************************
Ik zit me eigenlijk nog steeds af te vragen waar je eignelijk aan refereerde met die zin, Pien. In wat er voor kwam kan'k niet echt wat supersofts ontdekken.

Ging het over het "je afvragen wat je paard nu eigenlijk leuk vindt?".

Fr

Huertecilla schreef op zondag, 24 april 2005, 9:38:


Geheel mee eens.
Of je het wilt aanleren is een tweede.
Heeft z´n voor- en nadelen.

Voordeel 1: veiligheid. Je paard stopt no matter what (als het echt als reflex is aangeleerd)
Nadeel 1: ik kan er zelf niet zo goed tegen om m´n paard willoos een aangeleerd diedeltje te zien doen. Ik krijg dan zoiets van , ik heb liever dat hij wat minder voorbeeldig stopt, maar wel "willens en wetens".

Misschien iets aparts van mij hoor. Maar ik kan daar niet aan wennen dus.

Spirithorses schreef op zondag, 24 april 2005, 23:50:

****************
Dagelijkse outfit.

Haha, nogal sjofel. Geen helm. Bederft mijn lol, kan ook niet tegen hoge kraagjes en strakke kleren, liever dus maar wat meer risico dan minder lol.

Voorts zelf een hoofdstel in elkaar geflanst, van een leren halstertje van Ebay (lekker zacht), met daaraan vastgeknupt 2 savvy strings als teugeltjes, want van de echte teugel is het knipje kapoet gegaan. Is lekker licht ook, ik hou niet zo van al die zwabberende touwen.

Ik droom van de dag dat we met een touwtje het bos in zouden kunnen , maar jaaaaa .... dat vertrouw ik Torop echt nog niet toe. Met een halstertje gaat best, maar hij heeft nog regelmatig de kont tegen de krib (wil op weg naar de finish, en die ligt wat hem betreft doorgaans achter de horizont), en dan gebruik ik het halster dus als side-pull.

kristel schreef op maandag, 25 april 2005, 19:04:
*********************
Ik voelde me eigenlijk ook een beetje aangesproken. Hoewel ik me (door jou Pien) best kan vinden in datgene wat geschreven is, vraag ik me af of datgene dat daar VOOR geschreven werd, eigenlijk wel over hetzelfde ging, als jullie snappen wat ik bedoel. Ik voelde me zelf aangesproken omdat het even leek alsof het je simpelweg afvtragen van "wat vindt mijn paard eigenlijk leuk?" en "vindt hij dat wel leuk", eigenlijk al te soft zou zijn. Terwijl dat in feite alleen een VRAAG is. Het zegt niet meteen iets over wat je zelf al of niet doet.

Het lastige is denk ik, dat als je je zoiets afvraagt dat het dan al snel overkomt als : "we doen het maar niet, WANT m'n paardje vindt het niet zo leuk". Voor mij gaat dat dus niet op. Voor jou blijkbaar ook niet. Maar (bij mij) blijft de vraag nog steeds wel (eens) in m'n hoofd hangen. Vindtie het eigenlijk wel zo leuk? Van m'n ene paard weet ik het zeker (dat ze het leuk vindt). Van m'n andere - volwassen - paard ben ik er niet zo heel zeker van omdat het gewoon niet zo'n enthousiasteling is. Komt niet hinnikend en galopperend naar je toe en staat niet te trappelen om het bos in te gaan. Hij laat WEL bij tijden merken dat hij best graag een rit wil maken (door bij het zadel te gaan staan b.v.), andere keren dan weer helemaal niet, krijg ik een air van "laat mij maar hier hoor, ik hoef echt niet" en loopt met z'n oren op half zes weg. Tsja ... Dan gaan we dus gewoon WEL. Of ik doe eerst even wat anders, om even wat "dikke punten op de i te zetten", want of hij nou zin heeft of niet, z'n oren in de nek leggen doet hij maar bij iemand anders en niet bij mij. Als ik hem daarin z'n gang laat gaan, heb ik binnen de korste keren een paard dat zich nog meer denkt te kunnen veroorloven. Maar ik zie dan liever de houding van ons andere paard, die alles leuk vindt, altijd mee wil doen, en altijd alles gezelli vindt. Wel een verschil. En vin'k dan toch jammer. Ik moet hem er altijd "bij halen", en hij blijft zich maar wat hooghartig opstellen. Erg moeilijk vind ik dat soms.

