedel paarden, een kudde kippen, een nest dominante merries en een schip roofdiermensen.
Zo, dan is het even duidelijker.
Piet

kristel schreef op zaterdag, 23 april 2005, 22:53:

Ik ben het een heel stuk met je eens, alleen begrijp ik dan weer "ik hoop dat het paard geen suikerklontje krijgt" niet.
Hoe de uitvoering ook tot stand is gekomen, er zal met meer beloond zijn dan met "kom maar bij me"

Ja, ik ben het met Pien en anderen eens, dat willen we een paard oefenen, het bepaalde zaken misschien minder leuk zal vinden.
Een halster om, een zadel om, zijn maar een paar voorbeeldjes waar leuk of niet leuk niet aan de orde zijn. Een paard leert dit te accepteren met "het gaat zo, het is zoals het is" Als wij zorgen dat wat wij aan een paard moeten leren op een zo paardvriendelijk mogelijke manier gebeurd, hoeven we onszelf geen verwijten te maken. Een stap verder is n.l.een paard alleen nog als een grasmaaimacine in de wei laten lopen.

Piet

Huertecilla schreef op zondag, 24 april 2005, 10:00:


Geen idee hoe je die dingen samen kan laten vallen, verhuizen naar een koeler land misschien? Ik weet nog wel een aardig landje :)
Maar als het daar inderdaad zo heet is, heeft je paard dan ook geen bescherming nodig? Als het hier 30 plus is, dan denk ik , blijf jij maar fijn in de beschutting staan, hoe los jij dat op?
Piet

Spirithorses schreef op zondag, 24 april 2005, 19:07:


"Paardgericht" zegt iets over de aandacht voor het paard, niks over paardvriendelijkheid.
Je kunt paardgericht zijn met een grote mate van paardvriendelijkheid en op een zo natuurlijk mogelijke manier.
Paardnatuurlijk is imo een naam die daar naast staat
Wij hebben met z'n allen paardnatuurlijk tot een begrip gemaakt. Met Frans en Ilona voorop. Of het nog helemaal de lading dekt? Nee, maar het is wel een dik verdiende geuzennaam.
Piet