Ben ik even blij dat dit niet normaal is voor een kliniek. Ik ben inmiddels hier bij twee klinieken geweest, maar heb goddank hele andere ervaringen. Goed... dat dravers vroeg de baan op gaan, is een feit.
Dat eigenaars een paard wat 'stuk' is laten dood maken,is ook een feit.

Maar de dierenartsen in beiden klinieken gingen zeer zorgvuldig met de dieren om, met respect voor de paarden. Kan niet anders zeggen dan dat ze erg goed werden behandeld.

Het zou zo ook niets voor mij zijn, trouwens. Ook niet in een goede kliniek. Ik zou agressief worden van sommige eigenaars

Sandra van Bommel schreef op woensdag 12 december 2012, 12:33:


Ja dat ook ja, het feit dat het als een bedrijf wordt gezien vind ik eigenlijk al erg dat.
Nou moet ik er wel bij zeggen dat ik 4 dierenartsen aan het werk heb gezien en dat die meiden van de röntgen vooral erg onaardig waren en die kloteopmerkingen maakte.
Gelukkig heb ik wel met de eigenaren even kunnen praten en die waren wel aardig, dus dat is dan wel weer een pluspunt.
Maar bij nader inzien idd niets voor mij, ben te zachtaardig voor dit werk, gelukkig maar.

Als je nog een stage/meeloopperiode overweegt en niet aan je directe omgeving gebonden bent, zou je ook eens net over de grens in België kunnen kijken.

Jaren geleden (gelukkig) ben ik met mijn pony hier geweest: http://www.dierenhospitaal-visdonk.nl/paard.aspx , en ik vond de manier waarop ze daar met zowel mens als paard omgingen heel anders (veel sympathieker) dan in Roosendaal, waar ik later ben geweest.

Vanuit Zeeland gaan ook veel menselijke patiënten naar klinieken in België omdat ze de patiëntenzorg daar als veel vriendelijker ervaren.

Wieteke schreef op woensdag 12 december 2012, 13:15:


De pest is natuurlijk dat je er als eigenaar niet bij bent over het algemeen, en ik ben een dag mee gaan lopen omdat ik die baan graag wilde en zag dus veel meer (de eigenaren wachten netjes in de wachtkamer totdat ze geroepen worden dat het klaar is).
Helaas ben ik wel gebonden aan de omgeving hier (koophuis, paarden etc)
Ben wel blij te horen dat het beter kan en soms dus ook gaat!

Nou ja, dat ligt er dus aan. De keren dat ik in de kliniek was, was ik overal bij. Uitzondering was de opname van billy en de leverbiop. Geen idee hoe ze daar met hem zijn omgegaan, maar hij was redelijk bang voor prikken en ze hadden daar best vaak moeten prikken om de ader te vinden (helaas een standaard probleem bij hem) en ik verwachtte een drama toen hij hier weer moest prikken. Maar hij was gewoon rustig en voor zijn doen braaf. Helemaal geen angst of paniek. Dat zegt mij toch veel over de manier waarop het in de kliniek is gebeurd. Zouden ze daar lomp met hem zijn omgesprongen, dan had ik hier een probleem gehad, want het is een heel gevoelig beestje.

Maar goed... voor ieder ander onderzoek, röntgen en alle andere dingen, ben ik gewoon bij geweest. Is hier ook absoluut gebruikelijk,.

Aoife Berserik schreef op woensdag 12 december 2012, 11:32:
Goed verhaal!
Ik heb jaren bloemenwinkels gehad, bij mij ging het om een zo goed mogelijke kwaliteit produkt tegen een zo laag mogelijke prijs inkopen om die tegen een concurrerende prijs te kunnen verkopen. Ik schrijf bewust " produkt " omdat ik allang vergeten was hoe mooi die produkten waren. Dat was iets voor de klanten, die mochten vertellen hoe mooi ze een bos of boeket vonden, mij ging het om de- toen nog- guldentjes die er besteed werden. Gewoon dus iets wat je moet doen om je eten te verdienen.
Ik zie zulke klinieken , de goede niet te na gesproken, als mensen die op de zelfde manier bezig zijn.
Het grote verschil is dat het hier om een dier gaat en dat het geen handelsprodukt is, wat als het niet meewerkt automatisch "tegenwerkt." Al was het maar uit marketing aspecten - de stommerikken. Want zou je daar je paard brengen als je dat gezien hebt?

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Aoife Berserik schreef ::



Nee, je bent geen Pennymuts maar gewoon paardvriendelijk en die mensen waren dat duidelijk niet, altans niet op jouw, 'onze' , manier > (ook al vinden ze zelf van wel).

Jouw verhaal is dus precies de reden dat ik met mijn paardenbedrijf niet meedraai in die tradi wereld. Ik zou er niet meer mee kunnen omgaan maar heb daardoor niet het gevoel dat mijn paarden of ik het er minder door doen. Kwestie van keuzes maken. En dat doe jij ook!

Ik vind dus dat jij groot gelijk hebt!
Nog effe verder zoeken dus....