Ik weet wel zeker dat ik goed met hem omga. Dat ik hem in z'n waarde laat en goed behandel. Ik weet ook zeker dat hij me wel weet te waarderen en op waarde weet te schatten. En hij weet me te vinden als er eens iets aan de hand is. Zoals laatst toen er een vreemd paard bij in kwam, en hij weggejaagd werd en hij meteen naar mij toestoof en achter m'n rug ging staan hihi (trouwens ook in zekere zin aangeleerd hoor dus laat ik me nou niet op de borst kloppen). Hij had het zeker een stuk slechter kunnen treffen dan met mij. Maar dat beetje-arrogante, "ik-heb-je-niet-nodig" houdinkje, nee, dat gaat er niet meer uit denk ik (behalve als hij ziek is, want dan hangt hij als een kleuter met z'n hoofd op m'n nek te hangen en kijkt me met grote ogen triest aan als ik weg moet).

Desalniettemin gaan we gewoon elke keer uit rijden naar het bos (wat hij eerst helemaal niet wou dus). Ik redeneer dan ook maar zo: hij krijgt er tenslotte ook wat voor terug: veiligheid, eten, gras, een kudde, een goede behandeling.

*******************
Ik snap denk ik wel wat je bedoelt. Het is bij mijn paard ook moeilijk om hem een motivatie te geven om er WEL lol in te hebben. Ik zoek dan maar naar dingen die hij graag doet (racen bijvoorbeeld, maar ook wel sommige vormen van dressuren, nieuwe dingen leren). En zoek het in vooral veel belonen. Maar ja, dan kijkt hij me af en toe nog aan van : "t had van mij niet gehoeven hoor". Blijft moeilijk.

**********************
Mee eens, en is ook weleens lastig.
(en zal altijd lastig blijven denk ik).

Spirithorses schreef op dinsdag, 26 april 2005, 15:48:

*****************
Ik denk dat ik wel snap wat je bedoelt.
Wat deel 1 betreft: datzelfde heb ik denk ik met mijn Toroppie in het bos. Ok, ik heb hem nu zover dat als ik "hooo" zeg, dat hij dan inderdaad stopt. En daar is hij inmiddels heul goed in geworden. Dus nu lijkt het alsof dat altijd zo makkelijk is gegaan, alsof er ook niets voor nodig is. Maar daar is toch menige "discussie" aan vooraf gegaan ... waarbij ik het dan altijd wel heel duidelijk en - vond ik - eerlijk hield, maar waarbij het ook regelmatig hard-tegen-hard ging omdat hij willens en wetens alleen maar z'n eigen zin wilde doen. Ik heb het dus over het stadium waarin hij wel wist wat de bedoeling was, maar eigenlijk alleen maar keihard wilde galopperen omdat hem dat nu eenmaal zo geleerd was. Zo is het meer dan eens nodig geweest om hem dan maar eens uit te laten galopperen ... en dat hield bij Torop dus in dat je zo je hele middag kwijt bent , want moe werd hij eigenlijk niet snel, ZAT ervan wel op een gegeven moment en dat was het moment waar ik dan op wachtte . Voor alle duidelijkheid, ik heb het niet over je paard opjagen, maar puur om het idee over te brengen van : galop is leuk, tuurlijk, maar er KUNNEN ook momenten zijn dat draf of stap leuker is (b.v. als je al een uur hebt gegaloppeerd misschien?). Dan zat ik er wel eens ironisch op zo van "en hoe leuk vind je het nu nog eigenlijk? Hoe klinkt een stapje je nu in de oren?".

NU is dat niet meer nodig. En lijkt het dus alsof hij alles op een heel zachte aanwijzing doet. Maar ik weet zelf wel hoeveel moeite dat gekost heeft, en dat ik af en toe behoorlijk doortastend moest zijn, omdat ie anders gewoon overal doorheen liep. Daar waren wel momenten bij waarop ik dacht dat het nooit wat zou worden hoor ... maar tis allemaal gelukkig helemaal goedgekomen, al heeft het wel even geduurd.

Ik denk dat het (inderdaad) heel veel uitmaakt of je een paard krijgt dat iets hardnekkig blijft doen omdat ie het zo geleerd heeft, of een onbeschreven blad. Maakt nogal wat uit.

