Manchita schreef op dinsdag 11 december 2012, 13:59:


Voor Liltje heb ik 12 jaar een quarterhorse merrie gehad. Een wereld van verschil met Tinker Liltje. Mijn vorige paard had bij nader inzien een gat in de tong en dat verklaarde waarom ze zo raar deed met inrijden. Toen we overstapten op een bosal was het goed. Ik heb, afgezien van een paar keer op de Haflinger van een kennis, nooit meer met bit gereden. Ik vind het doodeng en heb het gevoel juist met bit geen controle te hebben. Dat proefritje met Liltje vond ik doodeng - het moest en zou met bit. Dat was ook de laatste keer dat ze met bit gereden is. Enkele buren verklaren me nog steeds voor gek, een trekpaard zonder bit rijden, levensgevaarlijk en dan ook nog zonder hoefijzers.....

In het begin had ik bij Liltje veel moeite op het juiste moment te reageren. Ondanks haar lomp voorkomen is ze erg subtiel met haar signalen en stelt veel vragen over haar omgeving. Als je ze niet naar haar tevredenheid beantwoord, of niet reageert op haar vragen, dan neemt Liltje de beslissingen. En dat is blijven staan, omdraaien en in ferme stap naar huis. In deze tijd van het jaar is Liltje erg op groen belust en zo in staat de heg van de buren in te lopen als ik niet laat merken dat ik haar wel door heb. Een oor in de richting van de heg is het voorstadium van zich op de heg storten en volvreten. Met NEE en even plukken aan een teugel krijg ik haar er prima langs. Verzuim ik dit, dan sta ik zo voor de heg en kost het veel moeite haar daar weer weg te krijgen.


Ja, de ingebakken gewoontes. Om Liltje de beginselen bij te brengen zijn we menig maal rechtsaf gegaan richting schaars bebouwd industriegebied. Toen ik linksaf wilde, was ze het er helemaal niet mee eens. En zo waren en nog meer dingen, ook veel die nog bij de vorige eigenaar vandaan kwamen.

Monique

Monique Meijer schreef op woensdag 12 december 2012, 8:55:


Deze berichten helpen enorm.. voor mij met Haflinger Joya. Ik moet écht aangeven. En dat verwar ik soms met heel licht aan de hulpen...niet aangeven dus.. er niet genoeg zijn..
Zo dadelijk maar weer eens heel goed in de gaten houden.. ze verschalken mij soms met de pisstand aan te nemen want dan staan we natuurlijk stil en hop daar gaat het hoofd het gras in... geen spatje te zien verder !
...of "ik moet hier aan deze plas nodig drinken" en als ik niet alert genoeg ben hebben ze zó het gras te pakken naast de plas..!
En ik ga nog wel regelmatig grazen met hen (haar; meervoud :) ) Laat maar een dik pak sneeuw komen, is dat groen even weg :)
Gisteren kwam de "handhaving" nog langs ...of ik die paarden wel onder controle had.
"Ja meneer ze zijn dat gewend"...even later gingen ze door het bos crossen!!!!!!! Gelukkig kwamen ze ook weer vanzelf terug ...pfff!

Myriam

Myriam schreef op woensdag 12 december 2012, 12:04:


Haha, Kim neemt Klaas vaak in de maling. Ze heeft het precies door wanneer hij niet oplet en ze maakt er dan grif gebruik van. Het begint heel onschuldig: Ze moet dan beslist even op de grond snuffelen en dan ineens opzij en zich vastvreten in het gras. Gelukkig is Kim een Shetlander, die krijg je nog wel uit de berm. Liltje is van een ander kaliber en heeft er veel voor over om dat groene sprietje te pakken te krijgen. Voorkomen is de enige manier.

Klaas leert het steeds beter Kim haar signalen op te pikken, al ging het laatst wat mis. Ineens een heerlijk rollende Kim midden op de weg. En laat de auto's maar wachten, als Kim jeuk heeft dan gaat ze rollen. Ze geeft dit natuurlijk al van te voren aan, maar je moet het ook net opmerken.

Hahaha...ja, die kennen we ook... Snacken onderweg! Je zou bijna denken dat ze thuis niet genoeg te eten krijgen
Die van het nep-pissen om eten te kunnen snaaien kende ik nog niet, da's wel slim hahahaha.
Dat van die heg, oh dat zie ik de Tinker die ik hier ken ook zo doen. Laat hem een stap de richting uit doen die hij wil... En het is bal hoor...

Die had ik dus niet verkeerd opgepikt, dat van die ingebakken gewoontes... Hekjes platwalsen is een minder leuke vast geroeste gewoonte trouwens. Jessup (Tinker in kwestie) heeft prima door hoe sterk hij is... De eigenaar heeft nu dan ook speciaal "tinker-bestendig" hekwerk rond de wei staan...

Manchita schreef op woensdag 12 december 2012, 15:24:


Mijn Liltje heeft gelukkig geen tinker-bestendig hekwerk nodig. Ze zou zelfs achter een simpel draadje ZONDER stroom blijven. Onze Shetlander is de boosdoener, die moet achter drie draadjes staan, anders vindt ze wel een weg om aan de andere kant te komen.

Mijn Tinker walste in het begin over mensen heen. Overigens niet bewust. Ze had gewoon geen idee dat mensen daar niet tegen kunnen en niemand had haar geleerd dat het niet de bedoeling was. Er werd gewoon erg ruw met haar omgegaan en zo deed ze ook terug. Ze heeft mij menigmaal gewoon neergemaaid met haar hoofd of achterwerk en dan verwonderd kijken wat ik daar op de grond deed. Of ze vergat gewoon dat ik me aan de andere kant van het touw bevond en boog ineens af. In het begin was het een regelrechte ramp met haar te wandelen. Ze kende het helemaal niet.

Tegenwoordig is ze heel voorzichtig en haalt het zich soms in het hoofd bezoek een kus te willen geven. Hiermee jaagt ze het bezoek de stuipen op het lijf: Met rollende ogen, plat liggende oren en vieze snor richting je gezicht graaien om vervolgens je wang even voorzichtig met haar lippen aan te raken. Bezoek denkt altijd dat ze wil bijten. Het ziet er ook wat eng uit, maar schijnbaar is ze dat nodig om goed te kunnen mikken.