Als jij een pennymuts bent, dan ben ik dat ook! lol
Nee, waar geld verdiend word aan paarden, word geen rekening gehouden met het paard. Vooral de sport is verschrikkelijk, die paarden zijn zo jong afgeschreven, zoals die dravers en die renpaarden.
Ik ben ook eens in een kliniek geweest waar ze heel goed met mijn pony omgingen. Daarwaren ze heel rustig en vriendelijk.
Ik hoor het ook van ziekenhuis personeel, chirurgen die flauwe opmerkingen maken over de patiënt, die onder narcose op tafel ligt. Een stukje gemis aan empathie denk ik.

Aoife Berserik schreef op woensdag 12 december 2012, 12:45:


Maar het ís ook een bedrijf...
Jammer dat je deze ervaring hebt, ik hoop dat je die los kunt zien van álle klinieken of dierenartsen.

Het feit dat het als een product gezien wordt wat geld opleverd dat is juist hetgene wat mij zo tegenstaat.
Aan het einde zei hij ook wij zijn een bedrijf en diervriendelijk en zijn niet opzoek naar pennymeisjes die de hele dag paarden willen knuffelen die pik ik er zo tussenuit,
(dat was even een verwijzing naar mijn vraag mbt die praam).

De pest is dat mensen en dan heb ik het over mensen in het algemeen absoluut niet opletten en daadwerkelijk kijken, zonder praam was hij rustiger dan met, ben ik dan de enige debiel die dat opvalt?

En piet nu ik dit weet zou ik mijn paard zeker daar niet heenbrengen, misschien in spoedgeval maar dan blijf ik overal bij en laat hem niet achter.
Ik zeg niet dat alles fout wordt gedaan daar, ik ben niet overal bij geweest.

En Merel het is idd een bedrijf maar paarden zijn geen producten, het zijn levende wezens waar je met respect dient om te gaan.

Aoife, ik wil even reageren op die praam. Die doet inderdaad pijn, maar dat is ook de bedoeling, zo maakt het paard endorfines aan, waardoor hij rustiger wordt.

Ik snap je zeker, het is geen fijn zicht. Maar soms moeten ze even pijn ondergaan, om hen juist te kunnen helpen. Hier werd er laatst een pony zijn lip genaaid, het was dus heel belangrijk dat het dier absoluut niet bewoog. Lip was uiteraard verdoofd, maar de praam zorgt dat hij gedurende het naaien doodstil blijft staan. Leuk? Nee, maar soms nodig.

Ik heb verschillende vrienden die net zijn afgestudeerd als dierenarts. Ik heb hen ook eens achter die praam gevraagd (ik vond dat altijd zo'n rot zicht...). Ze legden het als volgt uit: ze zien dagelijks veel paarden, waarvan sommigen bang zijn, niet goed opgevoed,... het risico dat ze getrapt worden oid is enorm groot. Een voorbeeld: we moesten een paard met een opengesprongen abces op zijn been behandelen. Dit was een jong dier (2 jaar) en hij trapte natuurlijk extreem naar ons, het arme ding was ook nog eens doodsbang en de wond deed echt zeer. Wij hebben hem behandeld met een praam, en na een week kon dit zonder praam, omdat hij het inmiddels gewend was.

Bij mijn eigen paard zou ik waarschijlijk getraind hebben op het accepteren van prutsen aan de wonde etc. Maar met een vreemd paard heb je hier simpelweg geen tijd voor! Het dier stond daar, moest dringend behandeld worden, en trapte als we nog maar naar de wond keken. Met de praam om was dit op minder dan tien minuten geregeld. Het lijkt me te verkiezen boven de wond laten infecteren met alle gevolgen van dien.

En nogmaals: mijn eigen paard zou ik gewoon 'trainen'. Vreemde paarden, met telkens een eigen karakter, je kan gewoon het risico niet lopen ineens overhoop getrapt te worden. Eigenlijk ligt daar ook een taak voor de eigenaars, om hun paarden netjes op te voeden zodat ze ook in stress/pijn situaties handelbaar blijven.

Talitha schreef op woensdag 12 december 2012, 21:37:


idd, ik denk dat je niet wil weten wat er in zo'n operatiezaal verteld wordt als jij onder narcose ligt... Mijn man heeft met zijn opleiding een aantal operaties moeten volgen, en 'flauwe' opmerkingen zijn dan nog zacht uitgedrukt, daar werden patiënten ronduit belachelijk gemaakt en uitgescheld.
Ik zou ook niet in zo'n omgeving kunnen werken waar men respectloos is t.o.v. dieren en/of mensen (al heb ik gemerkt dat mensen die voor dieren geen respect hebben dat doorgaans ook niet voor mensen hebben...)

Hopelijk ga je snel iets vinden waar je je goed bij voelt!

Maru schreef op donderdag 13 december 2012, 9:17:


Is dat gemis aan empathie?

Het echt missen van empathie of het grof behandelen van anderen zal ik áltijd afkeuren.
Maar ik denk dat veel mensen wel eens iets ongenuanceerds roepen, op een moment dat het kan. Even afreageren, even niet compleet netjes...
Ik weet zeker dat niet iedereen áltijd zin heeft in zijn werk, hoe prettig je je werk ook kunt vinden.

Het kan gewoon even nodig zijn, juist om daarna weer in balans verder te kunnen.
Ik zie daar niet altijd kwaad in.