Wat deel 2 van jouw schrijven betreft: zoiets kan ik me nou ook levendig voorstellen.

Door mij wordt niet alle initiatief in het bos van Torop's kant gewaardeerd hoor, want dan zouden we dus alleen maar in rengalop door het bos gaan denk ik. Maar als hij netjes VRAAGT om een draf of galop, daar ga ik eigenlijk nu altijd op in, juist omdat hij de keuze dan aan mij over laat (en dat wordt zeer gewaardeerd dus). Dat soort initiatief ben ik juist heel blij mee.

Zo beloonde ik Torop laatst ook uitgebreid nadat hij met 4 benen de lucht in was gesprongen omdat een hond achter een heg keihard begon te blaffen. Wat me een heel rare blik opleverde van een fietser (met rijlaarzen, dus ruiter) die voorbij kwam. Waarom beloont ze haar paard nou alsie schrikt? Maar ik beloonde hem juist omdat hij weliswaar schrok, maar hij ging er daarna NIET vandoor, integendeel, hij bleef na de eerste sprong als een blok staan! En hij snapte de beloning ook heeeeel goed, keek meteen achterom naar mij, en ontspande meteen weer. Ik vond het ook harstikke goed van hem! Dit probeer ik hem dus te leren, als je schrikt, EERST even nadenken en naar mij kijken. En dat begint steeds beter te lukken.

Dus ik kan me in geval van jouw Holly heel goed voorstellen als je bij een bepaald paard juist blij bent als je iets van verzet ziet, of in elk geval een MENING. Leuk!

********************<<

hey wat een goeie tip. Ga ik meteen achteraan!!!

Fr

Huertecilla schreef op donderdag, 28 april 2005, 8:59:

****************************

Kan me hier wel in vinden. Het "model" is gewoon anders. Toch niet zo vreemd dat daar dan wellicht ook een ander model zadel beter bij past.

Nu we het toch over boomloos rijden hebben.

Zelf heb ik een cheyenne boomloos, da´s geloof ik een van de goedkoopste modellen. De zit vind ik zelf maar zo-zo, kan ook met het "model" te maken hebben, ik ben slank maar toch heb ik last van het "vet" op m´n dijen als ik met m´n benen naar onder wil zitten. Dat laatste lukt dus niet, door het model (ronding) van m´n binnenbenen word ik in een soort stoeltjeszit gedwongen waar ik me eigenlijk niet helemaal prettig bij voel. Ik zou dus liever "langer" zitten. Met draven heb ik er minder last van trouwens, ik vind het vooral in stap en galop niet lekker zitten. Overigens geldt dat alleen voor mij. Torop liep met een boomloos zadel meteen al lekkerder en meer ontspannen, en da´s ook de reden waarom ik het toch gehouden heb. Het is tenslotte zijn rug. Heeft iemand een tip voor een ander boomloos zadel waarbij dit misschien lekkerder zou gaan, en ik dus toch boomloos kan blijven rijden?

Dan NOG een vraag over boomloos. Heel andere.
We hebben dus nog een paard, Neel, Belg-in-aanbouw (nu veulen van ruim een jaar). Ooit is het de bedoeling dat mijn vriendin er op gaat rijden (alle tijd natuurlijk). En dan wil ik op haar natuurlijk ook graag een boomloos zadel willen. Maar omdat het paard van mijn vriend is, moet dat dan een western boomloos zadel worden (vindt hij mooi). Het moet dan geschikt zijn voor een man die helaas geteisterd wordt door ernstige rugklachten. Eigenlijk kan hij helemaal niet paardrijden vanwege z´n rug, maar ik heb toch nog een beetje hoop dat het met een boomloos western zadel met super comfi zit wel zou kunnen lukken. Als ik iets vind wat me wat lijkt, wil ik hem dat dan cadeau doen (of eigenlijk "ons", want m´n vriendin en ik kunnen er dan natuurlijk ook op rijden). Ik zou´t erg fijn vinden als iemand misschien een tip of ideeen heeft voor zo´n probleem.

Het zou wel een wonder zijn als we hem weer aan het rijden kunnen krijgen hoor, maar ja, niet geschoten ....

Ik zou dus gewoon graag eens wat ervaringen horen (mensen met rugklachten, scoliose, etc), en plaatjes van in aanmerking komende western zadels. Een knop scheelt b.v. al een stuk, vanwege het even ontlasten van de rug tijdens het rijden door de knop vast te houden.

Piet schreef op donderdag, 28 april 2005, 10:56:
*************
Ik wil er wel wat meer over vertellen hoor, daar niet van, maar er wel wat meer aan de hand dan een vastzittende rug. Dat komt er natuurlijk wel BIJ.
Hij heeft een zwaar auto-ongeval gehad, met dwarslaesie, en heeft daar een dubbele scoliose aan overgehouden, een paar wervels zitten niet goed en er zijn een paar wervels vergroeid (ook in de nek). Er zit dus weinig speling in . Zijn voeten zitten ook "vast", d.w.z. hij kan z´n voeten noch naar boven noch naar onder buigen (kan z´n tenen ook niet optillen). Hij heeft vroeger veel gereden, gesprongen ook, heeft het later na z´n ongeluk nog eens geprobeerd op een westernzadel, maar dat ging blijkbaar niet. Nu wil ik dus toch zien dat ik hem zo gek krijg om af en toe eens een kwartiertje in een comfi zadel plaats te nemen. Als het niet lukt, tsja, dan lukt het niet, maar dan heeft in elk geval z´n stoere Belg een stoer zadel op .

Verder dan eens in de maand een half uurtje stappen zal het dus niet gaan (ik ben dus ook niet direct bang dat het paard overbelast zal worden omdat hij weinig mee kan geven), maar zelfs daarvoor heb ik het er dik voor over om op zoek te gaan naar een echt geschikt zadel daarvoor. Heb al verscheidene Marshalls bekeken, Vaquera kende ik dus helemaal niet, maar ik heb er dan ook helemaal geen verstand van.

Alvast allemaal bedankt voor de tips! Alles zeer welkom, ik ga´t allemaal uitgebreid naspeuren en vergelijken.

Ik heb zelf trouwens ook de ervaring dat paardrijden juist HEEL goed kan zijn voor je rug. Heb zelf ook rugklachten gehad, en nu nooit meer last van!
Maar de eerste 3 weken, spiiiiiiierpijn, auwauwauw, vreselijk!!! Daarna geleidelijk aan minder geworden.

marjolijn schreef op donderdag, 28 april 2005, 16:47:

****************

Juist ! Mee eens. En dat ben ik dus niet!

Uiteindelijk beslist mijn vriend zelf of hij er al of niet op gaat zitten. Kijk, ik weet NU al zeker dat hij het toch zeker 1 keer zal gaan proberen. Tuurlijk! Je hebt een paard, ze is volgroeid, je kunt er op gaan zitten, dat laat je dan heus niet hoor! Een zadel moeten we er TOCH bij hebben voor die Belg, later. Dus ....

Misschien was dwarslaesie niet het juiste woord trouwens, het was een ruggengraatbeschadiging met verlamming: half jaar rolstoel, lang revalideren en belofte van nooit meer lopen. Nu werkt hij weer fulltime trouwens, dus blijkbaar hebben ze daar toch niet helemaal gelijk gehad.

Trouwens, ik vind een half uurtje stappen op een bom-proof Belg en dat eens per maand wel even iets heel anders en ook een heel ander risico, dan je weer inschrijven voor een springconcours hoor. Laten we wel de zaken zien zoals ze zijn he! Hij heeft geen ambities om weer echt actief te gaan rijden, dat is verleden tijd. Maar een half uurtje van z'n eigen paard genieten, misschien dat dat ooit wel tot de mogelijkheden behoort.

Wederom bedankt voor al het advies. Lamaar doorkomme, ik heb er wel wat aan (en haal eruit waar ik het meeste aan heb). Discussies over of hij het al of niet moet doen, daar ga ik verder niet op in, die discussie voer ik zelf ook niet met hem, hij is een grote jongen hoor . en kan daarover heel goed zelf beslissen. Wil hij niet rijden, ook goed, heeft hij in elk geval een stoer zadel! (zal hij ook leuk vinden, weet ik zeker, hij's gek op western zadels en western spullen).

Martien van Schubert schreef op donderdag, 28 april 2005, 18:04:

*********************
Ernstig verkeerd voorbeeld .
In ons geval: de enige die kan beslissen is HIJ.
Die shet kan niet zelf beslissen want heeft geen keus.

Esther schreef op donderdag, 28 april 2005, 21:32:


*************
Deze snap ik niet hoor, dat zeg ik maar eerlijk.

Martien van Schubert schreef op donderdag, 28 april 2005, 18:18:
************
Nee "hem zo gek krijgen" sloeg niet zozeer op of hij al of niet eens weer een keer zou gaan rijden, maar meer of hij NA die eerste keer weer in het zadel het een kans zou geven het regelmatiger te gaan doen. Het is natuurlijk niet zo dat ik hem ga "ompraten" om erop te klimmen (dat zou sowieso geen effect hebben, eerder integendeel, vriend-lief is niet een type om iets tegen z'n zin te gaan doen).

Ik verwacht dus dat hij het sowieso wel eens zal proberen. Tuurlijk! Hij heeft beperkingen maar hij kan gewoon lopen, hij kan werken, hij zal ook redeneren dat hij vast wel een kwartiertje kan paardrijden. Zal hij niet kunnen laten. Als dat gigantisch tegenvalt zal hij 't daarna laten voor wat het is (hem kennende). Ik hoop dus dat DAT mee zal vallen.

***************
Rodeo rijden op een goed getrainde Belg ligt tegen de tijd dat hij erop zou stappen niet echt meer voor de hand.

Nick Altena schreef op donderdag, 28 april 2005, 20:58:
*****************
Dit klinkt ongeveer hetzelfde ja. Met alle respect voor de wetenschap maar als hij had gedaan wat de doktoren zeiden had hij nu ook nog in een rolstoel gezeten. Hij heeft zich er ook zelf uitgevochten. En heeft uiteindelijk gedaan waar iedereen op tegen was (zelfs het gak ), weer aan het werk, niet zomaar een beetje, maar gewoon hoppa, full-time. Niet dat dat nou zo gezond voor hem is, maar hij staat nu wel weer midden in het leven. Okay, hij heeft elke dag pijn in z'n rug en niet alles beweegt even soepel als zou moeten, maar dit is blijkbaar wat hij wil en hij heeft dat ook bereikt.

********************
Vin'k wel heel dapper om gewoon dat gene te doen wat je wilt doen. Je eigen pad kiezen.

*******************
Tsja, wat dat betreft is het wel jammer dat hij verder niet zo geinteresseerd is om zelf b.v. grondwerk of zo te doen. Ja, verzorgen en knuffelen en zo, dat wel, maar niet echt ergens mee aan de gang. Nou ja, hoeft ook niet, ik verzorg de paarden doorgaans, hij gaat af en toe mee.

*****************
Ja, tuurlijk! Als je een risico aanvaardt, willens en wetens, dan is dat jouw risico. Moet je ook niet meteen piepen als het dan verkeerd gaat natuurlijk, maar ja, je kunt ook van de fiets afkletteren. Kun je ook wel zeggen, had je niet moeten gaan fietsen. Tsja ...
Hij zal waarschijnlijk niet eens geinteresseerd zijn in draven of zo maar wat is er tegen op een half uurtje lekker door het bos stappen en genieten van het gezelschap van uws eigen paard? Is toch supertof? Het hoeft niezo spectaculair.

***********************
Ja, je kunt het ook zo zien, een paard kan je ook stimuleren om weer van het leven te genieten, pijn te vergeten en ook van de natuur om je heen te genieten. Het is nu eenmaal iets anders dan brommerrijden!!! VAn een totaal andere orde. Dat weer te mogen ervaren kan iemand best heel veel doen.

*************************
Ja, het idee is om "gewoon" een mooi western zadel voor zijn knollie te kopen later. Of hij er op stapt moet hij helemaal zelf weten (maar geef je nu op een briefje dat hij er sowieso eens op gaat zitten ooit, western zadel of niet). Maar ik ga zeker wel het bonnetje bewaren natuurlijk. En op proef is natuurlijk ook wel een slim idee.

Hahaha, waar praten we eigenlijk over. De knollie in kwestie is nog maar een beebie, is nog maar net een jaar. Het speelt dus pas over een jaar of 3 , 4! Hahaha.